بریده‌هایی از کتاب خاطرات ما و سوره‌ی مبارکه‌ی حمد

خدایا خودت کمکم کن

اگر کسی عبد بشود، دیگر مریضی و ناراحتی‌های دنیا برایش عذاب نیست. رحمت است. آخر او در هر چیزی حمد می‌بیند. یک زیبایی. عبد واقعی حتی از لحظه لحظه مریضی و ناراحتی های زندگی هم درس می‌گیرد و تلاش می‌کند تا رب عالم را اطاعت کند. او سختی‌ها را پلی می‌بیند که به سمتِ کمال سوقش می‌دهد. معلوم است که او شفا گرفته و زنده شده. حالا اگر این عبد برای مرده‌ها هم سوره حمد بخواند ثوابِ قرائتش برای مرده‌ها حکمِ زنده شدن دارد.

زنده بودن قلب، یعنی مراقبت از نفس.

فاتحة الکتاب یعنی این سوره، تمام کتاب را فتح می‌کند. یعنی کتاب با آن شروع می‌شود و با آن می‌توان کتاب را فهمید.

عزیزم یادت باشد این چشم و گوش و دست و پا و همه اعضای دیگر که می‌گویند بدن، می‌گویی من، مالِ تو نیست. مالِ خداست. پس با مال و اموالِ خدا درست رفتار کن و امانت دارِ خوبی باش. برای استفاده در هر کاری اول اجازه بگیر. یعنی ببین خدا راضی است با مال و اموالش این کارها را بکنی یا نه.

این سوره احیاء کننده قلب آدمی ست که دارد تلاش می‌کند برای عبد شدن.

اگر کسی عبد بشود، دیگر مریضی و ناراحتی‌های دنیا برایش عذاب نیست. رحمت است. آخر او در هر چیزی حمد می‌بیند. یک زیبایی. عبد واقعی حتی از لحظه لحظه مریضی و ناراحتی های زندگی هم درس می‌گیرد و تلاش می‌کند تا رب عالم را اطاعت کند. او سختی‌ها را پلی می‌بیند که به سمتِ کمال سوقش می‌دهد. معلوم است که او شفا گرفته و زنده شده. حالا اگر این عبد برای مرده‌ها هم سوره حمد بخواند ثوابِ قرائتش برای مرده‌ها حکمِ زنده شدن دارد.

«تنها ببخشید گفتن فایده ندارد، اگر آدم تغییر نکند».

دلم می‌خواهد چند کلمه با خدا حرف بزنم. خدای سوره حمد. خدای سوره فاتحه الکتاب.

سلب توفیق و از دست دادنِ نعمت هم از رحمان بودنِ خدا ناشی می‌شود. تا شاید آدم‌ها قبل از اینکه همه فرصت‌هایشان را از دست بدهند، به خود بیایند.

این سوره سوره شفای بیماری‌هاست.

رَب به کمالِ مربوب عالم است.

خدا را شکر که خدا رَبِ عالم است، نه کسِ دیگری.

واقعا که نعمت‌های خدا بی‌حساب است. اصلا نمی‌توان شمرد.

بعضی وقت‌ها آنقدر فرصت کم است که زود باید تصمیم بگیرم.

از مادر بزرگ پرسیدم «خدا راضی باشد یعنی چه؟ چرا گفتید من راضی هستم، خدا هم راضی باشد؟ رضایتِ خدا چه ربطی به رضایتِ پدر و مادر دارد؟». گفت «برو قرآن را بیاور تا بگویم». قرآن را آوردم. سوره لقمان را باز کردند و آیه ۱۴ را برایم خواندند. خدا واضح و روشن گفته بود که باید از پدر و مادر به خاطرِ زحمتی که کشیدند تشکر کرد.

قرائت سوره یعنی فهم و درک معانی سوره

هر روز تکرارش می‌کنم. کمِ کم، روزی ده مرتبه. یعنی در هر نمازی دو بار. سوره حمد را می‌گویم. همان که در هر نمازی حتما باید خوانده شود. نمی‌دانم این سوره چه چیزِ خیلی مهمی داشته که باید هر صبح و ظهر و شب خوانده شود؟ چه نکته مهمی در این سوره هست که خدا اینقدر بر آن تأکید کرده؟

این سوره، آدم‌های مرده را هم زنده می‌کند!! یعنی خاصیت احیاء کنندگی دارد!!

خدایا، خودت راهنماییم کن. آخر تو مالکِ همه چیزی نه هیچ کس دیگری.

چرا خدا دو تا صفتِ مهربانی خودش را کنارِ هم آورده است؟ «الرحمن الرحیم»!!

بهترین رَب، فقط خالقِ هر چیزی است. او عالم به مسیرِ کمال است. چون خودش به وجودش آورده و خلقش کرده، پس مسیرِ به کمال رسیدنِ آن را هم بلد است. اینگونه به قولِ سوره حمد، الله، رَبِ عالم می‌شود. آخر همه عالم را خدا خلق کرده است.

خدایا هم رحمتت را می‌خواهم، هم نعمتت را. آن هم زیاد. حتی اگر مثلِ موشِ آب کشیده بشوم.

خدایا، عابدم کن. یک عبد واقعی

اگر فاتحه با کلمه فتح و فاتح هم‌ریشه باشد، کاملا معنی‌اش عوض می‌شود. رفتم سراغِ فرهنگ لغت تا معنی فاتح و فتح را پیدا کنم. نوشته بود «فاتح شدن یعنی پیروز شدن، غلبه کردن». فاتحه هم به معنای آغازِ هر چیزی، ابتدای سخن. آغازِ اندیشه». خیلی جالب شد. پس این سوره آغازِ سخن و اندیشه بود. به خاطرِ هم ریشه بودن با فاتح و فتح هم می‌شد گفت در آن پیروزی و غلبه هم وجود دارد. یعنی یک خاصیت دیگر این سوره این بود که فکر را باز می‌کرد. شاید هم با خواندن آن پیروز می‌شدیم. در واقع فاتحة الکتاب یعنی این سوره، تمام کتاب را فتح می‌کند. یعنی کتاب با آن شروع می‌شود و با آن می‌توان کتاب را فهمید. از خوشحالی می‌خواستم بپرم هوا. آخر اگر این سوره را می‌فهمیدم، می‌توانستم همه قرآن را بفهمم. یعنی حرفِ خدا و پیغمبر. در واقع همه اینها یعنی هرچه در سوره‌های دیگر آمده خلاصه‌اش در سوره حمد هم هست. به خاطرِ همین با فهمِ این سوره می‌توان همه سوره‌ها را فهمید.

خدایا به کسی که عقل دادی چه ندادی؟

می‌توانم بگویم رَبِ رحمان و رحیمی دارم که به فکر کمالِ من است و با اینکه من فقط حرفِ به سمتِ کمال رفتن را می‌زنم و برایش تلاشی نمی‌کنم، خودش شرایط را طوری پیش برده که من قدم به قدم به سمتِ کمال بروم. به سمتِ انسان کامل شدن.

. باید بروم ببینم این سوره چه چیزی دارد که دو تا خاصیت مهمش که فعلا من فهمیدم، شفا دادن و زنده کردن است.

پس حکمت ِاین الف و لام در همین بود. چون خدا خیرِ مطلق است و غیر از خیر به وجود نمی‌آورد پس همه زیبایی‌ها و خوبی‌ها هم منحصرا به او تعلق دارد. پس آدم‌ها هم که در هر ماجرایی خیر و زیبایی می‌بینند و بعد ناخودآگاه می‌گویند خدا را شکر، الحمدلله، فطرتا خدا را می‌شناسند و می‌دانند همه زیبایی‌ها متعلق به خداست.

خدا رحمان است. به همه نعمت می‌دهد. نعمت‌های مختلف. اما اینکه از نعمت‌ها چگونه استفاده کنیم تا لایقِ تداوم یافتنِ نعمت بشویم مهم است!. ما هر روز از کنارِ نعمت‌های مختلفی که خدا به خاطرِ رحمان بودنش به ما داده، بی-تفاوت رد می‌شویم. یا حتی بعضی وقت‌ها اصلا نعمت‌ها را نمی‌بینیم، بعد که آنها را از دست می‌دهیم تازه می‌فهمیم عجب نعمتی داشتیم. پس اگر از نعمت‌ها درست استفاده کنیم، خدا هم به خاطرِ رحیمیتش نعمت را برای ما ثابت و دائمی می‌کند.