بریده‌هایی از کتاب چند خط و یک چمدان

مگه مال ما، لکه داره؟ ها؟ نه اون دورَه‌ش تموم شد. مُرد آقا نوحی. باورت می‌شه؟ خیال می‌کرد عمرشم نوحیه. انگارش بود، انگارهٔ جونش تاب می‌خوره اما پایین نمی‌یاد. حسابشِ کن، روزی یه مثقال اِستِرِگنی می‌خورد اما سَم بهش اثر نمی‌کرد. اینجور سخت‌جونی بود نوحی.

تو از اونایی که اگه گشنه باشی فرقی نداره واسَه‌ت چی از مرغ و کجاش. ولی ذاتت با اونجای مرغ جوره، با اون پاییناش، پایین پاییناش، تو پا خوری، لذتت می‌گیره به پای مرغ، واسه همینه چندشی، به خیالِ یه جماعتی رمق داری ولی گور بابای رمق، زود به باد می‌ری، مجلسی نمی‌شی، تو دیس نمی‌یای، در حد مرض و مریضی می‌مونی و بس...