بریده‌هایی از کتاب جاذبه حسینی

در دیدگاه فرهنگ غربی، با همهٔ این هیاهویی که راه می‌اندازند و با همهٔ این بوق و طبلی که برای زن و حقوق زن زدند و میزنند، وقتی به اعماق بینش آنها مراجعه میکنید، می‌بینید در عمق وجدان و احساس خودشان، زن را یک وسیلهٔ التذاذی برای مرد میخواهند؛ نه زن را برای همسر خودش، جنس زن را برای جنس مرد. این بزرگترین اهانت به زن است.

ماجرای امام حسین (علیه‌السّلام)، نجات‌بخشیِ یک ملّت نبود، نجات‌بخشیِ یک امّت نبود؛ نجات‌بخشیِ یک تاریخ بود. امام حسین (علیه‌السّلام)، خواهرش زینب (سلام‌الله‌علیها) و اصحاب و دوستانش با این حرکت، تاریخ را نجات دادند

در حقیقت، امام حسین (علیه‌السّلام) اگرچه با یزید مبارزه میکند، امّا مبارزهٔ گستردهٔ تاریخی وی با یزیدِ کوته‌عمرِ بی‌ارزش نیست؛ بلکه با جهل و پستی و گمراهی و زبونی و ذلّت انسان است. امام حسین (علیه‌السّلام) با اینها مبارزه میکند...

دستهای مادّی، هیچ وقت نمیتـوانند اصالتها را دفن کنند.

در حقیقت، امام حسین (علیه‌السّلام) اگرچه با یزید مبارزه میکند، امّا مبارزهٔ گستردهٔ تاریخی وی با یزیدِ کوته‌عمرِ بی‌ارزش نیست؛ بلکه با جهل و پستی و گمراهی و زبونی و ذلّت انسان است. امام حسین (علیه‌السّلام) با اینها مبارزه میکند...

امامت، یعنی پیشوایی روحی و معنوی و پیوند عاطفی و اعتقادی با مردم، امّا سلطنت یعنی حکومت با زور و قدرت و فریب؛ بدون هیچ‌گونه علقهٔ معنوی و عاطفی و ایمانی. این دو، درست نقطهٔ مقابل هم است. امامت، حرکتی در میان امّت، برای امّت و در جهت خیر است. سلطنت یعنی یک سلطهٔ مقتدرانه علیه مصالح مردم و برای طبقات خاص؛ برای ثروت‌اندوزی و برای شهوترانی گروه حاکم.

ارزش و عظمت زینب‌کبری (سلام‌الله‌علیها) به خاطر موضع و حرکت عظیم انسانی و اسلامی او بر اساس تکلیف الهی است. کار او، تصمیم او، نوع حرکت او، به او این‌طور عظمت بخشید. هر کس چنین کاری بکند، ولو دختر امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) هم نباشد، عظمت پیدا میکند.

ارزش و عظمت زینب‌کبری (سلام‌الله‌علیها) به خاطر موضع و حرکت عظیم انسانی و اسلامی او بر اساس تکلیف الهی است. کار او، تصمیم او، نوع حرکت او، به او این‌طور عظمت بخشید. هر کس چنین کاری بکند، ولو دختر امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) هم نباشد، عظمت پیدا میکند. بخش عمدهٔ این عظمت از اینجاست که اوّلاً موقعیّت را شناخت؛ هم موقعیّت قبل از رفتن امام حسین (علیه‌السّلام) به کربلا، هم موقعیّت لحظات بحرانی روز عاشورا، هم موقعیّت حوادث کشندهٔ بعد از شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) را؛ و ثانیاً طبق هر موقعیّت، یک انتخاب کرد. این انتخابها، زینب (سلام‌الله‌علیها) را ساخت.

شروع جاذبهٔ مغناطیس حسینی، در روز اربعین است. جابربن‌عبدالله را از مدینه بلند میکند و به کربلا میکشد. این، همان مغناطیسی است که امروز هم با گذشت قرنهای متمادی، در دل من و شماست.

این بزرگوار، زینب کبریٰ (س)، دو نکته را نشان داد: یک نکته اینکه زن میتواند اقیانوس عظیمی باشد از صبر و تحمّل؛ دوّم اینکه زن میتواند قلّه‌ی بلندی باشد از خردمندی و تدبیر؛

همهٔ ائمّهٔ ما، دختران و مادران و خواهرانی داشتند؛ امّا کو یک نفر مثل زینب‌کبری (سلام‌الله‌علیها)‌؟ ارزش و عظمت زینب‌کبری (سلام‌الله‌علیها) به خاطر موضع و حرکت عظیم انسانی و اسلامی او بر اساس تکلیف الهی است. کار او، تصمیم او، نوع حرکت او، به او این‌طور عظمت بخشید. هر کس چنین کاری بکند، ولو دختر امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) هم نباشد، عظمت پیدا میکند.

آنهایی که به حجاب و به جدایی مرز معاشرت زن و مرد بشدّت اعتراض میکنند، یکی از مهم‌ترین حرفهایشان این است که شما زن را محدود میکنید؛ نمیگذارید زیبایی‌های خودش را در معرض دید افراد قرار بدهد. زن، زیبا است؛ میخواهد زیبایی خودش را نشان بدهد؛ میخواهد جاذبه‌های خودش را در منظر دید افراد بگذارد. این یک حرف پذیرفته‌شده در دنیا است که باید زن جاذبه‌های خودش را در دید مردان بگذارد. این معنایش چیست؟ آیا این نیست که در ذات آن فرهنگ اروپایی، همان برداشت قدیمی و باستانی تمدّن رومی از زن، مستتر است و وجود دارد؟ زن هنوز همان است؛ اسلام اینجا راه پیدا نکرده است.

دستهای مادّی، هیچ وقت نمیتـوانند اصالتها را دفن کنند.

امروز هدف هر مسلمان باید ایجاد تمدّن اسلامی نوین باشد

تشیّع یک سازمان و یک تشکیلات بود.