بریده‌هایی از کتاب پیچک‌های مهاجر: دل‌نوشته‌های شیدا

ابرها ‌امشب سجاده‌ی مهر منند و اذانم را هوهوی باد مینوازد ترس جا ندارد در دغدغه‌های دعایم سجاده را بر می‌دارم و کسی در گوشم زمزمه میکند به تلاطم جاده‌ی ریاضت خوش‌امدی صدا را می‌بوسم و خود را در اغوش خداوند رها میکنم

معبودا بپذیر از من این جان کوچک را

تنها تویی تو که با لبخندهایت گلبرگ‌ها پروانه می‌شوند و برروی لبهایت می‌نشینند و آواز باهم بودن می‌خوانند بیا بیا و جاده‌ی قلب مرا بپیما تا با آمدنت نظاره‌گر طلوع آفتاب باشم