بریده‌هایی از کتاب من‌های ایرانی؛ هستی‌شناسی انتقادی خودمان

از آن‌جاکه افراد بدبین می‌دانند یک فرد به‌تنهایی چقدر می‌تواند نقص داشته باشد، جامعهٔ بدبین و آرمانیِ مدنظرمان به‌شدت به نهادهایی مستقل، سنجیده و قوی نیاز دارد تا آن‌چنان سوار بر کار باشند که نگذارند جامعه به دست یک فرد بیفتد.

معلوم نشدستم که من چند من و کدام منم!

کسی که در مورد مسئله‌ای فقط از موضع خودش خبر دارد چیز زیادی از آن مسئله نمی‌داند.

بهترین راه برای اثبات صفای ذهنی ما نشان دادن خطاهای آن است. نهر آبی که ناپاکی‌های بستر خود را نمایش می‌دهد به‌ما می‌فهماند آب پاک و صاف است.

اینان همان پخمگان نخبه‌نما هستند که مکتب‌نرفته و درس‌نخوانده و تجربه‌نکرده دفعتاً به تئاتر سیاست و قدرت راه یافته و مضحکانه ادای سیاست‌ورزان حرفه‌ای را درمی‌آورند.