بریده‌هایی از کتاب سرمایه‌گذاری رفتاری

یکی از راهکارهای ما برای حفظ تفکر منطقی در تمام اوقات، تلاش برای اجتناب از فشارهای روانی افراطی است که به تصمیم‌گیری‌های ضعیف منجر می‌شود.

من در بد تصمیم گرفتن استاد هستم.

پس اگر نتوانیم از همه زرنگ‌تر باشیم چطور می‌توانیم سرمایه‌گذاری کنیم؟ خبر خوب اینکه لازم نیست از همه زرنگ‌تر باشیم. باید برنامهٔ سرمایه‌گذاری خود را دنبال کنیم، کارهای دیگران را نادیده بگیریم، و به حرف کارشناسان گوش نکنیم.

فکر و ذکر کل صنعت سرمایه‌گذاری این است که بیشتر و بیشتر دربارهٔ کمتر و کمتر یاد بگیرد، تا زمانی که متوجه می‌شویم همه‌چیز را دربارهٔ هیچ‌چیز می‌دانیم.

حتی بهترین سرمایه‌گذاران هم اشتباهاتی را که سایر سرمایه‌گذاران همیشه مرتکب شده‌اند تکرار خواهند کرد، فقط به همان دلیل تغییرناپذیر همیشگی ـ به این دلیل که نمی‌توانند جلوی خودشان را بگیرند.

ترس باعث می‌شوند مردم معاملات قابل‌دسترس بازار را نادیده بگیرند، به‌خصوص اگر قبلاً متحمل زیان شده باشند

امیدواری استراتژی خوبی در زمینهٔ سرمایه‌گذاری نیست

آیا بیشتر بهتر است؟

بهترین زمان خرید زمان حداکثر بدبینی و بهترین زمان فروش زمانِ حداکثر خوش‌بینی است.

آنچه در جنگل‌های افریقا موثر واقع می‌شد در جنگل‌های دنیای اقتصاد عمل نمی‌کند.

شرایط زیر احتمال استفاده از تفکر مبتنی بر سیستم ایکس را افزایش می‌دهد: - زمانی که مسئلهٔ موردنظر از ساختار ضعیفی برخوردار است و پیچیده است. - زمانی که اطلاعات، ناقص، مبهم و متغیرند. - زمانی که هدف مشخص نیست، متغیر است یا بر اساس رقابت قرار دارد. - زمانی که به دلیل محدودیت زمانی و/یا ارقام کلان تحت فشارهای روحی قرار داریم.

خودداری یا کنترل کردن خود (توانایی غلبه بر تمایلات آنی) شبیه به یک عضله است ـ بعد از استفاده دوباره باید شارژ شود.

معمولاً در زمان تدریس متوجه می‌شوم که ۸۰ درصد از دانشجویان معتقدند در ۵۰ درصدِ برترِ کلاس قرار دارند.

توهم کنترل، این تفکرات مبالغه‌آمیز دربارهٔ توانایی‌ها را تشدید می‌کند ـ فکر می‌کنیم می‌توانیم نتیجه را تحت‌تأثیر قرار دهیم. این توهم کنترل در موقعیت‌های عجیبی بروز می‌کند. به‌عنوان مثال مردم حاضرند برای بلیط‌های لاتاری‌ای که خودشان می‌توانند ارقام آن‌ها را انتخاب کنند چهاربرابر بلیط‌هایی بپردازند که ارقامشان قبلاً انتخاب شده است، درست مثل‌اینکه این انتخاب شانس برنده شدنشان را افزایش می‌دهد.

یکی از عادات ناخوشایند گونهٔ انسان این است که اطمینانی را که از سوی کسی دریافت می‌کند نشانهٔ مهارت او می‌داند

توصیه‌های کارشناسی باعث شده بود مغز بعضی از پردازش‌های لازم برای تصمیم‌گیری مالی را خاموش کند. رفتار سوژه‌ها تنها بازتابی از توصیه‌های کارشناسان بود. متأسفانه توصیه‌هایی که کارشناسان کرده بودند زیر حد مطلوب قرار داشتند ـ به این معنا که اگر سوژه‌ها خودشان بررسی و انتخاب می‌کردند بهتر عمل می‌کردند. مراقب کارشناسان باشید!

شاید اکثر مردم تصور کنند که مدیران مالی بیشتر به کارشناسان هواشناسی شباهت دارند، ولی متأسفانه شواهد نشان می‌دهند که افراد حرفه‌ای درزمینهٔ سرمایه‌گذاری همان دسته از کسانی هستند که باعث می‌شوند این‌طور به نظر برسد که پزشکان واقعاً می‌دانند چه می‌کنند.

کسانی که دانش دارند پیش‌بینی نمی‌کنند. کسانی که پیش‌بینی می‌کنند دانش ندارند. بااین‌حال تلاش برای حدس زدن آینده ذهن اکثریتِ صنعت سرمایه‌گذاری را به خود مشغول کرده است.

اگر پیش‌بینی تا این حد غلط است سؤالی که به طور طبیعی پیش می‌آید این خواهد بود: چرا مردم به پیش‌بینی کردن ادامه می‌دهند؟ این تا حدودی به مسئلهٔ عرضه و تقاضا مربوط می‌شود. اگر سرمایه‌گذاران به دنبال چنین اطلاعات بیهوده‌ای هستند پس کسی هم هست که آن را برایشان تأمین کند.

کارشناسانی که می‌گویند ۸۰ درصد یا بیشتر به پیش‌بینی‌شان اطمینان دارند درواقع فقط ۴۵ درصد از اوقات درست می‌گویند. این کارشناسان در پیش‌بینی‌های خود تنها کمی بهتر از کسانی عمل می‌کردند که کارشان شیریاخط انداختن بود.

اطلاعاتِ اضافی آرامش‌بخش هستند و ما بدون فکر آن‌ها را پردازش می‌کنیم.

وقتی مردم اطلاعات را در قالبی می‌بینند که با آن آشنایی دارند بدون چون‌وچرا آن را پردازش می‌کنند.

. قدم بزرگی که می‌توانید بردارید تا بردهٔ بازار نشوید این است که این حباب‌ویزیون را خاموش کنید تا بردهٔ بازار نشوید

سوگیری تأییدی اشتباه رایجی است که مردم در زمینهٔ سرمایه‌گذاری و سایر حوزه‌ها مرتکب می‌شوند. این موضوع درواقع نشان می‌دهد که ما بیشتر از آنکه به دنبال شواهدی در جهت عدم تأیید فرضیهٔ خود باشیم، در جستجوی اطلاعات موافق هستیم. ما نوشته‌های چه کسانی را برای خواندن انتخاب می‌کنیم؟ افرادی که با عقایدشان موافق هستیم. می‌گویند دیک چنی قبل از ورود به هر هتلی از مسئولان آن می‌خواهد که تلویزیون اتاق هتل را روی اخبار فاکس تنظیم کنند. چه کسانی را دوست داریم ببینیم؟ افرادی که عقایدشان بیش از دیگران به عقاید ما نزدیک است. چرا؟ چون به‌عنوان یک انسان زمانی که عقایدمان از سوی کسی به ما بازمی‌گردد احساس گرمی و محبت می‌کنیم و در پایان دیدارمان هم درحالی‌که بر سر این موضوع توافق داریم که همگی ما بسیار باهوش هستیم جلسه را ترک می‌کنیم.

رای دفاع از خودمان در مقابل تمایل موذیانهٔ جستجوی اطلاعاتی در حمایت از نظریاتمان چه می‌توانیم بکنیم؟ بدیهی است که پاسخ این است که باید یاد بگیریم دنبال اطلاعاتی باشیم که اشتباه بودن تحلیلمان را ثابت می‌کند.

برکوویتز از این هم فراتر رفته و فهرستی از راه‌هایی را تهیه کرده که شرکت‌ها از طریق آن‌ها از پا درمی‌آیند و کشته می‌شوند... راه‌های فروپاشی زمانی است که: نقدینگی تولید نمی‌کنید، نقدینگی‌ها را از بین می‌برید، بیش‌ازحد اِعمال فشار می‌کنید، زیاد ریسک می‌کنید، افراد احمق را برای مدیریت انتخاب می‌کنید، هیئت‌مدیرهٔ خوبی ندارید، باعث بدتر شدن اوضاع می‌شوید، سهام را با قیمت‌های بسیار بالا می‌خرید، و با روش حسابداری جی‌اِی‌اِی‌پی دروغ می‌گویید.

پرمابرها مانند منسوبان دست‌اولشان پرمابول‌ها، به ندرت پول‌ساز هستند و به‌طور کلی اکثر اوقات نباید به حرفشان گوش کرد چون معمولاً در مواجهه با رکودهای اقتصادی بیش‌ازحد در موضعشان باقی می‌مانند. و می‌توانند برای سلامت مالی شما مضر باشند.

با افزایش اطلاعات میزان دقت کمی بالاتر می‌رود، ولی میزان اطمینان (همان‌طور که در مطالعات فصل ۷ هم دیدیم) فوران می‌کند.

شاید عجیب به نظر برسد، ولی قیمت‌ها به نوبهٔ خود به‌عنوان یک داستان عمل می‌کنند. به‌عنوان مثال، کدام یک موثرتر واقع می‌شود ـ مُسَکنی که هر وعدهٔ آن ۲ دلار و ۵۰ سنت تمام شود، یا همان مسکن، ولی با تخفیفی که به آن تعلق گرفته و حالا ۱۰ سنت به فروش می‌رسد؟ از لحاظ منطقی هر دو قرص باید دارای تأثیری یکسان باشند (به‌خصوص که هر دو چیزی غیر از قرص‌های قندی نبودند). ولی همان‌طور که بدون شک حدس زده‌اید گزارش‌های مختلفی دربارهٔ تأثیر این قرص‌ها داده شد. در حدود ۸۵ درصد از افراد که برای قرص‌ها قیمت بالاتری یعنی ۲ دلار و ۵۰ سنت پرداخت کرده بودند، گزارش کردند که با مصرف قرص‌ها دردشان کمتر شده بود. ولی تعداد افرادی که ده سنت برای آن پرداخت کرده بودند تأثیر کمتری را هم گزارش کردند.

ترجیح می‌دهم به جای اینکه کاملاً در اشتباه باشم کارم را حدوداً درست انجام دهم.