بریده‌هایی از کتاب عشق با صدای بلند

خدایا... دیگر جایی در قلب من نیست زیرا زنی که دوستش دارم به اندازه دنیاست

عشق من به تو فرا‌تر از واژه‌هاست این است بر آن شدم خاموش بمانم همین.

هنوز از من تاریخ تولدم را می‌پرسی پس بنویس روز عاشق شدنم به تو روز میلاد من است.

پنج هزار سال در غار با ریش انبوه واحد پولمان، ناشناس چشمانمان لانه مگس دوستان، بشکنید درها را بشویید مغزهایتان را بشویید لباس‌هایتان را. دوستان، کتاب بخوانید، کتاب بنویسید، واژه و انار وانگور بکارید لنگر به سرزمین‌های مه و برف بکشید کسی خبر ندارد شما در غار زندگی می‌کنید مردم شمارا تیره‌ای بی‌اصل و نسب می‌دانند.

گریه‌ات را دوست دارم چهره ابرآلود و اندوهگین‌ات را اندوه پیوندمان می‌دهد آن گونه که نه تو می‌دانی نه من. آن اشک‌‌های روان را دوست دارم و پشت این اشک پاییز را دوست دارم بعضی زنان زیبایند و زیبا‌تر می‌شوند وقتی می‌گریند

ای مسافر پس از ده سال هنوز خنجری هستی بر پهلوی من.

چگونه می‌توانم اندوهگین باشم؟ در تو تبعید شده‌ام چیزی می‌تواند زیبا‌تر از این باشد که تبعید باشی درمحبوب خود؟ آیا بندری امن‌تر از این می‌شود داشت از درازکشیدن بر شن‌های سینه تو؟ در ژرفای دستان تو لانه کردن؟ در آب‌های گرم تو قایق راندن؟

با تو پایان گرفت فرمانروایی کوچکم دیگر به تنهایی مالک چیزی نیستم به تنهایی گل دسته نمی‌کنم به تنهایی کتاب نمی‌خوانم تومیان چشم من و صفحات کتاب نشسته‌ای میان دهان و صدایم میان بالش و سرم میان انگشتان و سیگارم. البته شکایت نمی‌کنم از این‌که در من زندگی می‌کنی از این‌که حرکات دستم را در اختیار داری پلک زدن‌هایم را سیر افکارم را. درخت انجیر از پرنده‌های فراوان بر شاخ‌هایش شکوه نمی‌کند فنجان‌ها از قهوه‌ای که درونشان است شکایتی ندارند.

دشمن از مرزهایمان عبور نکرد او از میان ضعف‌هایمان به درون خزید.

عصر انحطاط آغاز شد. عصری که صرف و نحو خوب می‌دانست اما با الفبای زنانگی آشنا نبود عصری که گناهش پاک کردن نام زن از حافظه وطن بود.

چقدر شبیه ماهی هستی پرشتاب در عشق ترسو در عشق هزاران زن را در من کشتی و ملکه شدی.

تو را نمی‌توان چون زنان دیگر در قالب زمان ریخت درحصار تعریف گنجاند در چارچوب طبقه‌بندی جا داد یا در تابلویی قلم زد. هیچ زن دیگری شبیه تو نیست پروانه‌ای افسانه‌ای پرزنان... بیرون از زمان!

محبوبم می‌پرسد: تفاوت میان من و آسمان چیست؟ تفاوت این است عشق من وقتی تو می‌خندی آسمان از یادم می‌رود.

دعایی برای پروردگار خدایا... دیگر جایی در قلب من نیست زیرا زنی که دوستش دارم به اندازه دنیاست قلبی دیگر به من بده فراخ‌تر از دنیا!

کار تمام است تو محبوب من شدی تمام است کار

دنیا نیز نمی‌تواند دگرگون کند عقاید زنی را که در شور عشق گرفتار است

ای مسافر پس از ده سال هنوز خنجری هستی بر پهلوی من.

خاطراتم...نام عزیزانم... رویاهای شیرینم همه به یغما رفته‌اند

شاید به تو نگویم: دوستت دارم زمین برای جوانه زدن گلها نیاز به نه ماه زمان دارد. شب برای زاییدن ستارگان درد زیاد می‌کشد انسانیت هزار سال زمان می‌خواهد تا پیامبری بسازد پس چرا اندکی صبر نمی‌کنی تا آن زمان محبوبم شوی.

هرگز شاه نبوده‌ام و نمی‌خواهم باشم اما زمانی که در کف دستانم به خواب می‌روی احساس می‌کنم تزار روس هستم و یا کسری انوشیروان.