بریده‌هایی از کتاب جنابِ خان

باورت نمی‌شود اما یک انسان می‌تواند دنیا را برای انسان دیگری جهنم کند!

گاهی باید بعضی‌ها بیایند تا قدردان بعضی دیگر شویم...

شاید خدا از میان تمام رنگ‌هایش آبی را بیشتر دوست داشته باشد که آسمان یک جهان را آبی کشیده... بعد از آن زمین را نگاه کرد و یک عالمه آبی به درون دریا ریخت...

خنده بر هر درد بی درمان دواست!

تو همینجا هستی... روی زمین خاکستری ایستاده‌ای...

آمدند بردند خوردند زدند رفتند شکستند و ما همچنان لبخند زدیم! آخر مادربزرگ همیشه می‌گفت خنده بر هر درد بی درمان دواست!

خندیدن دیوانه کننده ترین سلاح دنیاست!

خورشید زمستان را دیده‌ای؟ می‌سوزاند اما گرمت نمی‌کند! بودن بعضی آدم‌ها هم همینطور است...همینقدر سوزان، همینقدر پوچ، همینقدر سراب...!

طاقت نیاوردم، اشک‌هایم پایین ریخت گفتم: میدانی بدتر از درد کشیدن چیست؟! اینکه نمی‌دانی تاوان می‌دهی یا امتحان می‌شوی...

خورشید زمستان را دیده‌ای؟ می‌سوزاند اما گرمت نمی‌کند! بودن بعضی آدم‌ها هم همینطور است...همینقدر سوزان، همینقدر پوچ، همینقدر سراب...!

گاهی بخشش چه قدر می‌تواند یک آدم را متنبه کند!

سال‌ها طول کشید تا به من بفهماند ... تو تنها می‌توانی مثل آنها نباشی... اما نمی‌توانی عقایدشان را عوض کنی...

شاید من هیچ کدام از گیلاس‌های باغ را نچیده باشم اما همیشه آن کنج رویایم گیلاس قرمزی ست که حتی دست‌های تو هم به آن نمی‌رسد!... من باید همان موقع که تو تکه سنگی برداشتی و سمت درخت گیلاس پرتاب کردی تا از شاخه بیفتد می‌فهمیدم که آن گیلاس سهم تو نیست...

او مدام فال می‌گرفت، برایش مهم نبود حقیقت چیست! او تنها می‌خواست حرف دلش را بشنود...

وقتی تمام دنیا سلاحشان را سمت تو گرفته‌اند، تو سلاحت را پایین بیاور... و تنها با لبخندی پاسخشان را بده ... بی گمان خندیدن دیوانه کننده ترین سلاح دنیاست! من این را از جنابِ خان آموخته‌ام، سالهاست در مقابل زجر کشیدن‌های پدر و ضجه‌های مادر لبخندی گشاد تحویلمان می‌دهد!...

بی گمان خندیدن دیوانه کننده ترین سلاح دنیاست!

حتی خورشید هم طلوع کرد! اما او هرگز مثل سابقش نشد... بهار آمد اما او شال گردنش را درنیاورد!...

میدانی بدتر از درد کشیدن چیست؟! اینکه نمی‌دانی تاوان می‌دهی یا امتحان می‌شوی...

وقتی تمام دنیا سلاحشان را سمت تو گرفته‌اند، تو سلاحت را پایین بیاور... و تنها با لبخندی پاسخشان را بده ... بی گمان خندیدن دیوانه کننده ترین سلاح دنیاست!

این همه دل شکستن، داد کشیدن، این همه دریدن و پاره کردن... حتی این اخم کوچکت! باورت بشود دنیا آنقدر الکی ست که تو حتی نمی‌توانی تصورش را بکنی! وقتی شروعش با یک سیب باشد!...

گاهی باید بعضی‌ها بیایند تا قدردان بعضی دیگر شویم...

تو همیشه از رفتن حرف می‌زدی... رفتن تنها کار سخت دنیاست که تو ساده انجامش دادی!

انگار سخت‌ترین کار دنیا ماندن است، وقتی کفش‌ها را برای رفتن درست می‌کنند!

محکم باش... وقتی دیگران از خشم شنیدن عقاید مخالفشان سرخ می‌شوند تو آنقدر قوی باش که از ترس رسوا شدن همرنگ جماعت نشوی... رهایشان نکن...وقتی آنها تاب دیدن و شنیدن حقیقت را ندارند، تو طاقت بیاور و بخشندگی را بیاموز...هرگز رهایشان نکن، باور کن عوض شدن زمان می‌خواهد...

راستی چرا همیشه یکی بود، یکی نبود؟ شاید به همین علت کلاغ قصه‌هایمان هرگز به خانه نرسید و من باز هم مثل هر شب بعد از شنیدن قصه‌های شهرزاد، در کابوس‌هایم یا کلید را گم کردم یا خانه را!...

پدرم همیشه می‌گوید از زنده‌ها باید ترسید، از مرده‌ها که کاری بر نمی‌آید...

چرا گوش نمی‌دهی قصه‌ای که بارها شنیده‌ای؟

من بیشتر از مقصر بودن، متاسفم!...

گاهی تنهایی ارزشمندترین دارایی تو می‌شود...

میدانی بدتر از درد کشیدن چیست؟! اینکه نمی‌دانی تاوان می‌دهی یا امتحان می‌شوی...