بریده‌هایی از کتاب کافه‌ی داش آقا

رعیت می‌میرد و شاه نمی‌داند.

آدم حق نمی‌بازه. جای خودت وایستا، اندازهٔ حق خودت حرف بزن و آدم باش. آدمیت حَقه. وقتی آدم باشی، حق باختن نداری.

جهنم جایی نیست که در آن درد می‌کشیم، جایی است که کسی از درد کشیدن ما خبر ندارد.

آغاز ره صبح همین تاریکی‌ست؛ این هجرت ناکام تمامش نیکی‌ست!

جهنم جایی نیست که در آن درد می‌کشیم، جایی است که کسی از درد کشیدن ما خبر ندارد