بریده‌هایی از کتاب جهان هستی هوایت را دارد

خداوندا، مرا واسطهٔ آرامشت قرار ده. تا در آنجا که نفرت وجود دارد عشق به ارمغان ببرم. تا در آنجا که اشتباهی وجود دارد روح بخشایش به ارمغان ببرم. تا در آنجا که تضاد و نفاق وجود دارد هماهنگی به ارمغان ببرم. تا در آنجا که تردید وجود دارد حقیقت به ارمغان ببرم. تا در آنجا که ناامیدی وجود دارد امید به ارمغان ببرم. تا در آنجا که سایه‌ها وجود دارند نور به ارمغان ببرم. تا در آنجا که غم‌واندوه وجود دارد شادی و مسرت به ارمغان ببرم. خداوندا، به من فرصت بده آرامش ببخشم، نه آنکه آرامش بگیرم. که بفهمم و فهمیده شوم. که دوست بدارم و دوست داشته شوم. زیرا انسان با فراموش‌کردنِ خود همه‌چیز را درمی‌یابد. زیرا با بخشیدن است که بخشوده می‌شود. زیرا با مُردن است که انسان چشم به زندگی ابدی بازمی‌گشاید.

کارل یونگ می‌گوید: "کسی که به بیرون نگاه می‌کند، رؤیا می‌بیند؛ کسی که به درون نگاه می‌کند از خواب برمی‌خیزد."

درسی از جهان هستی: وقتی خوشحالید جهان هستی سریع‌تر عمل می‌کند.

دلیل اصلی غمگین‌بودنمان به‌طرز شگفت‌انگیزی ساده است: ما در برابر شاد بودن مقاومت می‌کنیم.

مقاومت در برابر عشق، ما را در تاریکی نگه می‌دارد.

بر هرچیزی که تمرکز می‌کنیم آن را می‌سازیم. چه خوب باشد چه بد

ترس درونتان هر کاری که لازم باشد انجام می‌دهد تا شما را در رنج و تاریکی نگه دارد. این ترس دلیل بنیادی و اصلی تمام مشکلات است، و دلیل احساس جدایی ماست.

هدیهٔ خداوند به شما نامحدود است. هیچ پرسشی را بدون پاسخ نمی‌گذارد و هیچ مشکلی در نور سخاوتش لاینحل نیست.

جهان هستی هوای شما را دارد.

توجهتان روی هر موضوعی متمرکز باشد انرژی هم به همان سمت جریان پیدا می‌کند. توجه و تمرکز من به حدی منفی بود که احتمال عشق را یکسره حذف کرده بودم

کارل یونگ می‌گوید: "کسی که به بیرون نگاه می‌کند، رؤیا می‌بیند؛ کسی که به درون نگاه می‌کند از خواب برمی‌خیزد."

زیرا دلیل اصلی غمگین‌بودنمان به‌طرز شگفت‌انگیزی ساده است: ما در برابر شاد بودن مقاومت می‌کنیم. زیگموند فروید، زمانی که بسیاری از بیمارانش بهبود نمی‌یافتند، به پدیدهٔ مقاومت پی برد.

مقاومت در برابر عشق، ما را در تاریکی نگه می‌دارد.

فرارکردن از ترس مثل دویدن دور یک میدان است. باز هم به جایگاه اولیه‌تان برمی‌گردید تا اینکه واقعاً آن را بپذیرید.

درسی از جهان هستی: برای آزادبودن باید وجود مقاومتمان را به رسمیت بشناسیم.

بزرگ‌ترین مأموریت ما روی زمین انتخاب عشق، احیای یکی بودن و تاباندن نورمان است.

درسی از جهان هستی: برای آزادبودن باید وجود مقاومتمان را به رسمیت بشناسیم. باید اعتراف کنیم در درونمان ذهنیتی بی‌همتا و مهرآمیز داریم که می‌خواهد در صلح و آرامش باشد، اما همزمان ذهنیت نادرستی داریم که می‌گوید: "من نمی‌خواهم آزاد باشم. نمی‌خواهم دست از قضاوت‌کردن بردارم. نمی‌خواهم کنترل را رها کنم."

قضاوت به شیوه‌های مختلف ظاهر می‌شود. مثلاً، هر بار که احساس می‌کنید فردی منبع شادی یا درد شماست، در حال قضاوت کردن هستید. قضاوت اغلب به شکل حسادت، مقایسه و غبطه نمایان می‌شود. قضاوت بسیار موذی است و به شکل توجیهی برای متهم کردن کسی که در حقتان بدی کرده است، ظاهر می‌شود. با این حال، قضاوت ما را در توهم جدا بودن از دیگران نگه می‌دارد.

خیلی‌ها عشق مد نظر مرا با نام‌های خدا، روح یا آگاهی می‌شناسند. امروزه افراد زیادی آن را "جهان هستی" می‌خوانند. من در سراسر کتاب این کلمات را مترادف به کار می‌برم.

درسی از جهان هستی: زمانی که اراده‌مان را در برابر قدرت جهان هستی از دست می‌دهیم و تسلیم می‌شویم، از معجزه‌ها برخوردار می‌گردیم

دیپاک چوپرا می‌گوید: "وقتی بنا به دلایلی خوشحالید، هنوز هم بیچاره‌اید. زیرا ممکن است این دلیل فردا از دستتان برود."

معجزه این نیست که از ترس دوری کنیم؛ معجزه این است که به‌سرعت به‌سمت عشق برگردیم. به حافظه بسپارید: هدف، دوری‌کردن از ترس نیست. ترس هیچ‌وقت برای همیشه از بین نمی‌رود. اگر انرژی‌تان را صرف اجتناب‌کردن از آن کنید، فرصت تجربهٔ لحظهٔ مقدس را از دست می‌دهید. در واقع هدف این است که به ترس اعتقاد نداشته باشیم. به تمرین‌کردن لحظهٔ مقدس متعهد شوید. هرگاه متوجه شدید در داستانی ترس‌آلود گیر کرده‌اید، دعایتان را بخوانید: "جهان هستی، از تو سپاسگزارم که مرا هدایت می‌کنی تا این ترس را از طریق آموزگار عشق درک کنم." هر بار که افکارمان را با عشق هماهنگ می‌کنیم، می‌توانیم واقعاً حضور جهان هستی را پشت سرمان احساس کنیم.

دلیل اصلی غمگین‌بودنمان به‌طرز شگفت‌انگیزی ساده است: ما در برابر شاد بودن مقاومت می‌کنیم.

تمرین قرارگرفتن در مسیری معنوی برای این نیست که مراقبه‌کننده‌ای بهتر، یا مهربان‌ترین و روشنفکرترین فرد باشیم، بلکه تمرین تسلیم در برابر عشق است. هدف این کتاب همین است.

هنگامی که سرعتتان را کم و از لحاظ معنوی گاردتان را باز می‌کنید، به راه‌های مقاومت در برابر شفا آگاه‌تر می‌شوید.

ارتباط من با این انرژی مهم‌ترین سرمایهٔ زندگی‌ام است. بدون این ارتباط قدرت، هدف و اتصال به عشق را از دست می‌دهم. با کمک دعا، مراقبه، تمرین‌های هشیارانه و ارتباطات مهرآمیز با خودم و دیگران، هر روزم را وقف پیوند با عشق می‌کنم. با تبدیل عشق به عادت، مسئولیت دنیایی را که می‌سازم، می‌پذیرم و این پیوند را هر روز گسترش می‌دهم.

مسخره کردن ضعف دیگران آسان‌تر از نگاه کردن به حسِ نداشتن خودمان است.

در هر وضعیتی دو گزینه دارید: از راه ترس خواهید آموخت یا از راه عشق؟

درسی از جهان هستی: زمانی که اراده‌مان را در برابر قدرت جهان هستی از دست می‌دهیم و تسلیم می‌شویم، از معجزه‌ها برخوردار می‌گردیم.

گواهی می‌دهم که با قدرتم در اتحاد نیستم. تصمیم می‌گیرم که این تفرقه و پراکندگی را دور کنم و آرامش بیابم. این دعا همواره شما را با قدرتتان هماهنگ می‌کند تا به‌سمت عشق برگردید.