بریده‌هایی از کتاب ظهیر فاریابی

سلامم را جوابی نیست از تو بگو در هیچ مذهب این روا هست؟

چه دلبری که ندانی طریق دلداری؟ ز حسن خویش بدین مایه گشته ای خرسند

گیتی که اولش عدم و آخرش فناست در حقّ او گمان ثَبات و بقا خطاست

گیتی که اولش عدم و آخرش فناست در حقّ او گمان ثَبات و بقا خطاست

ز من چندانک می خواهی وفا هست از این معنی بگو یک جو تو را هست؟

دلم چون بر سر زلف تو جان بست برو عشقت در هر دو جهان بست سر زلفت چو زین حالت خبر یافت به قصد جان من جان در میان بست