بریده‌هایی از کتاب توصیه هایی به جوانی که می خواهد به جایی برسد؛ در باب خودپسندی

«زمانی که تمرین نمی‌کنی، یادت باشد که کسی در جایی مشغول تمرین است و با او که روبه‌رو شوی، تو را خواهد برد.»

«آن‌قدر ادایش را دربیاور تا بالاخره به دستش بیاوری.»

از افراد چاپلوس و فریب‌کار دوری کن که اگر به آن‌ها اعتماد کنی، به تو آسیب خواهند رساند.

آن‌که می‌داند، نمی‌گوید. کسی که می‌گوید، نمی‌داند. لائوتسه

«بهترین گنج انسان، خساست زبان است.»

هرجا که هستید، به هر کاری که مشغولید، بدترین دشمن‌تان در درون خود شما مأوا دارد: خودپسندی.

«خودتان را بیش‌تر دست‌کم بگیرید»

جلوی آینه وقت صرف می‌کند؛

آیا واقعاً ممکن است روزی بر اوج قله‌های موفقیت باشید و روز بعد خود را زیر آوار مشکلات بیابید

«ساختمان‌های بسیار مرتفع نیازمند پی‌ریزی محکم‌اند.»

اولین قاعده این است که نباید خودتان را گول بزنید و شما راحت‌تر از همه گول می‌خورید. ریچارد فاینمن

افراد در هر دورهٔ زندگی که باشند، در یکی از این سه مرحله قرار دارند: ۱. آرزوی رسیدن به چیزی را دارند و سعی دارند بر جهان تأثیر بگذارند؛ ۲. به موفقیتی کوچک یا بزرگ رسیده‌اند؛ ۳. به‌تازگی یا مکرراً شکست خورده‌اند.

جمله‌ای قدیمی هست که می‌گوید اگر می‌خواهی شاد زندگی کنی، پنهانی زندگی کن.

کتابی انتخاب کن دربارهٔ موضوعی که تقریباً هیچ‌چیزی از آن نمی‌دانی. وارد اتاقی شو که از همهٔ افراد حاضر در آن کم‌تر بدانی. آن احساس ناراحتی، آن حالت تدافعی که هنگام به‌چالش کشیده‌شدن عمیق‌ترین باورهایت حس می‌کنی؛ چطور است عمداً خودت را در معرض آن قرار دهی؟ ذهنت را تغییر بده. محیطت را تغییر بده. فرد غیرحرفه‌ای حالت تدافعی دارد. برای افراد حرفه‌ای یادگیری و حتی گاهی ضایع‌شدن توسط دیگران لذت‌بخش است؛ چون از به چالش کشیده‌شدن و خضوع، و پرداختن به تحصیل به‌عنوان فرایندی مداوم و بی‌پایان‌شدن خوش‌شان می‌آید.

این ساختار به‌طور خلاصه به ما کمک می‌کند: - در خواسته‌های خود فروتن باشیم؛ - شکرگزار موفقیت‌های خود باشیم؛ - و دربرابرِ شکست انعطاف‌پذیر باشیم. منظورم این نیست که منحصربه‌فرد نیستیم و این‌که در فرصت کوتاهی که روی این سیاره داریم، نمی‌توانیم کار شگفت‌انگیزی کنیم. همچنین به این معنی نیست که نمی‌توانیم از مرزهای خلاقیت عبور کنیم، اختراع کنیم، الهام بگیریم یا برای ایجاد تحول و ابتکار تلاش کنیم. بلکه برعکس، منظور این است که برای انجام صحیح این کارها و پذیرفتن چنین ریسک‌هایی به تعادل نیاز داریم. به‌قول ویلیام پن کوئیکر، «ساختمان‌های بسیار مرتفع نیازمند پی‌ریزی محکم‌اند.»

اعتمادبه‌نفس تبدیل به تکبر، جسارت تبدیل به سرکشی و اطمینان تبدیل به تهور می‌شود». این خودپسندی است

«مانع، همان راه است!»

انسان با رسیدن به موفقیت، وسوسه می‌شود داستانی بی‌عیب‌ونقص برای موفقیتش ببافد و شانس‌هایی را که آورده، نادیده بگیرد و از خودش اسطوره بسازد.

«هیچ زینتی به‌اندازهٔ فروتنی، عدالت و خویشتن‌داری برازندهٔ وجود تو نیست؛ چراکه این خصلت‌ها، به‌توافق تمام مردان، خصلت‌هایی هستند که جوان‌ها به کمک‌شان مهار شخصیت خویش را در دست می‌گیرند».

کسی که راه را هموار می‌کند، نهایتاً جهت آن‌را هم تعیین می‌کند،

«رام‌کردن غرور از رام‌کردن شیر وحشی دشوارتر است.» آن‌را به کوه تشبیه می‌کرد. می‌گفت: «حتی بلندترین کوه‌ها هم حیواناتی دارند که وقتی روی کوه می‌ایستند از آن بلندترند.»

تنها ارتباط بین کار و گزافه‌گویی این است که هریک دیگری را از بین می‌برد.

بعدها خبرنگاری از مالکوم پرسید: «دانشگاه محل تحصیل شما کدام است؟» در یک کلمه جواب داد: «کتاب.»

این‌که تمام عمرت آرزو کنی جای کسی باشی و بعدها متوجه شوی اصلاً دلت نمی‌خواهد شبیه آن شخص باشی، مانند آسیب‌رسیدن به گردن در تصادفی شدید است که هیچ‌گاه نمی‌توانی آمادگی‌اش را پیدا کنی.

. تا حدی غرق در افکاری بودم که گویی زندانیِ آن‌ها شده بودم.

در زندگیِ همهٔ ما چیزی مانند جنگ داخلی در جریان است: جنوب افسارگسیختهٔ روح‌مان درحال شورش علیه شمال روح است و کشمکشی دائمی درون ساختار اصلی زندگی هر فرد وجود دارد.

«اگر به متعالی‌بودن خود باور پیدا کنید، خلاقیت در شما می‌میرد.»

به‌گمان خودتان دارید کار درست را انجام می‌دهید. جامعه در مقابل به شما پاداش می‌دهد؛ اما بعد می‌بینید که همسرتان شما را ترک می‌کند، چراکه دیگر آن آدم سابق نیستید.

«اگر به متعالی‌بودن خود باور پیدا کنید، خلاقیت در شما می‌میرد.»

حقایق بهتر از رؤیا هستند.