بریده‌هایی از کتاب امیلی در نیومون (کتاب اول)

نمی‌توانی خدا را دوست نداشته باشی. او خودِ دوست داشتن است.

بدترین کار این است که کسی از خدا ایراد بگیرد.

«فکر نکنم نود سال بعد از مردنم کسی به یاد من بیفتد.»

باز هم طلوع خورشید و آواز پرنده‌ها و درخشش ستاره‌های سفید زیر نور ماه و زوزهٔ باد، ذوق‌زده‌اش می‌کرد و کم‌کم داشت به این باور می‌رسید که اینجا هم زندگی می‌تواند شگفت‌انگیز باشد؛ شگفت‌انگیز و پر هیجان!

نمی‌دانم بخشیدن مردم اصلاً فایده‌ای دارد یا نه. چرا، دارد. حداقل خیال خودت راحت می‌شود.

در بلر واتر شاعر خیلی کم است و مردم با خلق و خویشان آشنا نیستند. در ضمن آن‌قدر همه عادت کرده‌اند بی‌خود و بی‌جهت اعصاب خودشان را خرد کنند که وقتی یک بی‌خیال می‌بینند،‌ تعجب می‌کنند.»

شب‌ها صدای طوفان را دوست دارم. خیلی دل‌چسب است که پتوها را دور خودت بپیچی و خیالت راحت باشد که سرمایش به تو نمی‌رسد

می‌دانی چه چیزی تاریخ را می‌سازد؟ درد، شرم، خیانت، خون‌ریزی و دل‌شکستگی.

قوی و عاقل باش.

تا زمانی که به افسانه‌ها اعتقاد داشته باشی، نمی‌توانی پیر شوی.»

«چه عشق‌هایی که باید به دل راه بدهد! چه رنج‌هایی که باید بکشد! چه لحظات باشکوهی که باید پشت‌سر بگذارد!

رنگ از صورت کوچکش پرید و مردمک چشم‌هایش آن‌قدر گشاد شدند که تمام عنبیه را دربرگرفتند و چشم‌هایش را به رنگ سیاه درآوردند.

زندگی تکه‌ای اسرارآمیز و اعجاب‌انگیز از یک زیبایی پابرجا و ماندنیست.

هر عشقی بخشی از وجود خداست.

"عمر ما از روی ضربان قلبمان محاسبه می‌شود

وقتی مردم دربارهٔ من نظر بدی دارند می‌توانم تحمل کنم، اما نظر بد خودم دربارهٔ خودم قابل تحمل نیست.

آن‌قدر شور زندگی در تو هست که حالاحالاها زنده می‌مانی. هیچ نشانی از مرگ در تو نمی‌بینم.

مغزداشتن بهتر از زیبایی‌داشتن است؛ مغز برای آدم می‌ماند، ولی زیبایی نه.

امشب باران می‌بارد و از بالای سقف شیروانی صدایی شبیه به رقص پای فرشته‌ها به گوش می‌رسد.

مرگ ترسناک نیست. جهان پر از عشق است. بهار به همه‌جا سرک می‌کشد و مرگ فقط بازکردن و بستن یک در است. آن طرف در هم چیزهای قشنگی هست.

این‌همه زیبایی تا زمانی که آنها را روی کاغذ پیاده نمی‌کرد،‌ روی قلبش سنگینی می‌کردند.

تاریکی و جن و پری‌ها وقتی کلی آدم دور و برت باشند، همهٔ ابهتشان را از دست می‌دهند. ولی اگر تنها باشی ـ وای، امیلی از وحشتی که در این ماجراها بود لذت می‌برد.

نمی‌توانی خدا را دوست نداشته باشی. او خودِ دوست داشتن است.

زیاد هم قدیمی به نظر نمی‌رسید

ـ می‌دانی چه چیزی تاریخ را می‌سازد؟ درد، شرم، خیانت، خون‌ریزی و دل‌شکستگی.

با اینکه صدای موج‌ها همیشه غمگینم می‌کند، اما دیگر از آن خوشم آمده،‌ چون غمش، غم دل‌نشینی است.

من به الیور ماری یعنی کسی که در مورد تو با من حرف زد گفتم تا وقتی زنده‌ام از بچه‌ام جدا نمی‌شوم.

با اینکه چیز زیادی به تو نداده‌ام، اما دعایم را پشت‌سرت داری. پس می‌توانی جاهایی که من شکست خوردم موفق شوی، امیلی.

سبزه‌های یخ‌زدهٔ قهوه‌ای‌رنگ زیر پایش فرشی مخملی بود، درخت صنوبر نیمه‌جان و خزه‌بسته و پیری که لحظه‌ای کنارش توقف کرد تا نگاهی به آسمان بیندازد ستونی مرمری در قصر خدایان بود و تپه‌های غبارآلودِ دوردست باروهای شهری شگفت‌انگیز و همراهان دخترک هم تمام پری‌های ساکن آن طبیعت دور از شهر بودند.

داری کاری می‌کنی که افسانه‌ها را باور کنم، چه قبولشان داشته باشم و چه نداشته باشم، و این یعنی شور جوانی. تا زمانی که به افسانه‌ها اعتقاد داشته باشی، نمی‌توانی پیر شوی