بریده‌هایی از کتاب دورتر از شاخه نیلوفر

اگر نویسنده‌ای بتواند قطعه‌ای در توصیف غنچهٔ بادام بنویسد همهٔ مردم خواهند گفت: این همان است که می‌خواستیم این قطعه سرود ملی ما است

در ذهن من سرزمینی است که واژه‌ها آن را بر دوش می‌کشند سرزمینی که نام آسمانی دارد مردگان چندان رویا در سر نمی‌پرورانند

گفتند: عشق قدرتمند است مانند مرگ/ گفتم: اشتیاق آتشین ما برای زندگی از عشق و مرگ، قدرتمندتر است حتی اگر دلیلی برای زندگی نداشته باشیم/

در ذهن من سرزمینی است که واژه‌ها آن را بر دوش می‌کشند

گفتند: عشق قدرتمند است مانند مرگ/ گفتم: اشتیاق آتشین ما برای زندگی از عشق و مرگ، قدرتمندتر است

گفتند: عشق قدرتمند است مانند مرگ

استعاره‌ها را به کار می‌گیری تا روحت را آزاد کنی به فکر دیگران باش کسانی که حق‌شان را از واژه‌ها نگرفته‌اند

همان‌هایی که همیشه بوده‌اند همان اخبار دیروز و دنیایی که بر اجسام کشتگان شناور است

صبحانه‌ات را که روی میز می‌گذاری، به فکر دیگران باش غذای کبوتران را فراموش نکن به جنگ می‌روی به دیگران فکر کن به یاد بیاور مردمی را که دوست‌دار صلح‌اند

و پرتقال از زبان قاتل خویش می‌شنود که چگونه او را ستایش می‌کند: این میوه مانند دانه‌های خورشید است خوشمزه است پوستش با دست و دندان کنده می‌شود بوی مست‌کنندهٔ کنجکاوی دارد که همه‌جا سرک می‌کشد رنگش تنها شبیه خورشید است خورشید وقتی که می‌خوابد همین رنگ است ترش و شیرین است و سرشار از ویتامین c

خورشید که به دریا می‌ریزد پرتقالی است و پرتقال چلچراغی از آب است که به شاخهٔ درخت آویخته‌اند

صبحانه‌ات را که روی میز می‌گذاری، به فکر دیگران باش غذای کبوتران را فراموش نکن به جنگ می‌روی به دیگران فکر کن به یاد بیاور مردمی را که دوست‌دار صلح‌اند  وقتی که قبض آب را پرداخت می‌کنی به کسانی فکر کن که ابرها را می‌مکند به خانه برمی‌گردی، به خانهٔ خودت. به دیگران فکر کن به مردمی که در خیابان‌اند در رختخوابت دراز می‌کشی و ستاره‌ها را می‌شماری به دیگران بیندیش مردمی که جایی برای خواب ندارند استعاره‌ها را به کار می‌گیری تا روحت را آزاد کنی به فکر دیگران باش کسانی که حق‌شان را از واژه‌ها نگرفته‌اند به دیگران که فکر می‌کنی، دیگرانی که دور از تواند، به فکر خودت باش با خودت بگو: ای کاش شمعی در دل تاریکی بودم

در خانه می‌نشینم، نه شادم نه غمگین برایم اهمیتی ندارد بدانم که واقعاً خودم هستم یا هیچ‌کسی نیستم

با خودت بگو: ای کاش شمعی در دل تاریکی بودم

در خانه می‌نشینم، نه شادم نه غمگین برایم اهمیتی ندارد بدانم که واقعاً خودم هستم یا هیچ‌کسی نیستم

گفتند: عشق قدرتمند است مانند مرگ/ گفتم: اشتیاق آتشین ما برای زندگی از عشق و مرگ، قدرتمندتر است حتی اگر دلیلی برای زندگی نداشته باشیم/

گفتند: عشق قدرتمند است مانند مرگ/ گفتم: اشتیاق آتشین ما برای زندگی از عشق و مرگ، قدرتمندتر است

همه مردگان در پیشگاه مرگ برابرند ... سخنی نمی‌گویند و رویایی در سر نمی‌پرورانند ... تشییع جنازهٔ این غریبه می‌توانست تشییع جنازهٔ من باشد

دوست دارم پادشاهی را ببینم که خم می‌شود  تا مروارید تاجش را از ماهی دریا پس بگیرد

و شعری که قافیه‌هایش ستاره‌ها هستند روبه‌روی رودخانه منتظر کسی نیست