بریده‌هایی از کتاب لذت حال خوب

من در نوجوانی فکر می‌کردم مردم مرا می‌نگرند، هرکاری که می‌خواستم انجام دهم فکر می‌کردم همهٔ هوش و حواس مردم به من می‌باشد، سال‌ها گذشت و فهمیدم اصلاً مردم به من فکر نمی‌کردند، هیچ‌کس به فکر من نبوده است، همه گرفتار زندگی خودشان بودند، اگر هم به من فکر می‌کردند، نگران آن بوده‌اند که من راجع به آن‌ها چه فکر می‌کنم، مردم به خودشان نگاه می‌کنند نه به من و شما

نخواب بیدار بمان و به حرکت ادامه بده هرگز عقب‌نشینی نکن. خوش‌بین هرگز یک متر مانده به خط پایان دست از تلاش برنمی‌دارد، اهل پشتکار و پافشاریست.

«پیش از شروع مقصدت را تعیین کن»

انسان آرامش نخواهد داشت مگر آنکه خودش را قبول داشته باشد

زندگی هنر بزرگی است و ماهیت این هنر، توانایی انتخاب «حال خوب» در شرایطی است که دیگران «حال بد» را انتخاب می‌کنند.

جایی‌که بهترین لحظات عمرمان تعیین می‌شود، نامش «زندگی» است و «حال خوب» هدفی مهم و بخشی مهم از زندگی است که مردم را به‌هم متصل می‌کند و به گروه یا فرد خاصی اختصاص ندارد.

«حال خوب» یک عادت خوب است که باید آن‌را کسب کرد، آن‌را در بازار نمی‌فروشند، حالتی گریزان هم ندارد که لحظه‌ای باشد و لحظه‌ای دیگر نباشد، باید جستجوکنندهٔ خوبی باشیم تا نصیبمان شود،

دربه در دنبال حال خود کجا افتاده‌ای در زمین و آسمان پا در هوا افتاده‌ای چتر توبه باز کن از عرش هنگام سقوط بخت یاری کرده بر فرش خدا افتاده‌ای

هیچ‌کس و هیچ موضوع و هیچ اتفاقی قادر نیست آرامش را از ما سلب کند، مگر خود ما

«بالا رفتن و اوج گرفتن مردمان بزرگ یک پرواز اتفاقی نبوده، آن‌ها با تحمل رنج و تلاش زمانی که دیگران در خواب بودند شبانه به سمت بالا اوج گرفته‌اند.»

واقعیت این است که اکثر ما والدینی معمولی داشته‌ایم که ناخواسته باورها و عقاید محدودکننده‌ای که با آن بزرگ شده‌اند را به ما منتقل کرده‌اند. مصلحت است که واقع‌بین باشیم از آن بگذریم و بدانیم گذشته درگذشته، به‌دنبال چرایی آن نباشیم که چرا خودم را باور ندارم؟ و چرا اعتمادبه‌نفس ندارم؟! به‌جای شکایت و سرزنش و ساختن افسانه‌های ویرانگر، فقط بپذیریم: اعتماد به‌نفس مادرزادی نیست، بلکه اکتسابیست، آن‌را کسب کنیم. اعتماد به‌نفس مهارتیست مثل بقیه مهارت‌هایی که آموخته‌ایم می‌توانیم آن‌را بیاموزیم و شرط اساسی آن خوددوستی است نه خودشکنی

زندگی هنر بزرگی است و ماهیت این هنر، توانایی انتخاب «حال خوب» در شرایطی است که دیگران «حال بد» را انتخاب می‌کنند.

واقع‌بینانه با مشکلات خود روبه‌رو شویم، از کنار آن‌ها آسان رد نشویم آن‌ها را به بخت و اقبال و شانس گره نزنیم، هیچ موفقیتی تصادفی نیست، هیچ موفقیتی بدون حساب و کتاب به‌دست نمی‌آید، هیچ موفقیتی یک‌شبه به‌دست نمی‌آید بهتر است: مسئولیت نگرش خودمان را به‌عهده بگیریم. خودمان را حقیر و کوچک نکنیم، اگر احترام و اعتبار درآمد بالا و حال خوب می‌خواهیم به «خودباوری» برسیم توانمندی‌هایمان را باور کنیم، آن‌ها را ارزیابی کنیم، به‌فکر بهبود نقاط قابل بهبودمان باشیم، مثل همهٔ افراد موفق، مشتاق تغییر باشیم، مدام به تجربه‌هایمان اضافه کنیم. اکثر مدیران برای استخدام کارکنانشان به‌دنبال افرادی هستند که کفایتشان به اثبات رسیده باشد

خانه بی کتاب، شهر و روستای بی کتاب مثل جسمِ بی‌روحست و من زمان مطالعه، جهنمِ تنهایی برایم بهشت است.

جایی‌که بهترین لحظات عمرمان تعیین می‌شود، نامش «زندگی» است

راز موفقیت زنان و مردان موفق و خوشبخت این است که: هر روز برای همان روز زندگی کرده‌اند.

از اینکه به میل دیگران و مطابق و دلخواه ایده‌های دیگران زندگی نمی‌کنید و از نگاه آن‌ها کامل نیستید خودتان را سرزنش نکنید شما معیارها و معلومات و ویژگی‌های شخصی خودتان را دارید و خودتان را از چشم کسانی ببینید که واقعاً شما را دوست دارند و نظر خوبی نسبت به شما دارند / به جای تکیه بر اشتباهات و کمبودها و کمال‌پرستی نقاط قوت خود را که سرمایه‌ای برای شماست پیدا کنید و برایش ارزش قائل شوید. کاری نکنید که در سال‌های پیری و ناتوانی مدام بگوییم: کاش...

کار اصلی منتقد داوریست و داور علاوه بر معایب به محاسن هم باید اشاره کند، چرا که هدف اصلی انتقاد کردن برقراری ارتباط، تحت تأثیر قرار دادن و به تحرک و همکاری واداشتن انتقاد شونده می‌باشد. به عبارت دیگر انتقاد یعنی انتقال اطلاعات به دیگران به نحوی که بتوانند آن‌را در جهت مصالح خود به‌کار برند و اینکه انتقاد وسیله‌ایست برای تشویق و ارتقاء رشد فردی و روابط اجتماعی نه از پادرآوردن و خانه‌نشین کردن فرد برای همیشه و یا نگران کردن او دلشوره دادن به او که حتماً روزی خطا خواهد کرد

چهارفصل و یا دوازده ماه و یا سیصد و هفتاد و پنج روز جدید دارم و بی‌درنگ به روزها و لحظات خوشی که در آینده دارم فکر می‌کنم و با روی گشاده و آغوشی باز امروز را زندگی می‌کنم.

«ذهن شما می‌تواند از جهنم بهشت بسازد و از بهشت جهنم»

مغز ما معمار بدن ماست، بدن ما بازتاب اندیشه‌های ماست اگر ذهن ما مملو از ترس و خشم و هیجانات بر زبان نیامده باشد جسم ما نیز همین ترس‌ها و خشم‌ها و هیجانات سرکوب‌شده را منعکس خواهد ساخت.

وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم که در طریقت ما کافریست رنجیدن

ما باید اشتیاقمان را همواره زنده نگه داریم و این اتفاق نمی‌افتد مگر اینکه با خودمان صادق باشیم، از سختی‌ها استقبال کنیم و بدانیم هیچ پاداشی بدون زحمت به‌دست نمی‌آید.

زندگی هنر بزرگی است و ماهیت این هنر، توانایی انتخاب «حال خوب» در شرایطی است که دیگران «حال بد» را انتخاب می‌کنند.