بریده‌هایی از کتاب علم، ثمره‌ی تقوا؛ سوره‌ی مبارکه‌ی بقره

و اما امور مهمی كه خوبی و بدی و خير و شر آنها واضح است، و حتی آثار سوء و آثار خيری هم كه به دنبال دارند، معلوم است، در چنين جايی نيازی به اكراه نخواهد بود، بلكه خود انسان يكی از دو طرف خير و شر را انتخاب كرده و عاقبت آن را هم (چه خوب و چه بد) می‌پذيرد و دين از اين قبيل امور است، چون حقايق آن روشن، و راه آن با بيانات الهيه واضح است، و سنت نبويه هم آن بيانات را روشن‌تر كرده پس معنی «رشد» و «غی» روشن شده، و معلوم می‌گردد كه رشد در پيروی دين و غی در ترك دين و روگردانی از آن است، بنا بر اين ديگر علت ندارد كه كسی را بر دين اكراه كنند.