بریده‌هایی از کتاب خواهرزاده جادوگر (ماجراهای نارنیا، جلد اول)

من که تا حالا قصه‌ای نخوانده‌ام که آخرش آدم‌ها سزای کارهایشان را نبینند. شرط می‌بندم شما هم می‌بینید، حقتان هم همین است.

«نارنیا! نارنیا! نارنیا! برخیز. عشق بورز. بیندیش، سخن بگو. درختانت متحرک باد، جانورانت سخنگو، آب‌هایت مقدس.»

هرکس آنچه را که از ته دل می‌خواهد به کف می‌آورد؛ همیشه هم از آنچه به دست می‌آورد خشنود نخواهد بود.»

وقتی اوضاع به هم می‌ریزد، می‌بینی که همه چیز مدام بد و بدتر می‌شود. وقتی هم همه‌چیز مرتب می‌شود، می‌بینی که هی بهتر و بهتر می‌شود.

من که تا حالا قصه‌ای نخوانده‌ام که آخرش آدم‌ها سزای کارهایشان را نبینند. شرط می‌بندم شما هم می‌بینید، حقتان هم همین است.

وقتی آدم خودش بخواهد ابله‌تر از آنچه که هست بشود، متأسفانه اغلب اوقات موفق می‌شود

همان‌طور که فلِجْ مثل کبوتری عظیم‌الجثه یکی دو بار چرخید تا مسیر سفر درازشان به سوی غرب را پیدا کند، زمین دور سرشان شروع به چرخش کرد. پلی به پایین که نگاه

وقتی اوضاع به هم می‌ریزد، می‌بینی که همه چیز مدام بد و بدتر می‌شود. وقتی هم همه‌چیز مرتب می‌شود، می‌بینی که هی بهتر و بهتر می‌شود.

هیچ‌وقت نمی‌دانی کی تو را می‌پاید

وقتی اوضاع به هم می‌ریزد، می‌بینی که همه چیز مدام بد و بدتر می‌شود. وقتی هم همه‌چیز مرتب می‌شود، می‌بینی که هی بهتر و بهتر می‌شود

آدم‌بزرگ‌ها همیشه دنبال توجیه‌های معمولی و پیش‌پا افتاده‌اند.

ـ په! آدم‌بزرگ‌ها همیشه دنبال توجیه‌های معمولی و پیش‌پا افتاده‌اند.

آدم‌بزرگ‌ها همیشه دنبال توجیه‌های معمولی و پیش‌پا افتاده‌اند.

می‌دانید که وقتی آدم واقعاً مذبوحانه دنبال چیزی باشد، چه حالی دارد. حتی ناچار می‌شوی با امید و آرزویت بجنگی، چون پیش از آن بارها ناامید شده‌ای.

آه، آدمیزادگان! شما چه خوب در برابر آنچه که خیر شما در آن است از خودتان دفاع می‌کنید!

آه، آدمیزادگان! شما چه خوب در برابر آنچه که خیر شما در آن است از خودتان دفاع می‌کنید!

فرزند! باید یاد بگیری آنچه که برای تو یا هر کدام از مردم عامی غلط و زشت محسوب می‌شود، برای ملکه‌ای مثل من غلط و زشت نیست. بار یک جهان بر دوش ماست. ما باید از قید هر قاعده و قانونی آزاد باشیم. سرنوشت ما سرنوشتی منفرد و تنهاست.

ای مخلوقات! حال که دیگر گنگ و بی‌شعور نیستید، لازم نیست همواره ناخرسند باشید. زیرا که لطایف نیز همچون عدل و انصاف، ملازم سخنوری است.»

وقتی آدم خودش بخواهد ابله‌تر از آنچه که هست بشود، متأسفانه اغلب اوقات موفق می‌شود

مشکل اینجاست که وقتی آدم خودش بخواهد ابله‌تر از آنچه که هست بشود، متأسفانه اغلب اوقات موفق می‌شود.

«حتماً کار جادوست. حسش نمی‌کنی؟ شرط می‌بندم هر چی تو این تالار هست، طلسم و خشک شده.