بریده‌هایی از کتاب دورتر از شاخه نیلوفر

ای زندگی، آرام قدم بردار، بگذار نگاهت کنم

گفتند: عشق قدرتمند است مانند مرگ/ گفتم: اشتیاق آتشین ما برای زندگی از عشق و مرگ، قدرتمندتر است

با خودت بگو: ای کاش شمعی در دل تاریکی بودم

استعاره‌ها را به کار می‌گیری تا روحت را آزاد کنی به فکر دیگران باش کسانی که حق‌شان را از واژه‌ها نگرفته‌اند

در بی‌انتظاری با گنجشک‌ها خویشاوندی می‌کنم در بی‌انتظاری رودخانه‌ای می‌شوم

گفت: حقیقتی مرا در میان گرفته است که توان خواندنش را ندارم گفتم: پس بنویس خاطراتت را از ستاره‌ای که به دور دست رفته است و از تخیلت بپرس: آیا می‌دانست چنین راه درازی پیش پای تو خواهد بود؟ گفت:‌ نمی‌توانم خوب بنویسم دوست من! پرسیدم: آیا دروغ می‌گویی؟ جواب داد: رویا باید مانند وحی خواب رفتگان را هدایت کند

ای زندگی، آرام قدم بردار، بگذار نگاهت کنم با همه کاستی‌های پیرامون‌مان چقدر فراموش کردم تو را

ای زندگی، آرام قدم بردار، بگذار نگاهت کنم با همه کاستی‌های پیرامون‌مان چقدر فراموش کردم تو را آنگاه که در آغوشت به دنبال خودم و تو می‌گشتم و هرگاه رازی از تو دریافتم با خود گفتم: چقدر نمی‌شناسمت به نیستی بگو: مرا کم گذاشته‌ای و من بوده‌ام که تو را کامل کنم

همهٔ زنان زیبا تو هستی آنگاه که گردهم می‌آیند تا شریف‌ترین قاتل را برای من انتخاب کنند

ای کاش شمعی در دل تاریکی بودم

در خانه می‌نشینم، نه شادم نه غمگین برایم اهمیتی ندارد بدانم که واقعاً خودم هستم یا هیچ‌کسی نیستم

استعاره‌ها را به کار می‌گیری تا روحت را آزاد کنی به فکر دیگران باش کسانی که حق‌شان را از واژه‌ها نگرفته‌اند به دیگران که فکر می‌کنی، دیگرانی که دور از تواند، به فکر خودت باش با خودت بگو: ای کاش شمعی در دل تاریکی بودم

اگر چیزی را انتظار می‌کشیدی و توقعت برآورده نشد. فردای همان روز برگرد که ببینی کجا بوده‌ای، و به پروانه بگو: سپاسگزارم

خواهیم دانست که این فصل از ضرورت خود دفاع خواهد کرد و از عشق خرافی و خوشبختی خورشید به حماقت‌هایمان می‌خندد و می‌خندد هرگز برنمی‌گردم و هرگز برنمی‌گردی

و هنگامی که به تخت خواب برگشتم بارانی از استعاره خیسم کرد

عشق قهوه‌خانه‌ای کوچک است دو پیمانه شراب سفارش می‌دهم یکی را به سلامتی خودم می‌نوشم و یکی به سلامتی تو

زنان زیبا، همهٔ زنان زیبا تو هستی آنگاه که گردهم می‌آیند تا شریف‌ترین قاتل را برای من انتخاب کنند

همه مردگان در پیشگاه مرگ برابرند ...

ای عشق، فراوانی‌ات را به ما ببخش تا روانهٔ جنگ‌های عاطفی شویم هوا آرام است و خورشید سحرگاه شمشیرهای ما را تیز می‌کند ای عشق، تنها هدف ما شکست خوردن در نبرد با تو است ...

به سمت اتاق خواب رفتم، رویا به طرفم آمد و مرا در آغوش کشید و پرسید: آیا تغییر کرده‌ای؟ آیا تغییر کرده‌ام، مرگ در خانه بهتر است از این که اتومبیل آدم زیر بگیرد وقتی به سمت خانه‌ای می‌روی که  چیزی در آن نیست