بریده‌هایی از کتاب نادر پسر شمشیر

جمع = سه میلیارد و دویست و پنجاه میلیون ریال (۳۲۵۰۰۰۰۰۰۰ ریال)

نادر به پیروی سوگندی که یاد نموده بود فرمان داد تا گنبد حضرت رضا (ع) را با زر آرایش داده و منار دیگری مانند منار پیشین در صحن بسازند.

پیشنهادات نادرشاه دارای پنج بند بود؛ بدین‌گونه: ۱ـ پادشاه هند باید به اردوگاه ایران آمده پیمان نامه متارکه جنگ را شخصاً امضا نماید. ۲ـ پس از امضای پیمان نامه، سربازان هند خلع سلاح شوند و پی کار خود بروند. ۳ـ توپخانه و مهمات جنگی ارتش هند به ارتش ایران تسلیم شود. ۴ـ چون ارتش ایران در راه‌پیمایی‌ها خسته شده باید به پایتخت هند رفته چندی آسایش نماید. ۵ـ گفتگوی صلح پس از امضای پیمان نامه در شهر دهلی پایتخت هند آغاز و انجام داده شود.

ما فرزندان همان سربازانی هستیم، که نه تنها دوست بلکه دشمن هم از ستایش بزرگی آن‌ها نتوانست خودداری کند

نادرشاه همین که رادو را اندیشناک دید، همگی سران سپاه و افسران نیروی خود را در میدان بزرگ ارگ لاهور گرد آورده با گفتارهای آتشین خون جنگجویان را به جوش آورده چنین فرمود: «سپاهیان جنگجوی من! تاکنون در همه جنگ‌ها پیروز بوده‌ایم. به یاری خداوند توانا در این میدان بزرگ نیز که از همه جنگ‌ها مهیب‌تر و خونین‌تر خواهد بود باید کامیاب شویم و زور بازوی مردانه خود را به جهانیان نشان دهیم.»

علل پیروزی ارتش ایران علل پیروزی ارتش ایران را می‌توان چند چیز دانست: ۱ـ‌ روحیه بسیار خوب سربازان. ۲ـ اطمینان کامل سربازان به فرمانده خود. ۳ـ‌ زبردستی نادرشاه در فرماندهی ۴ـ‌ کمک بهنگام ستون‌های ارتش. ۵ـ برتری سوار نظام ایران. ۶ـ‌خونسردی و ابتکار جنگی نادرشاه. ولی بیشتر چیزی که در جنگ‌های کرنال ارتش ایران را به پیروزی قطعی رسانید همانا بی‌باکی خود نادرشاه بود، زیرا شاهنشاه ایران در پیشاپیش سپاه پهلو به پهلوی سربازان و سواران خود مانند یک سرباز جنگ می‌کرد.

این است زور بازوی مردانه ارتش ایران که نادرشاه فرموده بود: چنین کنند بزرگان چه کرد باید کار چنین نماید شمشیر خسروان آثار

نادرشاه دریافته بود که آرایش پیل‌های جنگی دشمن دوباره بیمی در دل سپاهیان افکنده و به ویژه سوار نظام سخت اندیشناک گردیده است، از این رو شبانه همگی افسران را پیش خواند و به آن‌ها فرمود: برای نابود کردن ستون پیل‌های جنگی محمدشاه چاره خوبی اندیشید‌ه‌ام. به همه سپاهیان گوشزد نمایید هیچ بیمی به دل راه ندهند به زودی در پایتخت هند خواهیم بود. همان شب پیغام نادرشاه در میان اردو پخش شد ولی هیچ‌کس نمی‌دانست نادرشاه چگونه با این نیروی وحشت آور دست به گریبان خواهد شد.

ما فرزندان همان سربازانی هستیم، که به فرمان خشایارشاه پرچم پیروزی را بر فراز دروازه‌های آتن پایتخت یونان برافراشتیم. ما فرزندان همان سربازانی هستیم، که شاه و امپراتور شکار می‌کردند و آن‌ها را در برابر شاهنشاه خود به خاک می‌افکندند. ما فرزندان همان سربازانی هستیم، که بزرگترین امپراتوری جهان از آن‌ها بیمناک بود

در همین گیر و دار پادشاه آگاه ایران برای یکسره کردن کار دشمن یک لشکر از بهترین سواران خود را به آوردگاه فرستاد و لشکریان شکست یافته عثمانی با شتاب هر چه تمام‌تر در تاریکی پا به گریز نهادند. آن شب پیش از ۱۲۰۰۰۰ تن از جنگجویان عثمانی به دست دلاوران ایران کشته و پنج هزار تن از افسران نامی و فرماندهان آن‌ها زنده دستگیر و انبوهی نیز زخمدار و پایمال سم ستوران گشتند.

نادرشاه دارای هوش شگفت‌آور و سرشاری است. کمتر کاری است که کرده و سخنی است که گفته و به یاد نداشته باشد. همه افسران سپاه بی‌شمار خود را به نام می‌خواند و بیشتر سربازهای خود را که چندی در ارتش بوده‌اند می‌شناسد. اگر به یکی از سربازان خود در گذشته پاداش خوب یا بدی داده باشد به یاد می‌آورد. یک یا دو تن نویسنده همیشه برای نوشتن فرامین و دستورات او آماده هستند. در هنگامی که سخن می‌گوید کارهای دیگری را نیز به خوبی و درستی انجام می‌دهد و از کارهای دیگر هم باز نمی‌ماند.

آری مادران ما بودند که شاهنشاهان و کشورگشایان بزرگی مانند: کوروش بزرگ، خشایار، شاپور بزرگ، اردشیر، قباد، انوشیروان، بهرام، خسروپرویز و سرداران و سپهسالاران نامی مانند:‌ سورنا، مهران،‌ آذرنرسی، نابد، بیگان، بهرام چوبینه، شهربراز، شاهین و گردان دیگر را در دامن خود پرورش داده‌اند.

همین که محمدشاه به سراپرده شاهنشاه ایران رسید، نادرشاه برخاسته چند گامی پیش آمد. دو پادشاه یکدیگر را دوستانه در آغوش گرفتند و نادرشاه مهمان گرامی خود را روی مسندی کنار خود نشانده پس از تعارفات معموله چنین فرمود: «شگفت است که شما این همه در کار خود بی‌قید و بی‌اعتنا باشید. بارها به شما نامه نوشتم، نماینده فرستادم، اظهار دوستی کردم، وزیران شما روا ندانستند پاسخ کافی برای من بفرستند.»

از آن سو، پس از این که محمود به قندهار برگشت چند تن از افغانی‌ها را که بدخواه و دشمنش بودند از میان برداشت و همین که شنید چه بر سر لطفعلی‌خان آمده دوباره اندیشه تاخت و تاز به مغزش راه یافت و نیروی دیگری بیش از سال پیش فراهم آورده تیره‌های دیگری از هزاره‌ها و بلوچی‌ها را با خود همراه نمود و به سوی اصفهان پایتخت ایران رو آورد.

ما فرزندان همان سربازانی هستیم، که شاه و امپراتور شکار می‌کردند و آن‌ها را در برابر شاهنشاه خود به خاک می‌افکندند.

محاصره موصل نادرشاه برای آوردن یک ضربه ناگهانی به دولت عثمانی و هم برای آگاه شدن از نقشه دشمن در برابر تعرض خود در کرکوک درنگ ننموده به سوی شهر موصل که مرکز و تکیه‌گاه مهم نیروی عثمانی در غرب آن کشور بود، یورش برد. در این میان رونوشت فرمانی از پادشاه عثمانی به دست آمد که به فتوای شیخ‌الاسلام عثمانی مذهب ایرانیان را مخالف دین اسلام و کشتار آنان را به همه مردم اجازه می‌داد. دربار عثمانی به اندیشه شورانیدن کردها این فرمان را به همراه عبداله افندی به موصل فرستاد و برای کمک به نیروی پادگان آن‌جا حسین پاشا یکی از افسران را که فرمانداری حلب را داشت با چندین تن از افسران جنگ دیده و چندین هنگ نیروی سوار

هنگامی که عروسی نصراله میرزا فرزند نادرشاه با دختر محمد شاه گورکانی پادشاه هند به پیروی آیین زناشویی خاندان پادشاهی هندوستان نام هفت پشت عروس و داماد پرسیده شد. وزیر محمدشاه از نادرشاه نام پدران فرزندش را پرسید که در پیمان نامه عروسی بنویسند. نادرشاه از این پرسش خشمناک شده نگاهی تند و زننده به سوی وزیر نموده فرمود: بنویسید: نصراله فرزند نادر، نادر پسر شمشیر، نادر نواده شمشیر و هفت پشت نصراله از شمشیر و به شمشیر می‌‌رسد. این است سرگذشت یکی از فرزندان خاک پاک میهن ما ایران. این است یک نمونه از شگفت‌انگیرترین شاهکارهای آفرینش. ایران، ایران زنده و جاویدان باد.

ما فرزندان همان سربازانی هستیم، که به فرمان خشایارشاه پرچم پیروزی را بر فراز دروازه‌های آتن پایتخت یونان برافراشتیم. ما فرزندان همان سربازانی هستیم، که شاه و امپراتور شکار می‌کردند و آن‌ها را در برابر شاهنشاه خود به خاک می‌افکندند. ما فرزندان همان سربازانی هستیم، که بزرگترین امپراتوری جهان از آن‌ها بیمناک بود

شاهنشاه ایران چون از کارهای سیاسی بپرداخت فرمان داد تا گنبد حضرت علی (ع) را با زر آراسته به نیکوترین طرزی آرایش دهند و از خاندان شاهنشاهی نیز مبلغ هنگفتی برای تزیین و کاشیکاری صحن حرم علوی و نوسازی مسجد جامع پرداخته شد.

در همین گیر و دار پادشاه آگاه ایران برای یکسره کردن کار دشمن یک لشکر از بهترین سواران خود را به آوردگاه فرستاد و لشکریان شکست یافته عثمانی با شتاب هر چه تمام‌تر در تاریکی پا به گریز نهادند. آن شب پیش از ۱۲۰۰۰۰ تن از جنگجویان عثمانی به دست دلاوران ایران کشته و پنج هزار تن از افسران نامی و فرماندهان آن‌ها زنده دستگیر و انبوهی نیز زخمدار و پایمال سم ستوران گشتند.

حقیقت همواره بیش از داستان در مردم اثر می‌کند و در ذهن و خاطر ایشان نقش می‌بندد.

این سردار بزرگ و پیشوای سترگ ارتش ایران، پرچم پیروزی کشور ما را بر فراز شهرهای: قندهار، کابل، دهلی، بخارا، خیوه، دربند (کرسی‌نشین داغستان)، تفلیس (کرسی‌نشین گرجستان) برافراشته و بین‌النهرین را میدانگاه تاخت و تاز سواران خود ساخته است.

«تیره‌های افغانی غلزایی و ابدالی

بدین‌گونه نادر افشار سردار توانای ایران پس از هفت سال و ده ماه و نیم شهر اصفهان پایتخت کشور شاهنشاهی را از افغانی‌ها پس گرفت.

. دشمنان ایران مانند افغان، روس و عثمانی را از میهن بیرون کردم. اکنون می‌خواهم به خراسان بازگشته آسایش نمایم. تهماسب میرزا و پسرش عباس میرزا هر دو زنده هستند. شما هر یک از آن دو یا هر کسی را که می‌خواهید به پادشاهی بردارید.»

برای سردار بی‌مانندی همچون نادرشاه افشار این نیروی دهشتناک دشمن نیز مانند تنگ خیبر ـ آب سند و دیوار لاهور ناچیز بود.

چنین کنند بزرگان چه کرد باید کار چنین نماید شمشیر خسروان آثار

پیشنهادات نادرشاه دارای پنج بند بود؛ بدین‌گونه: ۱ـ پادشاه هند باید به اردوگاه ایران آمده پیمان نامه متارکه جنگ را شخصاً امضا نماید. ۲ـ پس از امضای پیمان نامه، سربازان هند خلع سلاح شوند و پی کار خود بروند. ۳ـ توپخانه و مهمات جنگی ارتش هند به ارتش ایران تسلیم شود. ۴ـ چون ارتش ایران در راه‌پیمایی‌ها خسته شده باید به پایتخت هند رفته چندی آسایش نماید. ۵ـ گفتگوی صلح پس از امضای پیمان نامه در شهر دهلی پایتخت هند آغاز و انجام داده شود.

پیمان ناتمام و تخلیه خاک عثمانی، اوضاع داخلی کشور، آخرین جنگ‌های نادرشاه با عثمانی در بهار سال ۱۱۵۶ ﻫ.ق نادرشاه افشار پس از سان ارتش و خستگی گرفتن سپاهیان از دشت مغان آهنگ غرب نمود و عاشورخان پاپالو را با ۶۰۰۰ سرباز در تبریز گذاشته فرمانی به نام همگی فرماندهان و افسران نیروهای پادگان آذربایجان و قفقاز فرستاد که سپاهیان خود را بسیج نموده آماده جنگ با عثمانی باشند. روز ۴ ع ۱ شاهزاده نصراله میرزا به همراهی امام‌قلی میرزا و شاهزاده

با پیدایش محمود سیستانی اوضاع کشور بیش از پیش هرج و مرج شد، بدین‌گونه که شهرستانهای غربی در دست عثمانی، شهرستانهای شمالی در دست ارتش روس و شهرهای دیگر مرکزی با استانهای جنوبی در دست افغانی‌ها ماند. ملک محمود بر شهرستان سیستان و استان خراسان تا نیشابور فرمانروایی می‌نمود. نیروی ناچیز شاه تهماسب در میان راه تهران و بخشهای شرقی مازندران آواره و سرگردان بود. فتحعلی‌خان قاجار نیز شهرستان گرگان و دشت را داشت.