بریده‌هایی از کتاب وبلاگ نویسی و روزنامه نگاری

هر کسی قصه‌ای برای تعریف‌کردن دارد و این چیزی است که وبلاگ برای انجام آن خیلی مفید است. ربکا بلاد، نویسندهٔ کتابِ راهنمای وبلاگ

وبلاگ‌ها اساساً ماهیتی شخصی دارند و می‌توانند دیدگاه‌های یک فردِ مشخص را مطرح سازند، آن‌ها مجالی برای خلاقیت نوشتاری هستند، خلاقیتی که تحت‌تأثیر فشارهای قراردادی دنیای بیرونی نوشتن و گفتن قرار ندارد، هرچند که خودِ آن‌ها نیز تحتِ ضوابطی هستند. وبلاگ همچنین ارتباط دوطرفه را تسهیل می‌کند، چراکه با یکدیگر و با جماعت خوانندگان خود به تبادل‌نظر و اطلاعات می‌پردازند. اما آن‌چه در وبلاگ‌ها فوق‌العاده است، لینک‌دادن بین آن‌هاست و سپس اظهارنظر در موردِ نظرهای دیگران. این‌ها منجر به چیزی شده که به‌نام «دنیای وبلاگ‌ها» معروف است.

به عقیدهٔ بسیاری از کارشناسان، وبلاگ‌نویسی می‌تواند مقدمه‌ای برای روزنامه‌نگاری جدید در قرن بیست‌ویکم باشد.

وبلاگ‌ها به‌دلیل این‌که ترکیبی از لینک‌ها، تفسیرها و تعبیرهای مختلف و نظرهای شخصی هستند، می‌توان آن‌ها را نوع کوچک‌شدهٔ یک روزنامه خواند.

هر وبلاگ دارای شخصیتی خاص برای خود است که این شخصیت را مستقیماً از نویسنده یا نویسندگان خود به ارث می‌بَرد. شکل و شمایل، محتوا و خصوصاً نام وبلاگ معمولاً همگی تحت‌تأثیر شخصیتی هستند که وبلاگ‌نویس برای وبلاگ خود برگزیده است.

اغلب وبلاگ‌نویسان فعال لااقل روزی یک‌بار و بسیاری از آنان چندین‌بار در طول یک شبانه‌روز محتوای جدید روی وبلاگ خود منتشر می‌کنند.

لازم است که نویسندگان وبلاگ‌ها، بر کاربرد زبان در وبلاگ خود نظارت کنند و استانداردهای نگارشی زبان فارسی و خط فارسی را رعایت کنند. منظور از این حرف این نیست که همهٔ نویسنده‌ها با یک سبک بنویسند یا مثلاً از رسم‌الخط یکسانی پیروی کنند، بلکه منظور سهل‌انگاری‌نکردن در کاربرد زبان و خط فارسی است؛ مثلاً هر نویسنده‌ای می‌تواند به سلیقهٔ خود رسم‌الخطی را برگزیند که پیام مورد نظرش را بهتر به خواننده منتقل کند. اما این‌که رسم‌الخط وبلاگ به‌علت اشتباه تایپی دگرگون شود و نویسنده اهمیتی به این امر ندهد، قابل قبول نیست.