بریده‌هایی از کتاب عشق با صدای بلند

چیزی در باره ما نخوانید راه ما را نروید قبولمان نکنید باورهایمان را نپذیرید ما ملت کج و کوله و دو دوزه بازیم

خدایا... دیگر جایی در قلب من نیست زیرا زنی که دوستش دارم به اندازه دنیاست قلبی دیگر به من بده فراخ‌تر از دنیا!

پیش از آن‌که محبوبم شوی چندین تقویم وجود داشت... هندی... چینی ایرانی... مصری هرکدام تقویمی داشت جدا ۳ پس از این که تو محبوبم شدی مردم چنین گفتند سال یک هزار پیش از چشمان او قرن دهم پس از چشمان او!!

محبوبم می‌پرسد: تفاوت میان من و آسمان چیست؟ تفاوت این است عشق من وقتی تو می‌خندی آسمان از یادم می‌رود.

چیزی از تو هرگز بر آن‌ها نگفتم اما در چشمانم تو را دیدند که تن می‌شویی واژه‌ای در باره‌ات نگفتم اما در لابلای نوشته‌هایم نام تو پیدا بود عشق عطر خودرا نمی‌تواند پنهان کند آن‌گونه که شکوفه هلو.

کتاب‌های مدرسه‌ام را دفتر‌های مشق‌ام را گچ را مداد‌ها را تخته سیاه را همه را از من بگیرید اما واژه‌ای جدید یادم دهید که چون گوشواره‌ای بر گوش محبوبم بیاویزم.

تو راه حلی داری برای مشکل ما برای این کشتی به گل نشسته که نه پیش می‌رود و نه غرق می‌شود. راهی ندارم جز پذیرفتن راه‌حل‌هایت چرا که به اندازه کافی نمک دریا خورده‌ام پوستم از آفتاب سوخته و گوشتم طعمه ماهیان وحشی شده. خسته‌ام از سفر خسته‌ام از خسته بودن

بگذار دوستت بدارم.. تا از اندوه دور بمانم... تا از تاریکی برهم... تا از زشتی دور شوم... بگذار دمی در کف دستان تو بخوابم ‌ای امن‌ترین مکان‌ها

سرزمین غرق در اندوه من توبه آذرخشی مرا از یک شاعر عاشقانه‌ها بدل به شاعری کردی که با خنجر می‌نویسد

می‌خواهم عاشق شوم... تا پایان دهم پلیس را... مرز‌ها را... بیرق‌ها را زبان‌ها را... رنگ‌ها را... نژاد‌ها را محبوب من، می‌خواهم تنها برای یک روز دنیا را بگردانم تا جمهوری احساس را بنا کنم.

پرندگان عشق دو بار به پرواز در نمی‌آیند عشق مسافری است که تنها یک بار سر می‌زند... و بعد می‌رود.

محبوبم وظیفه تو این است عشق من باقی بمانی.

گفتم نامه‌ای به او بنویسم نامه‌ای بر برگ آبی درون پاکتی آبی رنگ شسته از اشک چشمانم و در آن بنویسم «دوست عزیزم می‌خواستم ترا سپاس بگویم چون او را برایم برگزیدی» برای او نوشتم زیرا می‌گویند خداوند تنها جواب نامه‌های عاشقانه را می‌دهد.

ای پرنده سبز تا تو عشق منی خدا در آسمان است.

من چون درخت بید مجنونم که بارها می‌میرد در حالی که هنوز سرپاست.

ما نیاز داریم به نسلی جدید که شخم زند آسمان را منفجر کند تاریخ را باورهایمان را. نیاز به نسلی جدید داریم که ببخشد اشتباه‌هایمان را.

ای مسافر پس از ده سال هنوز خنجری هستی بر پهلوی من.

نگران نباش... شیرین‌ترین زنان تا در شعر من... در واژه‌هایم زندگی می‌کنی شاید پیر سال و ماه شوی اما در اشعارم همچنان جوان خواهی ماند.

هرگز شاه نبوده‌ام تبار شاهی نیز نداشته‌ام اما فکر این که اینک تو را دارم احساس سلطه می‌دهد بر پنج قاره جهان بر کنترل باران و ارابه‌های باد

بر سواحل سینه‌هایت چنبره می‌زنم خسته چون کودکی که از بدو تولد نخوابیده باشد.