بریده‌هایی از کتاب امیلی و صعود (کتاب دوم)

شاید تو با خانواده‌ات بجنگی، قبولشان نداشته باشی و حتی از آنها متنفر باشی، اما همیشه چیزی تو را به آنها وصل می‌کند. انگار رشته‌های درونیتان به هم گره خورده، خون، همیشه غلیظ‌تر از آب است.

شاید تو با خانواده‌ات بجنگی، قبولشان نداشته باشی و حتی از آنها متنفر باشی، اما همیشه چیزی تو را به آنها وصل می‌کند.

امیلی صورتش را روی تختش گذاشته و از شدت خجالت و خشم و تحقیر، زار می‌زند. احساس می‌کرد قلبش شکسته و شخصیتش خرد شده است.

ترس چیز مخربی است و تقریباً از همهٔ اشتباهات و ناپسندی‌های دنیا پست‌تر است.

می‌گوید من باید (این یکی را خودش با تأکید گفته!) یاد بگیرم متمرکز باشم

دوست دارم اسم روی قبرها را بخوانم و سنشان را حساب کنم و به همهٔ عشق‌ها و نفرت‌ها و ترس‌ها و امیدهایی که آنجا دفن شده‌اند فکر کنم. اندوهناک نیست، زیباست.

امیلی گفت: «آنکه دیرباور است چه چیزها که از کف نمی‌دهد!» و بعد فکر کرد چه جملهٔ زیبایی گفته و آرزو کرد کاش دفتر جیمی‌اش پیشش بود تا آن را می‌نوشت.

کاش می‌شد همه‌چیز را آن طور که می‌بینم توصیف کنم!

خدا یک موجود خشمگین نیست. کسی که چنین حرفی می‌زند هیچ‌چیز از او نمی‌داند. قبول دارم که وقتی اشتباه می‌کنیم و عقلمان را به کار نمی‌اندازیم او ناراحت می‌شود، اما خشمگین نمی‌شود

یک دوست نادان، هزار بار خطرناک‌تر از دشمن آدم است

رازها همیشه ناخوشایندند. زیبایی را کسی پنهان نمی‌کند. آنچه پوشیده می‌ماند همیشه زشت و بدشکل است.

"خدا از این قشنگ‌تر هم می‌توانست خلق کند، اما نکرد."

تلاش ـ تلاش ـ ادامه بده ـ کلمات، کانال ارتباط تو هستند ـ آنها را مثل موم در دستت نرم کن ـ آن‌قدر ادامه بده تا همان چیزی را بگویند که تو می‌خواهی بگویی.

نویسم. درضمن صبوری کردن را هم یاد می‌گیرم! گاهی از تکرار این جمله که "صبور باش و مقاومت کن" خسته می‌شوم. خیلی سخت است که نتیجهٔ پرهیزکاری‌ات را همان‌موقع نمی‌بینی.

می‌دانی استار، تو خیلی زیبا نیستی اما چهره‌ات طوری است که باعث می‌شود آدم به چیزهای زیبا فکر کند و این موهبتی ارزشمندتر از زیبایی است.

هیچ فایده‌ای ندارد که بخواهیم مردم را راضی نگه داریم. فقط باید طبق عقاید خودمان زندگی کنیم.

هیچ جواب مناسبی برای حرفش پیدا نکردم. من معمولاً وقتی مخاطب ندارم، راحت‌تر می‌توانم جواب‌های دندان‌شکن پیدا کنم.

با قلمم شفا می‌دهم، آسیب نمی‌زنم.

ورای هر کلمه‌ای ـ همهٔ کلمات ـ چیزی که هروقت می‌خواهی آن را بگیری فرار می‌کند و با این‌حال چیزی که کف دستت باقی می‌ماند چیزی است که اگر دستت را به طرفش دراز نکرده بودی همان هم گیرت نمی‌آمد.

دفتر سیاه و حجیمش، دوست صمیمی و رازنگهداری قابل اعتماد بود که می‌شد بعضی مسائلی را که نه می‌شود در دل نگه داشت و نه می‌شد با کسی در میان گذاشت، روی صفحه‌اش ریخت.