بریده‌هایی از کتاب اسرائیل و برخورد تمدن ها

پاره‌ای چنین می‌پندارند که اسرائیل یکی از ایالات متحده آمریکاست، در حالی که آمریکا در حقیقت یکی از ایالات متحده اسرائیل است. اسرائیل، خود آمریکاست در جلد صهیونیسم!

«فوزی سلوخ» وزیر خارجه لبنان پرونده قطوری آماده کرد تا به شورای امنیت سازمان ملل عرضه کرده، چهره واقعی آن رژیم را در برابر جامعه جهانی عریان کند. مقامات آمریکایی وی را تهدید کردند که در آن‌صورت کمک‌های خود را به لبنان قطع خواهند کرد و او به ناچار از این کار منصرف شد.

حزب‌الله به سرعت به صورت یک قدرت مقاومت بسیار موثر در جنوب لبنان ظاهر شد و توانست قوای اشغالگر اسرائیل را از لبنان بیرون کند اما حضور سوریه پس از بیرون راندن اسرائیل، مایه نگرانی واشنگتن و تل‌آویو شد.

در دهه ۱۹۸۰ واشنگتن از آن رو به صدام میدان داده بود که ایران را ناتوان کند، در حالی که سال ۱۹۹۰ او را خطری برای دو متحد دیرین خود اسرائیل و سعودی می‌دید.

در اواخر سال ۲۰۰۶ دنیا شاهد نوعی برادرکشی بی‌سابقه میان فتح و حماس شد که آرزوی ۵۰ ساله اسرائیل بود و تا آن زمان هرگز سابقه نداشت.

فراموش نکنیم که موفقیت نسبی اقلیت یهودی ایران و امتناع آنها از مهاجرت به اسرائیل با وجود پیشنهاد انگیزه‌های مالی از جانب حکومت اسرائیل و نیز گروه‌های لابی اسرائیل در آمریکا، بطلان قاطعی بر این ادعای اسرائیل است که می‌گوید حکومت ایران از سیاست ضد یهود بی‌رحمانه‌ای پیروی می‌کند.

از اوایل سال ۱۹۸۰ واشنگتن، همزمان به تسلیح ایران و عراق پرداخت تا بدین ترتیب دو کشوری که از دیرباز با یکدیگر اختلاف داشتند، طی جنگی خانمانسوز متقابلا همدیگر را نابود کنند. در این جنگ ۸ ساله ضربات مرگباری بر اقتصاد و نیروی انسانی دو طرف وارد آمد و صنعت نفت تقریبا متوقف شد.

چه بوش پدر و چه جانشین او کلینتون، برنامه وسیعی را برای تضعیف و زبونی رژیم صدام و تحریک اقلیت‌ها در پیش گرفتند به این امید که در درازمدت رقیبی برای وی یافته و با کودتایی، او را سرنگون سازند.

طی ۳ روزی که به اجرایی شدن آتش‌بس مانده بود، اسرائیل ۲/۱ میلیون بمب خوشه‌ای ساخت آمریکا را بر مردم لبنان فرو ریخت. کاربرد این بمب‌های قدیمی و کهنه که فقط ۵۰ درصد موثرند آن بود که صدها هزار بمب ساچمه‌ای یا «مین نفرکش» به دست اسرائیل در جنوب لبنان کاشته شد و تا سال‌ها بعد جان هزاران غیرنظامی بی‌گناه در معرض خطر مرگ قرار گرفت. هدف اسرائیل از این اقدام روشن بود: فراری دادن غیرنظامیان از جنوب لبنان و منزوی کردن هرچه بیشتر رزمندگان حزب‌الله و تضعیف آنها در برابر حملات آینده اسرائیل به خاک لبنان.

شکست اسرائیل در حمله به حزب الله که چند ماه پیش روی داده بود نوعی عقب‌نشینی را برای کسانی رقم زد که طرفدار اعمال زور علیه ایران بودند. کسانی هم که استدلال می‌کردند بمباران ایران به قدرت یافتن مخالفان سیاسی و آغاز شورش در ایران منتهی خواهد شد، حرف خود را پس گرفتند.

صدام در جنگ ۱۹۹۱ خلیج فارس زمانی آشکار شد که ده‌ها موشک «اسکاد» را به «تل‌آویو» شلیک کرد و نخستین رهبر عرب بود که از ۱۹۴۸ به این طرف، جرات چنین کاری را یافته بود.

سلطه آمریکا بر ذخایر نفت عالم، حق وتوی مسلمی را در اختیار آن کشور قرار می‌دهد که بتواند رقبای اقتصادی خویش را کنترل کند. کشورهای آسیا و اروپا این هدف آمریکا را از مدت‌ها پیش دریافته‌اند و لذا تلاش برای دستیابی بر منابع نفتی مستقل را آغاز کرده‌اند. ریشه بسیاری از گرفتاری‌های خاورمیانه و آسیای مرکزی در همین جا است. مادام که مردم این مناطق، مطیع و بی‌طرف باشند، نقش فرعی و کم‌اهمیتی را در این قبیل بازی‌ها می‌توانند بر عهده داشته باشند.

آنان با اشغال خاورمیانه بعد از جنگ جهانی اول و دوم به جای اشغال کشورها که به جریحه‌دار کردن احساسات ملی منجر می‌شد، می‌کوشیدند با روی کار آوردن دیکتاتوری به نام «مرد نیرومند!» مقاومت مردمی را به دست آنان سرکوب کرده و با خیال راحت به استثمار منابع انسانی و زیرزمینی آن سرزمین‌ها ادامه دهند. اگر در مواردی «مرد نیرومند» از فرمان آنان سرپیچی می‌کرد، او را برداشته و مرد نیرومند دیگری را جانشین وی می‌کردند و ظاهرا نام آن را «تغییر رژیم» می‌گذاشتند.

به دنبال نهضت ملی شدن نفت، «دکتر مصدق» نخست‌وزیر ایران با شاه درگیر جنگ قدرت بود و به دنبال آن بر اثر کودتایی آمریکایی ـ انگلیسی از کار برکنار و محاکمه و زندانی شد و سپس تا آخر عمر در خانه خویش تحت نظر بود. اندک زمانی پس از سقوط مصدق، شاه که از کشور گریخته بود، به کمک «سیا» به ایران بازگشت و امتیاز نفت ایران را به یک کنسرسیوم بین‌المللی واگذار کرد که شرکت‌های نفتی آمریکایی، سهامدار عمده آن بودند.

قبلا دستگاه جاسوسی آمریکا تلاش کرد به کمک پاره‌ای از ارتشیان ایران، کودتایی را علیه حکومت اسلامی به راه اندازد و چون در این برنامه ناکام ماند تنها راه را در کمک نظامی و اطلاعاتی رو به افزایش به عراق یافت. علاوه بر این، عراق، از دیگر کشورهای عرب، نظیر سعودی و اردن و دیگران کمک‌های مالی فراوانی دریافت می‌کرد زیرا می‌پنداشتند صدام به نمایندگی از کشورهای اهل تسنن با خطر یک کشور شیعه‌مذهب غیر عرب مبارزه می‌کند. اما برخلاف مصالح آمریکا معلوم شد که صدام پس از جنگ به عنوان قوی‌ترین کشور منطقه بعد از اسرائیل درآمده است.

هجوم آمریکا به خاک عراق در سال ۲۰۰۳، تجاوز اسرائیل به لبنان در تابستان ۲۰۰۶، تهدیدات دائمی علیه ایران و احیای سیاست دیرینه آمریکا در ۲۰۰۶ مبنی بر تراشیدن ائتلافی سنی علیه آن‌چه تندروی شیعه می‌خواند همگی نشان داد که استراتژی اسرائیل چگونه نومحافظه‌کاران و حکومت بوش را اغوا کرد. ظاهرا واشنگتن، ناکامی سیاست خود در افغانستان را فراموش کرده است که چگونه برانگیختن گروه‌های جهادی در دهه ۱۹۸۰ و خروج سربازان شوروی از آن کشور، حامل پیام دردناکی برای خود آمریکا بود که تاکنون هم ضربات مرگبار آن، اعتبار آمریکا را بر باد داده است

با شکست امپراتوری عثمانی، اولین قدم «شریف حسین» این بود که خود را حاکم کل عربستان اعلام کرد ولی انگلیسی‌ها که به وجود منابع بیکران نفت در زیر شن‌های بی‌ارزش آن سرزمین آگاه بودند با علم کردن «عبدالعزیز ابن سعود»، شریف حسین را از حجاز بیرون رانده و به جزیره قبرس تبعید کردند به طوری که وی در ناکامی آنجا مرد!

وی در مقام سلطان فلسطین! طی قرارداد شرم‌آوری با «وایزمن» محدودیت مهاجرت یهودیان به فلسطین را لغو کرد و به دنبال آن سیل مهاجران «تشویقی و اجباری» یهودی به سوی آن سرزمین سرازیر شد که هنوز هم ادامه دارد. در آن تاریخ، جمعیت اقلیت یهودی، یک دهم کل جمعیت فلسطینیان بود. آزادسازی مهاجرت بدین منظور بود تا بتوان تعادل جمعیت را به سود یهودیان در فلسطین بر هم زد و به کیفر چنین جنایت بزرگی بود که یک میهن‌پرست فلسطینی او را به سزای خود رساند و ترور کرد.

آخرین برگ خیانت سران عرب را هم انورسادات با امضای قرارداد «کمپ دیوید» و بوسیدن دست «بگین» نخست‌وزیر اسرائیل و رهبر سابق گروه تروریستی «هاگانا» در تاریخ معاصر خاورمیانه رقم زد.

(بالکانی شدن، اصطلاحی سیاسی و دیرینه است و به تحریک سیاسیون اروپایی در مورد منطقه بالکان مربوط می‌شود به این معنی که برای سلطه بر آن منطقه، کشورهای قدرتمند، تنها راه غلبه بر یکپارچگی مردم آن دیار را در تجزیه آن سرزمین به کشورهای کوچک و ضعیفی چون صربستان، مونته‌نگرو، کرواسی، رومانی، بلغارستان و ... یافتند

باید دانست که در اوایل دهه ۱۹۸۰ سازمان‌های امنیتی اسرائیل، نظریاتی را به منظور ایجاد تفرقه در کشورهای مختلف خاورمیانه و تجزیه و انحطاط حکومت مرکزی آنان ارائه می‌دادند.‌ (فصل ۳ کتاب) یعنی کشورهای کنونی خاورمیانه به ایالات کوچک‌تر مستقلی تجزیه شوند که به علت اختلاف و چنددستگی و کشمکش‌های قومی قادر به دفاع از خود نیستند و اسرائیل می‌تواند به جای حکومت امپراتوری سابق عثمانی، یک قدرت امپراتوری محلی را زیر پرچم خود تشکیل دهد.

بنیادگرایی اسلامی که مولود غرور و سلطه‌طلبی اسرائیل است به محبوبیت روزافزون «حزب‌الله» لبنان، پس از مقاومت بی‌سابقه آن در جنگ ۲۰۰۶، حتی میان اهل تسنن و غیرمسلمانان منتهی شده است.

اطرافیان بوش «توجیه» دست دومی عرضه داشتند و آن را رهایی مردم عراق از ستمکاری رژیمی عنوان کردند که طی بیست سال جان مردم عراق را گرفته است. اما بوش و همکارانش این واقعیت را از داوری مردم آمریکا پنهان می‌داشتند که مرگ آن همه عراقی که عمدتا کودکان و سالخوردگان بودند، مولود تحریم‌های بی‌رحمانه‌ای بود که سازمان ملل، تحت فشار آمریکا بر مردم عراق تحمیل کرده بود.

فقط آمار کسانی که در بمب‌گذاری‌های پرسروصدای شهرها کشته شده‌اند، اعلام می‌شود والا از کسانی که به علل مختلف من‌جمله نبودن امکانات بهداشتی ـ غذایی، جابجایی و آوارگی از شهر و زندگی خود، ناامنی و سرقت و شرارت مولود ناامنی، عدم دسترسی به آب سالم و برق و فقدان بیمارستان، جان خود را از دست می‌دهند، آماری در میان نیست. به طوری که یک منبع رسانه‌ای از طریق اینترنت، گزارش داده، حتی در میان بمب‌گذاری‌های پرسروصدا هم کوشش می‌شود که رقمی به‌مراتب پایین‌تر از آمار واقعی را اعلام کنند.

در سپتامبر ۱۹۷۸ روسای ستادهای مشترک آمریکا طی یادداشتی رسمی اعلام کردند که آمریکا در خاورمیانه ۳ هدف اصلی را تعقیب می‌کند: تامین بی‌درد سر نفت، جلوگیری از ظهور یک قدرت مخالف خود در منطقه و حفظ رژیم اسرائیل!! از آن سال تاکنون هدف‌های مزبور همچنان به قدرت خود باقی‌است.

گزارش ۱۹۹۷ کنگره آمریکا این نکته را تایید می‌کرد که بزرگ‌ترین خطری که می‌تواند منافع واشنگتن را در منطقه به مخاطره افکند «تحولات داخلی» کشورهاست. «چامسکی» می‌گوید: «هر قدم مستقلی که به طور خودجوش، دور از کنترل آمریکا، در منطقه برداشته شود، الهام‌بخش کشورهای دیگر منطقه خواهد شد تا خود را از شعاع جاذبه و نفوذ واشنگتن کنار بکشند و سیاست مستقلی را در پیش گیرند. این رویه تدریجا به ریزش سلطه آمریکا منتهی می‌شود.»

هرچند طالبان به کمک «سیا» و دستگاه جاسوسی پاکستان، عامل اصلی خروج شوروی از افغانستان بود، اما امید آمریکا به بهره‌جویی از آن گروه به عنوان یک نیروی دست‌آموز جنگی برباد رفت، زیرا طالبان نشان داد یک گروه بیگانه‌ستیز به معنای جهادی است و بین شوروی و آمریکا تفاوتی قائل نمی‌شود. ظهور طالبان، الهام‌بخش گروه‌های بیگانه‌ستیز دیگری در منطقه شد که به «القاعده» شهرت دارند.

اسرائیل، ترکیه، سعودی و ایران در منطقه به عنوان «مباشرین طبیعی» آمریکا تلقی می‌شدند. چنین سیاستی به سرعت در منطقه خلیج‌فارس به مرحله عمل درآمد. در چنین شرایطی رژیم سعودی که کنترل کارتل اوپک را در چنگ خود گرفته بود در برابر عراق و ایران بسیار ضعیف و شکننده بود. هر دو کشور یادشده آنقدرها به واشنگتن نزدیک نبودند که به آنها اعتماد کند. در عراق رژیمی براساس تفکر حزب «بعث» به وجود آمده بود که سوسیالیسم و ناسیونالیسم را به هم آمیخته داشت.

واشنگتن کمترین اقدام صلح‌آمیزی برای حل بحران انجام نداد و طرح‌های صلحی را که از جانب کشورهای دیگر من‌جمله فرانسه، روسیه و یمن مطرح بودند، رد کرد و برای شروع جنگ عمدا پیشنهادهای تحقیرآمیزی را با صدام مطرح کرد که می‌دانست قبول نخواهد کرد!

ده سال تحریم یادشده، محرومیت‌های مرگباری را بر اکثریت مردم عادی عراق تحمیل کرد و مرگ بیش از یک میلیون نفر که بیشترشان کودک بودند، یکی از عوارض آن بود. بررسی «یونیسف» صندوق بین‌المللی کودکان سازمان ملل نشان داد که: در ۱۹۹۹ هر ماه به طور متوسط ۴۰۰۰ کودک زیر ۵ سال بر اثر تحریم‌ها می‌مردند و طی ۸ سال، جمع تلفات کودکان عراقی به ۵۰۰ هزار تن رسید.