بریده‌هایی از کتاب خودت را تباه نکن؛ فکر و خیال بس است به زندگی‌ات برس

دِیل کارنِگی می‌گوید: «بیکاری باعث به وجود آمدن شک و ترس می‌شود. کار و عمل با خود اعتمادبه‌نفس و شجاعت می‌آورد. اگر می‌خواهید بر ترس غلبه کنید، وقت خود را صرف نشستن در خانه و فکر کردن نکنید، وارد جامعه شوید و کار کنید.»

نوع مکالمه‌ای که با خودتان دارید تأثیر عمیقی بر کیفیت زندگی‌تان می‌گذارد.

اپیکتت می‌گوید: «اگر می‌خواهید پیشرفت کنید، باید قبول کنید که مردم فکر خواهند کرد شما نادان و ابلهید.»

هرچه بیشتر به خود بگویید که انجام دادن کاری سخت است، واقعاً هم برایتان سخت‌تر به نظر خواهد آمد.

«خیلی ساده است. برای بهتر کردن دنیای درون خود باید شروع به عمل کردن در دنیای بیرون کنید. فکر و خیال بس است، به زندگی‌تان برسید.»

اپیکتِت می‌گوید: «خردمند کسی است که غم چیزهای نداشته را نمی‌خورد، بلکه برای داشته‌هایش شادی می‌کند.»

در واقع، فیلسوفان رواقی، مانند آرلیوس، معتقد بودند که رویدادهای بیرونی هیچ کنترلی بر ما ندارند. ما واقعیتمان را با ذهن خودمان می‌سازیم. «حس زخم‌خوردگی را پس بزن تا زخمت ناپدید شود.»

تقدیم به همهٔ انسان‌های افسرده و مظلوم، مادران تنها، پدران بیکار و انسان‌های مشتاق و بلندپرواز: من و شما مثل هم هستیم. شما موفق خواهید شد.

«بزرگ‌ترین موفقیت‌های ما از خطر کردن، ناراحتی و عدم اطمینان به دست می‌آیند.»

«وقتی تمایل زیاد باشد، جایی برای بزرگ شدن مشکلات و سختی‌ها باقی نمی‌ماند.» لحظه‌ای به این جمله فکر کنید. اگر شما مایل باشید آن حس تمایل را ایجاد کنید، دیگر اهمیتی ندارد که در زندگی چه مشکلاتی دارید و بر چه موانعی می‌خواهید غلبه کنید. آن حس کلید شما برای تلاش و قدم برداشتن به جلو، غلبه بر موانع و در نهایت پیشرفت و رسیدن به آن تغییری است که می‌خواهید در زندگی‌تان ایجاد کنید.

«شما با کارهایی که انجام می‌دهید تعریف می‌شوید، نه کارهایی که قرار است انجام دهید.»

به زبان ساده، نحوهٔ صحبت کردن ما دربارهٔ وضعیتمان بر روی دیدگاه، تجربه و عملکرد ما در آن وضعیت تأثیر می‌گذارد و تا حد زیادی بر نحوهٔ کنارآمدن با زندگی و مقابله با مشکلات کوچک و بزرگ‌مان اثر می‌گذارد.

اگر انجام دادن کاری برای ما سخت است، شاید به این دلیل است که باور داریم تنبلیم یا اینکه توانایی انجام آن کار را نداریم و هر بار که درنگ می‌کنیم یا کار را به تعویق می‌اندازیم، این عقیدهٔ خود را اثبات می‌کنیم

برای تفکر، تفحص و تجربه کردن وقت کافی بگذارید. هیچ‌چیز مانند دانشی که خودتان به دست آورده‌اید، تأثیرگذار نیست

هرچه بیشتر به خود بگویید که انجام دادن کاری سخت است، واقعاً هم برایتان سخت‌تر به نظر خواهد آمد.

یکی از اولین اشتباهاتی که ما می‌کنیم صحبت کردن دربارهٔ کاری است که قرار است انجام بدهیم یا شغلی که در آینده می‌خواهیم داشته باشیم. حتی استفاده از کلماتی چون «باید» یا «تلاش» هم درست نیست؛ زیرا ما با این کلمات به طور ناخودآگاه برای انجام این کارها زمان تعیین می‌کنیم و این زمان تعیین‌شده قطعاً همین الان نیست.

مارکوس آرلیوس می‌گوید: «میزان خوشبختی شما به کیفیت افکارتان بستگی دارد. بنابراین از افکارتان به خوبی مراقبت کنید و به عقایدی که با منطق و ارزش‌های شما همخوانی ندارند، توجهی نکنید.»

اگر به احساسات خود اجازه دهید که همچنان شما را کنترل کنند، تنها چیزی که برایتان باقی می‌ماند پشیمانی خواهد بود و، به تدریج، به همان موقعیتی خواهید رسید که برایتان توصیف کردم. در بستر مرگ دراز می‌کشید و با خود فکر خواهید کرد: «اگر فلان کار رو می‌کردم چی می‌شد؟»

نحوهٔ فکرکردن و صحبت کردن ما دربارهٔ تجربه‌هایمان نوع احساساتمان را دربارهٔ آن‌ها تغییر می‌دهد.

تئودور روزولت می‌گوید: «هنگام تصمیم‌گیری، بهترین کاری که می‌توانید بکنید این است که تصمیم درست بگیرید. اگر نشد، تصمیم غلط بگیرید؛ باز هم بهتر از آن است که هیچ کاری نکنید.»

ناممکن زمانی به ممکن تبدیل می‌شود که شما باور داشته باشید واقعاً ممکن است.

این حرف‌هایی که دربارهٔ ناخودآگاه می‌زنیم فقط مشتی اراجیف روان‌شناسی نیستند. دانشمندان کشف کرده‌اند که افکار ما حتی می‌توانند ساختار فیزیکی مغزمان را تغییر دهند. این پدیده که انعطاف‌پذیری عصبی نام دارد، نحوهٔ تفکر ما دربارهٔ ذهن انسان را متحول کرده است. مغز ما به هنگام رشد، یادگیری و تجربه کردن چیزهای جدید در زندگی، دائماً، در حال چیدن و مرتب کردن مسیرهای عصبی‌ای است که افکار و رفتار ما را کنترل می‌کنند.

لحظه‌ای که دست از توقع داشتن بردارید و یاد بگیرید که همه‌چیز را همان‌طور که هست بپذیرید، روابط شما با دیگران به قدری بهبود می‌یابد که باورتان نمی‌شود.

شاید از آن دسته افرادی باشید که اصرار دارند: «من با خودم حرف نمی‌زنم!» اما واقعیت این است که اکثر مکالمات شما با خودتان است و از همهٔ آن‌ها در خلوت ذهنتان لذت می‌برید.

اپیکتت می‌گوید: «اگر می‌خواهید پیشرفت کنید، باید قبول کنید که مردم فکر خواهند کرد شما نادان و ابلهید.»

زندگی شما در انتظار شما است تا بالأخره به خود بیایید.

تأثیر فیزیولوژیکی و روان‌شناختی استفاده از زبان قاطعانه نه‌تنها بسیار قدرتمند، بلکه کاملاً واقعی و آنی است. تفاوت عظیمی بین «من خستگی‌ناپذیرم» و «من خستگی‌ناپذیر خواهم بود» وجود دارد. یکی از این جملات در همین لحظه وارد زندگی شما می‌شود، اما دیگری، به جای زندگی کنونی، توصیفی از آینده ارائه می‌دهد. پس لازم است شما گفت‌وگوی قاطعانه را در زندگی روزانهٔ خود تمرین کنید و هرکجا که می‌بینید در حال استفاده از آن حالت کلی و داستانی هستید، جلوی خود را بگیرید

«خیلی ساده است. برای بهتر کردن دنیای درون خود باید شروع به عمل کردن در دنیای بیرون کنید. فکر و خیال بس است، به زندگی‌تان برسید.»

سخت نگیرید، و به استقبال نمایش عجیب‌وغریب زندگی بروید.

بیایید از جای مناسبی بحث را شروع کنیم. شما در طول روز در دو نوع مکالمه شرکت می‌کنید: مکالمه با دیگران و مکالمه با خودتان. شاید از آن دسته افرادی باشید که اصرار دارند: «من با خودم حرف نمی‌زنم!» اما واقعیت این است که اکثر مکالمات شما با خودتان است و از همهٔ آن‌ها در خلوت ذهنتان لذت می‌برید.