بریده‌هایی از کتاب عشق با صدای بلند

با این دو راه جادویی دشواری‌ها را از میان‌ برمی‌دارم... چه جسمی باشند... چه روحی... چه شعری نگران هوا نیستم چرا که تابستانی واقعی درون ما خانه دارد...

کتاب‌هایم را گم کردم امیدهایم را گم کردم

نامه می‌نویسیم نمی‌فرستیم اما برای تمامی هواپیماهای در حرکت بلیت می‌خریم در فرودگاه می‌مانیم اما تو و من ترسوترین مسافران جهانیم.

دشمن از مرزهایمان عبور نکرد او از میان ضعف‌هایمان به درون خزید.

زمانی که از قبیله رانده شدم به جرم گذاشتن شعری و گل سرخی بر آستانه خیمه تو عصر انحطاط آغاز شد. عصری که صرف و نحو خوب می‌دانست اما با الفبای زنانگی آشنا نبود عصری که گناهش پاک کردن نام زن از حافظه وطن بود.

انتخاب با توست میان مرگ و سینه من. یا بر دفترهای شعر من. عشق را انتخاب کن و یا ناعشق را انتخاب نکردن ترسویی است راهی میانه وجود ندارد بین بهشت و جهنم.

از روزی که عشقت را به من دادی چوهر قلمم پر رنگ‌تر شده دفتر‌هایم شکوفه داده همه چیز عوض شده است. کودک شده‌ام در کار بازی با خورشید پیامبر نیستم اما پیامبر می‌شوم زمانی که از تو می‌نویسم.

شما نسلی هستید که بر شکست پیروز خواهید شد.

می‌ترسم عشق‌ام را به تو ابراز کنم شراب عطرش را از دست می‌دهد وقتی در جامی بریزی‌اش.

آه عشق من این چه وطنی است که با عشق چون پلیس رفتار می‌کند گل سرخ را توطئه‌ای علیه نظام می‌داند شعر را شبنامه‌ای علیه خود.

عشق من به تو فرا‌تر از واژه‌هاست این است بر آن شدم خاموش بمانم همین.

دستانت را بگشا محبوب من شاید رودخانه‌ها از زیر النگوهایت جاری شوند دستانت را دراز کن عزیزترین شاید از حلقه فیروزه‌ای بر انگشتت زردآلوهای «حما» پایین ریزد درختان پدیدار شوند عطر گل‌ها در همه جا بپراکند. دستانت را بگشا... که من هزار سال است در انتظار بارانم...

دشمن از مرزهایمان عبور نکرد او از میان ضعف‌هایمان به درون خزید.

بر باد نوشتم نام آن را که دوستش دارم بر آب نوشتم نام آن را که دوستش دارم اما نه باد گوشی برای سپردن دارد و نه آب ذهنی برای به خاطر سپردن.

می‌گویم این را اما می‌دانم نقش مبلغی را بازی می‌کنم بیگانه از تاریخش... دنیا نیز نمی‌تواند دگرگون کند عقاید زنی را که در شور عشق گرفتار است

شکایت نمی‌کنم از این‌که در من زندگی می‌کنی از این‌که حرکات دستم را در اختیار داری پلک زدن‌هایم را سیر افکارم را. درخت انجیر از پرنده‌های فراوان بر شاخ‌هایش شکوه نمی‌کند فنجان‌ها از قهوه‌ای که درونشان است شکایتی ندارند.

پیامبر نیستم اما پیامبر می‌شوم زمانی که از تو می‌نویسم.

همه واژه‌ها در فرهنگ‌ها نامه‌ها و رمان‌ها مردند. می خواهم راهی بیابم برای دوست داشتنت بدون واژه‌ها.

عشق را انتخاب کن و یا ناعشق را انتخاب نکردن ترسویی است راهی میانه وجود ندارد بین بهشت و جهنم.

عشق من به تو فرا‌تر از واژه‌هاست این است بر آن شدم خاموش بمانم همین.