بریده‌هایی از کتاب نظام‌سازی شهر و جامعه توحیدی؛ سند فعالیت‌های مسجد

برای او مشخص کرده و انحرافش از این مقصد را، به عنوان انحراف و هدایتش به این معنا را، هدایت به صراط مستقیم الهی تلقی کرده است. ذات باریتعالی همچنان که زندگی هر فرد را بر پایه عبودیت تعیین نموده، حیات جمعی انسان‌ها را نیز

مسجد محلی در راستای اقامه‌قسط قُلْ أَمَرَ رَبِّی بِالْقِسْطِ وَ أَقیمُوا وُجُوهَکمْ عِنْدَ کلِّ مَسْجِدٍ وَ ادْعُوهُ مُخْلِصینَ لَهُ الدِّینَ کما بَدَأَکمْ تَعُودُونَ بگو: پروردگارم به قسط و عدل فرمان داده و (گفته) روی خود و توجه قلب خود را در هر سجده و نمازی و هر وقت نمازی و در هر مسجدی به سوی (خدا) کنید، و او را در حالی که دین و طاعت را برای او خالص کرده‌اید بخوانید. همان‌گونه که شما را در آغاز آفریده (در روز قیامت) بازمی‌گردید.

اگر پذیرفته باشیم اراده خداوند بر این قرار گرفته که عبودیت، همه حیثیت انسان و تمام شئونات او را تعریف کند؛ پس محل هبوط، استقرار، زندگی و بیت او نیز عبادتگاه او خواهد بود. از این رو مسجد به عنوان محمل عبودیت انسان، به یک معنا همه زمین و عوالم مورد بهره انسان را شامل می‌شود.

خارج کردن کارکرد مسجد از محل اقامه نماز به امور دیگر به هر صورتی که باشد اشتباه است و می‌تواند سبب سلب بسیاری از توفیقات از جامعه گردد. به همین دلیل لازم است کارکرد مساجد برای نمازگزاران و امامان جماعت و متصدیان امور به خوبی تبیین گردد تا با سوق دادن مساجد به مقاصد و اهداف اصلی، رحمت و خیر در جامعه سرازیر شود.