بریده‌هایی از کتاب روان شناسی تکامل شدنی مردم (انسان)

همه می‌پرسند «چه چیز می‌تواند از فدا کردن رنج آسان‌تر باشد. اما در واقع ما حاضریم همه چیزمان را به جز عواطف منفی خود فدا کنیم. هیچ کیف و لذتی نیست که حاضر نباشیم به دلایلی بسیار جزئی و پیش‌پاافتاده فدا نکنیم، اما هرگز رنج را فدا نمی‌کنیم. و دلیلی برای آن وجود دارد.

در این کون فیکون در کنار هم با مهر و آشتی دست در دست برای یاری رساندن به رشد یکدیگر زندگی کنیم. نوش یک‌دیگر باشیم، و نه نیش...

تمامی سیستم‌ها و آموزه‌های روان‌شناسانه را، هم آنهایی را که هستی دارند یا به شکل آشکاری هستی داشتند و هم آنهایی که پنهان یا تغییرشکل داده شده نگاه داشته می‌شدند می‌توان به دو مقوله تقسیم کرد: نخست سیستم‌هایی که مردم (انسان) را به صورتی که آنها او را می‌یابند یا به گمان یا خیال آنها باید باشد مطالعه می‌کنند. روان‌شناسی «علمی» مدرن یا چیزی که با این نام شناخته شده است به این مقوله تعلق دارد. دوم، سیستم‌هایی که مردم را نه از دیدگاه چیزی که هست یا به نظر می‌رسد که باشد، بلکه از دیدگاه چیزی که می‌تواند بشود، یعنی از دیدگاه تکامل شدنی‌اش مطالعه می‌کنند.

ما ماشین‌ایم، اما ماشینی بسیار خاص. ماشینی که در اوضاع و شرایط درست و با برخورد درست می‌توانیم دریابیم که ماشین‌ایم و با درک کامل آن، ممکن است راه‌هایی بیابیم که دیگر ماشین نباشیم. پیش از هر چیز، باید بدانیم که یک نفر نیستیم، چندین نفر هستیم. یک «من» یا «ضمیر» همیشگی و تغییرناپذیر نداریم. دم به دم فرق می‌کنیم. لحظه‌ای این هستیم و لحظه‌ای یکی دیگر و در لحظهٔ سوم باز یکی دیگر، و این و آن تا آخر…