بریده‌هایی از کتاب چشمه‌ی آب حیات

این هم از عادات بعضی از ایرانیان است که اگر از هموطنان خود هنری به چشم ببینند بازهم سعی دارند باور نکنند ولی هرچه راجع به خارجه بشنوند حتی بدون مطالعه و دقت قبول می‌کنند.

این هم از عادات بعضی از ایرانیان است که اگر از هموطنان خود هنری به چشم ببینند بازهم سعی دارند باور نکنند ولی هرچه راجع به خارجه بشنوند حتی بدون مطالعه و دقت قبول می‌کنند.

به قول آن حکیم آلمانی فقط اضداد هستند که به هم علاقمند می‌شوند. هر اندازه که مرد و زن از حیث خلقت و قوای جسمی و روحی ضد هم باشند بیشتر به همدیگر علاقمند می‌شوند.

پناه بر خدا از زن و اشک چشمش که گویی شیری در چشمش کار گذاشته‌اند که وقت و بی‌وقت هر لحظه بخواهد به قدر کفایت باز می‌کند و می‌بندد.

خرابی اوضاع وطنش ایران و فلاکت و محرومیت‌های مردم آن ناشی از معایب قوانین و رسوم و عرف است و این‌که اولیای امور فقط پول را حلال مشکلات و عامل اصلاحات می‌دانند و سرسام پول دارند غلط محض است زیرا تأمین آسایش و رفاه مردم حسن‌نیت می‌خواهد و اراده، و چه بسا اصلاحات که اجرای آن‌ها دیناری خرج ندارد.

عایدات پزشک بیشتر بسته به شکوه و جلال مطب و اثاثیه است.

مردی که اخلاق و صفات زنانه در وجودش به طور کلی غلبه داشته باشد غالبآ طالب و بلکه عاشق زنی می‌شود که روی‌هم رفته جنبه مردی در او بیشتر باشد. این خود یک مبحث طولانی است که «اوتو ویلینکو» حکیم آلمانی همه جزییاتش را شرح داده و دلایل و شواهد غیر قابل انکاری آورده است.

غالب زن‌ها هم دوست دارند که عاشق و معشوق را به همدیگر برسانند.

وظیفه هر میهمان است که قبل از ورود به خانه، معرفت به حال صاحب‌خانه پیدا کند

فریاد «هورا» بیش از چند سال نیست که در ایران معمول شده و ظاهرآ از یادگارهای قزاقخانه سابق است که روس‌ها اداره می‌کردند، به طور کلی کلمه «هورا» فریادی است که جنگجویان در حین حمله به دشمن می‌کشیدند و با این کلمه به جان هم می‌افتادند. اصل آن مغولی و از کلمه «آور» (یعنی بزن) است. طوایف وحشی تاتار مانند قرقیزها در حین حمله «اوران» می‌کشیدند. در اروپا از زمان ناپلئون معمول شد.

مانند بسیاری از مردم می‌خواست از تعریف سعادت و مسرت خود به دیگری لذت بیشتری ببرد. این خود از صفات انسانی است که سعی دارد همیشه دیگری را در غم و شادی شریک خود کند تا غمش کمتر و شادیش بیشتر شود.

در هر حال اگر آدم توکل به خدا داشته باشد، هیچ‌وقت درنمی‌ماند.

بهترین کارها برای آدمی آن است که مطابق ذوق و میل خود او باشد و این خود یکی از بزرگترین عوامل ترقی به‌شمار می‌آید. کسانی در شغل و کار خود ترقی می‌کنند که با ذوق و شوق بدان کار مشغول شده‌اند.

عقیده دارم که اشخاص تردیدی و دو دل کمتر به مقصود می‌رسند جهان به کام کسانی است که صاحب عزم و اراده هستند

این دنیا چه تماشایی دارد. به هر کشور و شهر و دهکده که بنگرید دچار فقر و بدبختی و گرفتار آلام و مصایبی می‌بینید که از تماشای آن پشیمان می‌شوید. دنیا وقتی تماشایی است که تمام مردم از نعمت‌های الهی برخوردار شوند و کسی محروم نماند.

مگر این زندگی و عمر چیست که آدمی تا این حد بدان علاقمند است. آیا جان تا این اندازه شیرین است؟

برای پیشرفت در زندگی تنها عقل و دانش کافی نیست، باید عزم و اراده داشت، تمام بزرگان جهان در سایه عزم و اراده کسب موفقیت کرده‌اند. سستی اراده و بی‌عزمی بزرگ‌ترین راز شکست در زندگی است بزرگترین صفت تمام بزرگان جهان همان عزم و اراده بوده و خواهدبود.

معروف است که انسان زمانی‌که برای مقصودی تلاش می‌کند! احساس خستگی نمی‌کند ولی همین‌که به مقصود رسید یک‌مرتبه حس می‌کند که قوایش به انتها رسیده و دیگر طاقت ندارد قدمی بیشتر بردارد

انسان زمانی‌که با خطری مواجه است و با آن مبارزه می‌کند تمام قوای روحی و جسمی خود را برای نجات از خطر به کار می‌اندازد و از بیم جان لحظه‌ای آرام نمی‌گیرد و احساس خستگی نمی‌کند ولی همین که از خطر جست تازه به اهمیت بلایی که بالای سرش دور می‌زد پی‌می‌برد و بی‌طاقت و ناتوان می‌گردد.

من از پیری بیزار و هراسناکم. جوانی نعمتی است که قیمتی روی آن نمی‌توان گذاشت.

از شگفتی‌هاست که گاهی در مواقع اضطراب و خطر خواب بشر از هر موقعی سنگین‌تر می‌گردد.

این جهان پر شور و غوغا برای کسانی خوش است که جز خود را نبینند و از درد و رنج آدمیان بی‌خبر باشند و غم و اندوهی از هیچ چیزی به دل راه ندهند والا عمر جاودان با ثروت فراوان در حالی‌که دل خوش نباشد به چه کار آید؟

چون سؤال می‌کردند که بهترین و افضل‌ترین عبادت‌ها کدام است، جواب می‌داد که خدمت به خلق الله خاصه دستگیری از مستمندان و درماندگان.

واقعآ سخت است که یکی در راه خدا عمر خود را وقف خدمت به خلق الله کند و کمترین اجر و پاداشی نخواهد اما بدون جهت و سببی مورد کینه و بغض و حسادت واقع شود.

مولا رو به حاجی سعید کرد و گفت شعری از زمان قدیم به خاطر دارم که‌: در این دنیا کسی بی‌غم نباشد اگر باشد بنی آدم نباشد خوشا به حال کسانی که برای شخص خود غمی ندارند و از غم دیگران در عذابند.

مبحثی را به خاطر آورد که روزی جمعی از فضلا در اطراف آن گفتگو و مباحثه داشتند موضوع بر سر این بود که آیا اشخاص با دین و ایمان راحت‌تر می‌میرند یا کسانی که معتقد به دین و مذهبی نیستند. به فکرش رسید که چه‌طور در دوران جوانی و کامرانی هیچ‌وقت به یاد خدا نبوده است مگر مسلمان نیست؟ هرگز نماز نخوانده و روزه نگرفته و به واجبات دین عمل نکرده است حال با چه رویی در پیشگاه الهی حاضر خواهدشد.

در نهاد بعضی افراد بشر دو چیز است که حد و انتها ندارد یکی حرص و آز و دیگری هوس

بشر حریص را اگر آزاد بگذارند تمام عالم را به تنهایی در کام خود خواهدکشید و باز سیر نخواهدشد. فرد هوسباز را اگر مهار نکنند نظام عالم را در راه هوس‌های جنون‌آمیز خود برهم خواهدزد

وعده عشق چون شود نزدیک، آتش عشق تیزتر گردد.