بریده‌هایی از کتاب سمت شرقی کلبه

دانشجو باید نه تنها ذهنش را به کار گیرد که آن را بیش از پیش تقویت کند.

درباره چیزهایی که نمی‌توان سخن گفت یا نمی‌توان دید بهتر است که خاموش (ساکت) ماند!

زبان خانه وجود است پس برای پیدا کردن وجود باید به دنبال خانه‌اش بود.

دکترا در وجود آدم است. مگر این که بخواهیم باهاش نون بخوریم که این چیز دیگری است.

هستندگان ـ هستند چون بوده‌اند (پیشاهستی). چون باید باشند. اگر غیر از این بود حتماً در دوره پیشاهستی نمی‌بودند و حال که در دوره پسا هستی هستند معنایش این است که در دوره پیشاهستی هم بوده‌اند و اگر کسی در هیچ دوره‌یی نبوده و تا آخر هم نباشد معنایش این است که در دوره پیشاهستی هم نبوده، پس طبیعی است که در دوره پسا هستی هم نبوده یعنی نباید بوده باشد.

نیستی در مقابل هستی است اما نبود مقابل نیستی، نیست چرا که نیستی عدم وجود است و نبود به معنای عدم بود. عدم وجود دال بر بطلان / امتناع است و عدم بود دلالت بر نبود. عدم وجود از بود / نبود و عدم نبود از امکان بود خبر می‌دهد. به عبارت دیگر می‌توان گفت در مقابل، دو نیستی است. نیستی به معنای بوده است و اکنون نیست. و نیست، اما امکان هست آن هست. حال می‌توان گفت آن کس که بود را نبود و هست را نیست می‌کند، می‌تواند نبود را هم بود کند ـ این کیست که می‌تواند چنین کند؟ قاعدتاً آن کسی است که محیط بر هر دو (یعنی بود و نبود/ هستی و نیستی) است. و کسی که محیط بر هر دو است می‌تواند از چرایی هستندگان به جای آن که نباشند خبر دهد.

در دنیای حقیقی که سراسر هستی و وجود است، چیزی به نام سر و صدا وجود ندارد.

آنان که فقط دوست دار دانش بوده‌اند وارد سیستم آموزشی می‌شده‌اند و از آنجا که مدرکی هم به دانش آموختگان داده نمی‌شد تنها، فضل، مراتب و دانش‌شان گویای شخصیت والا و اصیل‌شان بود. پس نهایت سعی ایشان آن بود که بجوشند و بکوشند.