بریده‌هایی از کتاب کوزت‌هایی که ژان والژان ندارن

آخه چیزی مگه مونده توو دلت که میخوای از توو چشات بخوونمش بگو، وقتِ رفتنه فرصتی نیست اگه لازمه منم بدونمش

من یه ابرم روی ِ ماهِتو پوشوندم اینهمه ستاره‌هارو توو شب ِ چشات نشوندم من پلم، رو جاری ِ تو که تنم‌رو روت کشوندم اینهمه رهگذراتو اونورِ تنت رسوندم

ای عشقِ بی سرانجام یادم تو را فراموش آن شعلهٔ قدیمی در سینه گشته خاموش یادم تو را فراموش بی خاطراتِ مانا بی ماندگاریِ ذهن بی نامه‌هایِ خوانا

این دخترک یه مَرده قصهٔ رنج و درده یه بچه تو زندگیش که بچّگی نکرده وقتی میره پیِ کار ممکنه برنگرده

تو بری، منم برم، اما چرا زل زدیم هردوتا به چشمای هم شاید این فقط مرورِ خاطره‌س مثلِ تقویمِ دلو ورق زدن یا یه آلبومه که توی ذهنمون یهو عکساش اومدن ردیف شدن

پُل‌ها شکسته مانده یادم تو را فراموش پاهای خسته مانده یادت مرا فراموش یادم تو را فراموش یادت مرا فراموش خاکستری نمانده در آن اجاقِ خاموش

من می‌خوام یه‌کم عوض شم تورو اما نمی‌دونم اون همیشگی نباشم تورو اما نمی‌دونم

نمی‌تونم بفهممت مثل هوای مبهمی دلتنگِ آسمونتم بهم فضا بده کمی "همیشه توفانیِ من "همیشه عصیانیِ من غرق و گمم، ببین منو "علت پنهانیِ من

دوچشمِ سیاهِ کتابا تویی اسیرِ نگاهِ کتابا منم تمومِ گناهِ کتابا تویی همه اشتباهِ کتابا منم دوچشم سیاهِ کتابا تویی تموم گناهِ کتابا تویی اسیر نگاهِ کتابا منم همه اشتباهِ کتابا منم

رویای ِ زندگی را از قلبمان ربودند فرصت من و تو بودیم

من می‌خوام یه‌کم عوض شم تورو اما نمی‌دونم اون همیشگی نباشم تورو اما نمی‌دونم

پرنده که باشی قفس می‌کشن برات توو قفس همنفس می‌کشن هوای پریدن که کردی، برات قفس در قفس در قفس می‌کشن توو خواب و توو رویات سرک می‌کشن واسه آرزوهات الک می‌کشن می‌یان آسمونو می‌دزدن ازت یه تکرارِ چرخ و فلک می‌کشن

برو تا بادِ پریشون با موهات شروع کنه وایسا تا خورشیدِ عریون با تنت طلوع کنه همهٔ راهو بِدو از سرِ جوبا بپر زیرِ فوّاره بایست از چهارچوبا بپر اینا توو بزرگیات قدغن می‌شن برات سوتِ بلبلی بزن یه دلِ سیر بخند لج کن و کوتاه نیا داد بزن دادِ بلند

دخترم مادرتو توی آیینه ببین اینا توو بزرگیام اینا توو بزرگیات قدغن شدن برام قدغن می‌شن برات