بریده‌هایی از کتاب مگناکارتا

اینکه شما کدام‌یک را ترجیح می‌دهید، به خلق‌وخوی و همچنین گرایش سیاسی شما بستگی دارد. گروه‌های مختلف به سمت یکی از این دو منشور جذب شده‌اند. البته، به‌طورکلی، شور عاشقانه و انقلابی منشور ۱۲۱۵ بسیار جذاب‌تر بوده است. سیاه‌وسفید و درست‌وغلط همیشه نسبت به خاکستری‌های سردرگم مصالحه، مذاکره و طریق میانه، داستان بهتری هستند. اما انقلاب انگلستان علیرغم وجود فاصله و خطر همواره شکست خورده، در حالی‌که روند سیاسی پیروز شده است. تا این لحظه.

منشور در آمریکا زندگی می‌کند. یا فرصتی برای ادامه زندگی به دست آورده است. اما این خود شیوه متفاوتی از زندگی است. در آمریکا، بارون‌ها پیروز شده‌اند؛ فصل ۶۱ منشور - قاعده امنیتی- تدبیری کوتاه‌مدت و تصور غلطی نیست، بلکه پیش‌بینی دوراندیشانه‌ای از کلام و روح قانون اساسی ائتلافی است که با بدگمانی وسواس گونه خود به دولت - تمامی دولت- و تعالی قانون خود در قدرت حاکم بر دولت توام شده است.

اما کدام مگنا کارتا؟ زیرا همان‌طور که می‌بینیم، دو نسخه از آن وجود دارد. آن‌ها فقط به فاصله یک سال منتشر شده بودند و بخش‌های بسیاری از متن آن‌ها باهم مشترک بود؛ اما آن‌ها اساسا دو سند متفاوت هستند. مگنا کارتای ۱۲۱۵، افراطی و محصول انقلاب است. مگنا کارتای ۱۲۱۶ مبتنی بر سیاست میانه‌رو و کار پرزحمت و دقیق روند سیاسی است. اولین منشور بی‌ثمر است؛ اما دومین منشور، شالوده تاریخ سیاسی انگلیسی را تشکیل داده است.

به هنری پیشنهاد کردند که در حین بیان حکم توسط اسقف‌ها، شمعی روشن را در دست نگه دارد؛ اما او این کار را نادرست خواند زیرا او کشیش نبود. در عوض، همانند رئیس‌جمهور آمریکا، «تمام مدتی که حکم خوانده می‌شد، با چهره‌ای مسرور، دست خود را روی سینه‌اش گذاشت»