بریده‌هایی از کتاب تفکر، بازی کودک است؛ راهنمای یادگیری بازی‌های آموزشی برای کودکان قبل از دبستان

تا زمانی که کودک وارد مدرسه بشود شالوده‌ی تعلیم و تربیت او قبلاً چه خوب و چه بد، ریخته شده است و شما بیش از هر معلمی در پرورش رشد ذهنی او مؤثر هستید.

پیاژه اولین مرحله تحول را که از زمان تولد تا یک و نیم تا دو سالگی می‌باشد، دوره‌ی حسی حرکتی نام نهاد. کودکان در این سن نمی‌توانند راجع به چیزی که در معرض دیدشان نیست، فکر کنن

تجارب سال‌های اول زندگی قوی و محو ناشدنی هستند

موضوع طرز تفکر کودکان، دلربا و شگفت‌انگیز است. چگونه مغز آن‌ها کار می‌کند؟ وقتی آن‌ها مطلبی را فرا می‌گیرند، دقیقاً چه اتفاقی می‌افتد؟ آن‌ها با چه استدلالِ به‌خصوصی به این نتیجه می‌رسند، که به نظرشان آن استدلال کاملاً منطقی و از نظر ما غیر منطقی است؟

رشد توانایی‌های کودک برای تفکر و یادگیری در الگوهای منطقی، از طریق تجربه‌ی کودک با اشیا واقعی حاصل می‌شود. این نکته احتیاج به تأکید بیشتر ندارد که تجربه کردن و با دست کارکردن، دارای اهمیت بیشتری است. کودکان فهم و درک را از طریق فعالیتشان با اشیا گوناگون کسب می‌کنند، نه از طریق خود اشیا و یا چیزهایی که راجع به اشیا به آن‌ها گفته می‌شوند.

استفاده از مواد خام دارند، مانند: شن، گل رُس، نخ، کاغذ، جعبه‌های مقوایی رنگ و غیره. اینان عقیده دارند به کار بردن چنین وسایلی آزادی بیشتری در کشفیات جدید در اختیار کودکان می‌گذارند تا وسایل ساخته شده حاضری که هرکدام یک خصوصیت شخصی داشته و لازم است کودک دستورالعمل لازم را قبلاً بداند تا بتواند آن‌ها را به کار اندازد.

علاوه بر تمام این‌ها، یک اطاق معمولی کودکستان، دارای یک آکواریوم و چند حیوان دست‌آموز، یک اطاقک بازی به گنجایش ۶ نفر کودک، یک مغازه‌ی بازی که پول حقیقی در آن به کار می‌رود، یک آلاچیق با کتابخانه مملو از کتاب‌های داستانی گوناگون، کتاب‌های خواندنی درجه‌بندی شده و کتاب‌های مرجع در سطوح متفاوت از حیث دشواری، می‌باشد. روش تدریس این است که مسئله‌ای را به یک گروه کوچک که در یک موقعیت به دور هم جمع شده‌اند، عرضه می‌کنند. معمولاً مسئله باید راجع به چیزی باشد که کودک بدان علاقه‌مند است. موادی که برای حل مسئله مورد نظر ضرورت دارند، در اختیار کودکان قرار دارند، اما هیچ کس راجع به این مواد و طرز استفاده از آن‌ها چیزی به کودک نمی‌گوید. آن‌ها را آزاد می‌گذارند تا راه‌حل‌های خویش را بیازمایند و قدرت و اطمینان ناشی از تفکر خود را ضمن تجربه درک کنند.

بگذارید به هر صورتی که می‌خواهد با اشیا بازی کند. کودکان به همان اندازه که از راه دیدن یاد می‌گیرند، از دست زدن، برداشتن و لمس کردن نیز فراگیری می‌کنند. سعی نکنید که کلمات « استوانه » و « کره » را به او یاد بدهید، تمرکز حواس باید روی تشخیص شکل‌ها باشد.