بریده‌هایی از کتاب خاص‌تر شدن برای خدا؛ تلاشی در فهم سوره‌ی مبارکه‌ی معارج

مراقبت از بد شروع کردن‌ها همه چیز از اول خوب یا بد می شود ...

هر کسی بخواهد به اوج انسانیت دست یابد چاره‌ای جز قرار گرفتن در صف نمازگزارن ندارد. قرار گرفتن در این صف فرد را در مسابقه‌ای دائمی برای خاص‌تر شدن، خواستنی‌تر شدن و نزدیک‌تر شدن به خدا قرار می‌دهد.

خدایا پستی دنیا و ناپایداری روزگار را همیشه در نظرم جلوه‌گر ساز تا فریب زرق وبرق عالم خاکی مرا از یاد تو دور نکند.

خدای ذی المعارج خدایی است که فتح بالاترین قله‌های معنوی را پله پله برای ما آسان و قابل دستیابی کرده است، به شرط اینکه بسم الله بگویی و آن را بعید ندانی و خودت را در مسیر بیندازی، دستت را بگذاری توی دست رسولش و صبر داشته باشی تا کم نیاوری.

نگاه به آخرت انسان را بزرگ می‌کند، زیرا در این نگاه فرد به دنبال انجام کاری است که پاداش آن صرفا در دنیا نیست و پاداشی جاودان دارد.

مهم‌ترین راه مقابله با توقعات دیگران توقع نداشتن از دیگران است.

هر کاری بکنیم که رابطه ما با خدا قوی‌تر شود آرامش بیشتری نصیبمان می‌شود و هر قدر رابطه ما با خدا خراب‌تر باشد روحیه مأیوس و شکننده‌ای خواهیم داشت. برای اینکه با خدا ارتباط برقرار کنیم نماز خواندن بسیار مهم است ولی از آن مهم‌تر بنای حرف‌شنوی از خداوند است که باید در همه امور در نظر گرفته شود.

کارهایی که می‌توانیم انجام بدهیم را بشناسیم. این کار منوط به شناخت توانمندی‌ها و ظرفیت‌های ماست. به دستوراتی که خداوند در رابطه با آن کارها صادر کرده است واقف شویم. پس از شناخت دستورات خدا با اولویت‌بندی کردن کارها آنها را در برنامه زندگی خود قرار دهیم.

هر کس باید عاقلانه رفتار کند. نشانه رفتار عاقلانه این است که رفتار فرد در هر شرایطی متعادل باشد، نه مثل برخی طرفداران فوتبال که چه در برد و چه در باخت تیم محبوبشان کارهای نامعقول و ناشایست از آنها سر می‌زند. برای این منظور هر کس باید تکالیف، حدود و حقوق خود را بشناسد. این موارد نیز باید از سوی خدا معرفی شده باشند تا جامع و مانع باشند.

برای پایداری در امور مطلوب، لازم است برنامه‌ریزی داشته باشیم. بدون برنامه‌ریزی امکان پایداری و تعادل نیست. لازمه عمل طبق برنامه‌ریزی نظم و لازمه نظم تنبیه نسبت به خطاها است. کسی

یک انسان متعادل و راست قامت، خیلی زود به انتهای ظرفیتش نمی‌رسد و به اصطلاح با جنبه و خود دار است. انسان تا وقتی که بچه است این خصوصیت‌ها جزء نقاط ضعفش به حساب نمی‌آید و به عنوان طبیعت او شناخته می‌شود اما همین که بزرگ و بالغ شد، اگر بچگی کند، مورد سرزنش قرار می‌گیرد و مستقیم یا غیر مستقیم توسط دیگران توبیخ می‌شود. انسان بزرگ هم که باشد، می‌تواند عالم بچگی را انتخاب کند و از منش متعادل خود فاصله بگیرید