بریده‌هایی از کتاب مهارت‌های خیرگزینی

قال علی علیه‌السلام إِنَّ رَأیَک لَا یَتَّسِعُ لِکلِّ شَیْ‌ءٍ فَفَرِّغْهُ لِلْمُهِم. بدرستی که اندیشه تو گنجایش ندارد از برای هر چیز، پس فارغ گردان آن را از برای آنچه مهمّ

محبت به مسجد و نماز موجب مصونیت فرد از آسیب‌های اجتماعی و القاهای منفی است و هر قدر این محبت بیشتر شود این مصونیت بیشتر می‌شود

مشاهده مکرر و طولانی مدت انواع کارتون‌ها، بازی با انواع ابزارهای جدید دیجیتالی و تکرار شونده به عنوان یکی از اولین تفریحات آسیب‌زای کودکان محسوب می‌شود، چون کمترین اثر آن، مختل کردن قوه تفکر و تعقل و تبدیل شدن به موجودی اثرپذیر و منفعل خواهد بود.

نگاه یک بعدی تنها یک واکنش در مقابل هر موضوع را می‌شناسد و آن خشم و عصبانیتی است که تعطیلی عقل را در پی دارد.

قال علی علیه‌السلام إِنَّ لِلَّهِ فِی کلِّ نِعْمَةٍ حَقّاً مِنَ الشُّکرِ فَمَنْ أَدَّاهُ زَادَهُ مِنْهَا وَ مَنْ قَصَّرَ عَنْهُ خَاطَرَ بِزَوَالِ نِعْمَتِه. همانا خداوند در هر نعمتی حقی از شکر قرار داده است که اگر کسی آن را ادا کند آن نعمت را زیاد کرده و اگر در رابطه با آن کوتاهی کند آن نعمت را در معرض نابودی قرار می‌دهد.

روش مناسبی که می‌توان از حدیثی از امام علی علیه السلام در مقابله با رفتارهای ناشایست آموخت، این است که ایشان فرموده‌اند: «رفتار شخص خاطی را با تشویق کسی که درست عمل می‌کند، اصلاح کن» به این ترتیب جایگزینی بدی‌ها با تقویت خوبی‌ها صورت می‌گیرد، نه ذکر کردن بدی‌ها و اصرار و تمرکز بر آنها.

قال علی علیه‌السلام أَنْجِحْ بِالْمَسْأَلَةِ یُفْتَحْ لَک أَبْوَابُ الرَّحْمَةِ. با ارجاع نیازها به خدا آنها را برطرف ساز تا درب‌های رحمت برایت باز شود.

هر قدر خیرگزینی در افراد تقویت شود به طور طبیعی تقوا نیز در آنها تقویت شده است، چه اینکه تقوا در دوره دوم رشد به صورت خیرگزینی جلوه می‌کند زیرا فرزند در این دوران خدا را با عنوان همه خوبی‌ها و خیرات می‌شناسد.

خیر به معنای «نفعی است که با مقایسه بین دو یا چند چیز بر اساس اولویتی ترجیح داده می‌شود. در صورتی که آن اولویت بر اساس حکم خدا باشد آن نفع حقیقی خواهد بود و گرنه نفع غیر حقیقی است.»

هر قدر قوه تفکر در فرد تقویت شود قدرت او در فهم تمایزها و اولویت دهی بین آنها و در نتیجه تشخیص امور بیشتر می‌شود.

شرّ «انتخاب نکردن بهترین نفع و ترجیح گزینه‌های غیر خیر را گویند که معادل انتخاب ضرر است.»

با توجه به مطالب فوق آنچه در اختیار مهم به نظر می‌رسد بهره‌مندی از تفکر و تعقل است، زیرا در اختیار مؤلفه‌های تفصیل، پذیرش، اولویت‌بندی و ترجیح وجود دارد که همگی با فعالیت فکر و رجوع به معیار حقیقی امکان‌پذیر می‌گردد.