بریده‌هایی از کتاب خاطرات ما و سوره‌های مبارکه‌ی ناس و فلق

سوره فلق و ناس، سِحرشکن است، از بلا دورمان می‌کند و جلوی چشم زخم را می‌گیرد.

شیطان همه جا در کمین است.

مادر بزرگ ادامه داد «ما هم جوان بودیم، زیبا بودیم، پا درد و کمر درد نمی‌دانستیم چیست. هر روز به این طرف و آن طرف می‌دویدیم. زمان ما هم سختی بود، گرفتاری بود، حرف و حدیث و مشکلات خانوادگی بود، مریضی، بی پولی، گمراهی و وسوسه، مدل‌های رنگارنگ لباس و مهمانی‌های آنچنانی. نمی‌دانم چه دوره و زمانه‌ای شده که...» و بعد با خنده ادامه داد «جوان‌های آن موقع کجا و شما ها کجا. چندتای شماها با یکی ما برابری نمی‌کند» و جوان نیز خندید.

«ای مادر، از منِ پیرزن یک حرف را بپذیر، هر زمانی خواستی جایی بروی یا کاری انجام دهی اول بگو خدایا به تو پناه می‌برم و یک معوذتین بخوان و بعد بسم الله بگو و برو دنبال کار و بارت. اگر کار به صلاحت نباشد، پایت جلو نمی‌رود. حالا برو عزیز دل مادر، خدا پشت و پناهت»

در روایتی از پیغمبر اکرم صلی‌اللّه‌علیه‌وآله می‌خوانیم که به یکی از یارانش فرمود می‌خواهی دو سوره به تو تعلیم کنم که برترین سوره‌های قرآن است؟ عرض کرد: آری ای رسول خدا! حضرت معوذتان (سوره فلق و سوره ناس) را به او تعلیم کرد، سپس آن دو را در نماز صبح قرائت نمود و به او فرمود: هر گاه برمی‌خیزی و می‌خوابی آنها را بخوان.

معلوم است آسمان می‌خواهد لباسِ سیاهش را با لباس روشنایی معاوضه کند. یکی به جای دیگری. یکی بیاید و دیگری برود. و این یعنی من هنوز زنده‌ام. هنوز فرصتی هست برای زندگی کردن و سلام دوباره به خورشید. این یعنی می‌توانم دستانم را روی زانوانم بگذارم و با یک یا علی گفتن از جا بلند شوم و بروم برای شروع یک روز تازه.