کتاب بعد از آنا

چشم‌ها ممکن است چشم‌انداز واضحی از روح کسی باشند، مثل دوربینی دوچشمی که به درون قلب انسان متمرکز شده است.

«هرچقدر واسه چیزی خرج کنی، همون‌قدر نصیبت می‌شه. منم ارزون نیستم.»

«چیزی رو که می‌خواستی، بدست آوردی، آره؟» مگی دیالوگی از یکی از کتاب‌های کیلب را به کار برد و گفت: «آرزوم رو صید کردم!»

«مثل چیزایی که تلویزیون نشون می‌ده، نیست، نوآ. بیشتر متهم‌ها شاهد ندارن، مگه اینکه شاهدی که شهادت بده متهم موقع وقوع جرم حضور نداشته. شاهدایی هم که به اعتبار و خوش‌نامی طرف شهادت بدن خیلی کمن و هیچ‌وقت هم تاثیری ندارن. هیئت‌منصفه اونا رو به حساب نمیاره. هربار که اونا رو توی فهرست شاهدان می‌بینم، با خودم فکر می‌کنم این لیست شاهدان نیست، لیست پَخمِگانه.»

مگی همیشه فکر می‌کرد افسردگی پس از زایمان فقط غم و ناراحتی مربوط به بچه است و هیچ‌وقت اسم روان‌پریشی پس از زایمان به گوشش نخورده بود. باور نمی‌کرد که احتمال داشت از آن، جان سالم به در نبرد و زنان بسیاری بودند که به خوش‌شانسی او نبودند، مادرانی که خودکشی می‌کردند یا به همراه نوزادشان، ماشین خود را به درون دریاچه می‌راندند.

«توماس، توی جوخه آتیش، همیشه توی یکی از تفنگ‌ها، فشنگ مشقی می‌ذارن. می‌دونی چرا؟ به خاطر اینکه همه افراد جوخه بتونن شب بخوابن و با خودشون بگن: "شانس آوردم شلیک نکردم."»

مگی پی برد که اگر می‌دانستیم گنجینه‌های زندگی کجا پنهان شده‌اند، زندگی چندان لذت‌بخش نمی‌بود. گاهی باید آن‌ها را جستجو می‌کردی. گاهی باید بخاطرشان می‌جنگیدی و گاهی درست جلوی پاهایت بودند. درهرحال، آن‌ها منتظر بودند. منتظر تو.

آن زمانی که برای اولین بار فلوریان را دیده بود. موهایش بهترین ویژگی او بود. ده سال طول کشید تا مگی بفهمد ظاهر مهم نیست.

«به خودت بگو: "درس گرفتم" و دیگه بهش فکر نکن. اگه مامانم بود، این حرفو می‌زد.»

مگی نمی‌دانست که این امکان وجود دارد تا ساعت‌ها کرخت و بی‌حس باشد، اما وجود داشت.