بریده‌هایی از کتاب عارف قزوینی

خوابند وکیلان و خرابند وزیران بردند به سرقت همه سیم و زر ایران ما را نگذارند به یک خانۀ ویران یا رب بستان داد فقیران ز امیران چه کج رفتاری ای چرخ! چه بد کرداری ای چرخ! سر کین داری ای چرخ! نه دین داری، نه آیین داری (نه آیین داری) ای چرخ!

خوابند وکیلان و خرابند وزیران بردند به سرقت همه سیم و زر ایران ما را نگذارند به یک خانۀ ویران یا رب بستان داد فقیران ز امیران

از خون جوانان وطن لاله دمیده از ماتم سرو قدشان سرو خمیده در سایۀ گل بلبل ازین غصه خزیده گل نیز چو من در غمشان جامه دریده چه کج‌رفتاری ای چرخ خوابند وکیلان و خرابند وزیران بردند به سرقت همه سیم و زر ایران ما را نگذارند به یک خانۀ ویران یا رب بستان داد فقیران ز امیران چه کج رفتاری ای چرخ! چه بد کرداری ای چرخ! سر کین داری ای چرخ! نه دین داری، نه آیین داری (نه آیین داری) ای چرخ

در حقوق خویش نعره ها زدیم

چه ظلم ها که از گردش آسمان ندیدیم به غیر مشت دزد همره کاروان ندیدیم در این رمه به جز گرگ دگر شبان ندیدیم به پای گل به جز زحمت باغبان ندیدیم

ایرانیان از بهر خدا یک دل شوید از صدق و صفا تا چند غرض؟ تا کی دودلی؟ تا چند نفاق؟ تا کی دغلی؟ آخر بس است این کج عملی بس است این منفعلی

از خون جوانان وطن لاله دمیده از ماتم سرو قدشان سرو خمیده

الهی تو گواهی، خدایا تو پناهی

چه کج رفتاری ای چرخ! چه بد کرداری ای چرخ! سر کین داری ای چرخ! نه دین داری، نه آیین داری (نه آیین داری) ای چرخ! از خون جوانان وطن لاله دمیده از ماتم سرو قدشان سرو خمیده در سایۀ گل بلبل ازین غصه خزیده گل نیز چو من در غمشان جامه دریده چه کج‌رفتاری ای چرخ

نیست دوران قجر باد این شجر بی بار و بر باد تا قیامت دادگر باد بازوی پرزور جمهوری کار ایران روبره باد نام شاهی رو سیه باد زنده سردار سپه باد

ای امان از فراقت، امان مردم از اشتیاقت، امان از که گیرم سراغت، امان (امان امان امان امان)

پس حقوق بین الملل کجاست؟

مخور غم که ایران ز ما خرابتر نیست بد آن ملتی کز خرابیش خبر نیست

شد «پرتیوا» پی غارتگری ریخته دزدان عوض مشتری نه گل به جا ماند و نه باغی هر یک ز سو به سراغی

از خون جوانان وطن لاله دمیده از ماتم سرو قدشان سرو خمیده در سایۀ گل بلبل ازین غصه خزیده گل نیز چو من در غمشان جامه دریده

از خون جوانان وطن لاله دمیده از ماتم سرو قدشان سرو خمیده در سایۀ گل بلبل ازین غصه خزیده گل نیز چو من در غمشان جامه دریده چه کج‌رفتاری ای چرخ خوابند وکیلان و خرابند وزیران بردند به سرقت همه سیم و زر ایران ما را نگذارند به یک خانۀ ویران یا رب بستان داد فقیران ز امیران چه کج رفتاری ای چرخ! چه بد کرداری ای چرخ! سر کین داری ای چرخ! نه دین داری، نه آیین داری (نه آیین داری) ای چرخ!

دست برآرید که مالک رقابید مرد به جز مرگ تمنا ندارد

شه زنان، به سرزنان و موکنان به گریه گفت: کو سران ایران، دلاوران ایران؟ چه شد که یک نفرمرد، نماند از بهادران ایران (نماند از بهادران ایران) کجاست کیقباد و جم، خجسته اردشیر کو؟ شهان تاج بخش و خسروان باجگیر کو؟ کجاست گیو پهلوان (کجاست گیو پهلوان) و رستم دلیر کو (رستم دلیر کو)؟

ایرانیان از بهر خدا یک دل شوید از صدق و صفا تا چند غرض؟ تا کی دودلی؟ تا چند نفاق؟ تا کی دغلی؟ آخر بس است این کج عملی بس است این منفعلی

خون به خون ریختن باید انگیخت خون فاسد ز هر فاسدی ریخت

چه کج رفتاری ای چرخ! چه بد کرداری ای چرخ!

مخور غم که ایران ز ما خرابتر نیست بد آن ملتی کز خرابیش خبر نیست

بده می که دنیا دو روز بیشتر نیست مخور غم که ایران ز ما خرابتر نیست بد آن ملتی کز خرابیش خبر نیست

خون دل بریخت از دو چشم من خوشدلم از این، انتحار دل افتخار مرد در درستی است وز شکستگی است اعتبار دل عارف این قدر لاف تا به کی شیر عاجز است از شکار دل مقتدرترین خسروان شدند محو در کف اقتدار دل

به تن جان به جان رگ به رگ خون نداریم

از خون جوانان وطن لاله دمیده از ماتم سرو قدشان سرو خمیده در سایۀ گل بلبل ازین غصه خزیده گل نیز چو من در غمشان جامه دریده چه کج‌رفتاری ای چرخ خوابند وکیلان و خرابند وزیران بردند به سرقت همه سیم و زر ایران ما را نگذارند به یک خانۀ ویران یا رب بستان داد فقیران ز امیران چه کج رفتاری ای چرخ! چه بد کرداری ای چرخ! سر کین داری ای چرخ! نه دین داری، نه آیین داری (نه آیین داری) ای چرخ!

ما از امرش تا که جانی هست باقی سرنتابیم

حبیبم طبیبم عزیزم، توئی درمان دردم، زکویت برنگردم به هجرت در نبردم به قربان تو

خون چو سرچشمۀ آب حیات است پیش خون نقش هر رنگ مات است خون مدیر حیات و ممات است خون فقط خضر راه نجات است

کعبه یک، خدا یک، کتاب یک این همه دوئیت کجا رواست