بریده‌هایی از کتاب آنچه واقعا اتفاق افتاد

من سیاستمداری نیستم که نظرسنجی کند تا ببیند باید چه «اعتقادی» داشته باشد یا چه بگوید. من هرآنچه هست را می‌گویم و مهم‌ترین عقایدی که برای باشکوه کردن دوباره‌ی آمریکا در سر دارم بیان می‌کنم. من دیپلماتی نیستم که می‌خواهد بقیه خوشحال باشند. من یک تاجر اهل عمل هستم که یاد گرفته است وقتی به چیزی اعتقاد داری هیچ‌وقت توقف نمی‌کنی، هیچ‌وقت دست نمی‌کشی و اگر شکست بخوری دوباره بلند می‌شوی و آنقدر مبارزه می‌کنی تا پیروز شوی.

ایران کشوری قدرتمند بود تا اینکه متعصبین مذهبی برآن مسلط شدند. تا زمانی که آن افراد در قدرت باشند ایران دشمن ما و تهدیدی برای موجودیت اسرائیل خواهد بود. رهبر بزرگ‌شان آیت الله خامنه‌ای وعده داده که اسرائیل ۲۵ سال دیگر وجود نخواهد داشت. ما باید این تهدید را جدی گرفته و متقابلاً اقدام کنیم.

من تنها رئیسی در دنیا هستم که با اخراج کردن افراد وضعیت آینده‌شان را تقویت می‌کند. گاهی اوقات حقیقت تلخ است اما گاهی اوقات تنها راه پیشرفت است.

آمریکا باید دوباره پیروزی را شروع کند. هیچ کس یک بازنده را دوست ندارد، کسی را که به او زور گفته شود دوست ندارد. با این حال اکنون در این موضع ایستاده‌ایم، بزرگترین ابرقدرت روی زمین که همه شکست‌مان می‌دهند. این پیروزی نیست.

به کشورهایی مثل چین و خیلی کشورهای دیگر بروید و سیستم قطارها و حمل و نقل عمومی‌شان را ببینید. خیلی خیلی بهتر است. ما مثل یک کشور جهان سومی هستیم.

استراتژی اصولی مذاکره را به خاطر داشته باشید: طرفی که بیشتر به توافق نیاز دارد همانی است که باید کمترین نتیجه را به دست بیاورد.

ما به ارتشی نیاز داریم که آنقدر قوی باشد که نیازی به استفاده از آن نداشته باشیم.

او و هم پیمانانش ــ مهم‌تر از همه ایران ــ دقیقاً خود را در جایگاهی قرار داده‌اند که پرزیدنت اوباما و ارتش ما سال‌ها با ناتوانی در آن شکست خورد. آنها شکست محض هستند

من از شنیدن حرف‌های سیاستمدارانی که فقط حرف می‌زنند و عمل نمی‌کنند خسته و بیزارم.

من طبق قوانین شرایط فعلی بازی نمی‌کنم. من سیاستمداری نیستم که نظرسنجی کند تا ببیند باید چه «اعتقادی» داشته باشد یا چه بگوید.

هم‌زمان که این را می‌نویسم رئیس‌جمهور روسیه ولادیمیر پوتین با ایجاد ائتلافی در سوریه در حال پیشی گرفتن از رئیس‌جمهور ماست که پوتین را به تنها قدرت تأثیر گذار در دنیا تبدیل خواهد کرد. او و هم پیمانانش ــ مهم‌تر از همه ایران ــ دقیقاً خود را در جایگاهی قرار داده‌اند که پرزیدنت اوباما و ارتش ما سال‌ها با ناتوانی در آن شکست خورد. آنها شکست محض هستند. آنها رهبر نیستند. ما دیگر رهبر نیستیم. پوتین رهبری را به دست گرفته است و این ننگی برای کشور ماست.

انتقاد آزارم نمی‌دهد و نمی‌تواند آسیبی به من برساند. من هم قدرت داشته‌ام و هم ثروت اما اکنون زمان آن است که به مردم کمک کنم تا حرفهایشان را به زبان بیاورند و به آنها تضمین دهم که صدایشان شنیده می‌شود. من این کار را به این خاطر می‌کنم که دوباره کشورمان را باشکوه کنم.

من یک مبارز هستم. مرا زمین بزنید و از قبل قوی‌تر برمی‌گردم. عاشق این کار هستم!

آنهایی که روزهایشان را به عرق ریختن برای کار می‌گذارنند نباید شب را نگران زندگی‌شان باشند.

ما دقیقاً تریلیون‌ها دلار در خاورمیانه هزینه کرده‌ایم بدون اینکه عملاً چیزی در ازایش به دست بیاوریم، تازه بهترین هم‌پیمان‌مان اسرائیل را هم ناخشنود کردیم. اتفاق بدتر اینکه درباب پیمانی بی‌ارزش و پرهزینه هسته‌ای با ایران (بهترین دوست کنونی روسیه) مذاکره کرده‌ایم با فرض اینکه به صلح جهانی و هماهنگی بهتری ختم شود. چنین اتفاقی نخواهد افتاد. درست به خلاف آن منجر خواهد شد.

توضیح داده‌ام که چرا اوباماکر راه حلی پرهزینه و مضحک برای مصیبت مراقبت سلامت ماست و باید لغو شده و گزینه‌ی بسیار بهتری جایگزین آن شود. ما باید با ایجاد رقابت در بخش خصوصی بین شرکت‌های بیمه و با اجازه دادن به بیماران به انتخاب پزشک خانواده‌ای که می‌خواهند مشکل را حل کنیم. این برنامه‌ی بسیار بهتری خواهد بود و هزینه‌ی بسیار کمتری خواهد داشت- پزشکان بهتر، خدمات بهتر

با ارتشی بسیار قدرتمندتر، آماده و مجهز متعهد شده‌ایم که با تک تک دشمنان‌مان مقابله کنیم. وقتی خط و مرزی تعیین می‌کنیم باید برای همه-مخصوصاً دشمنان‌مان- معنایی داشته باشد.

برخی از بهترین افرادی که می‌شناسم ژورنالیست هستند. آنها صادق، شایسته و سخت کوش هستند؛ آنها باعث افتخار حرفه‌شان هستند. اگر کار خطایی انجام دهم یا اشتباهی کنم آن را به درستی گزارش می‌کنند. من هیچ مشکلی با این موضوع ندارم. اشتباه است که مرا اذیت می‌کند نه گزارش دادن.

اخیرا مجری محافظه کار رادیو هاف هویت با من مصاحبه کرد. او مصاحبه‌ی مرا «بهترین مصاحبه در امریکا» نامید. این اتفاقی بود که افتاد: در طول برنامه او شروع کردن به پرسیدن مجموعه‌ای از سوالات درباره‌ی ژنرال ایرانی و رهبران تروریست مختلف. «من انتظار دارم رئیس‌جمهور آینده حسن نصرالله و ظواهری و الجولانی و البغدادی را بشناسد. تا به حال شده که بدون کارت امتیاز بازیکنان را بشناسی؟» چه سوال مسخره ای. فکر نمی‌کنم دانستن اسم تک تک رهبران تروریست بیش از یک سال قبل از انتخابات آزمونی مبنی بر صلاحیت داشتن کسی باشد

من هیچ‌وقت «امنیت» دریافت حقوق از دولت را نداشته‌ام. من کسی بودم که حقوق می‌دادم. همیشه هم آسان نبوده است.

من شرایط خاصی را تعیین می‌کردم که باید با آن موافقت می‌شد اول از همه آزاد کردن چهار زندانی‌مان. با کمتر از ممنوعیت کامل تمام تسهیلات هسته‌ای‌شان، نابودی همه‌ی سانترفیوژهایشان و بازرسی‌های سایت هر زمان و هرکجا سازش نمی‌کردم.

شادترین کسانی که می‌شناسم کسانی هستند که خانواده‌های عالی و ارزش‌های واقعی دارند. این را به چشم دیده‌ام. از این بابت مطمئنم. کسانی که همسری بامحبت و فرزندانی که واقعاً دوستشان دارند داشته باشند افراد شادی هستند. مذهب هم نقش بزرگی در شادی دارد. کسانی که خدا را در زندگی‌شان داشته باشند شادی و رضایت بی‌نهایتی از ایمان خود به دست می‌آورند.

بچه‌های جوان و باهوش از همه جای دنیا به اینجا می‌آیند تا در کالج‌های ما درس بخوانند. آنها بهترین آموزش در جهان را دریافت می‌کنند. با افتخار فارغ التحصیل می‌شوند و ما به آنها یک دیپلم و یک بلیط هواپیما می‌دهیم. اشتباه آنها این است که افراد صادقی هستند- از قانون تبعیت می‌کنند. آنها می‌خواهند اینجا بمانند اما ما آنها را به کشورشان برمی گردانیم و در نهایت آنها از دانشی که اینجا کسب می‌کنند برای رقابت علیه ما استفاده می‌کنند.

پرزیدنت اوباما در سخنرانی وضعیت کشور در سال ۲۰۱۵ اعلام کرد که بزرگترین تهدید کنونی سیاره تغییر اقلیم است. بزرگترین تهدید؟! سربازان داعشی سر ماموران بی‌گناه مسیحی را قطع می‌کنند. ائتلاف دشمنان در سوریه از دیکتاتوری حمایت می‌کنند که برای مردم خود از سلاح‌های شیمیایی استفاده می‌کند. میلیون‌ها آمریکایی وام‌هایی بیشتر از دارایی هایشان دارند و درآمد طبقه‌ی متوسط راکد است و بیش از ۴۰ میلیون شهروند زیر خط فقر زندگی می‌کنند. و رئیس‌جمهور ما بیشتر از همه دغدغه‌ی تغییر اقلیم را دارد؟ اگر برگردید و به تاریخ نگاه کنید می‌بینید که بزرگترین گردبادهایی که ما در این کشور داشته‌ایم در سال‌های ۱۹۸۰ رخ داده‌اند و بیشتر طوفان‌ها در سال‌های ۱۸۶۰ و ۷۰ رخ دادند. «تغییرات» شدید اقلیمی چیز جدیدی نیستند. ما حتی عصر یخی هم داشته‌ایم. فقط من اصلاً اعتقادی ندارم که آنها کار بشر باشند.

مذهب هم نقش بزرگی در شادی دارد. کسانی که خدا را در زندگی‌شان داشته باشند شادی و رضایت بی‌نهایتی از ایمان خود به دست می‌آورند.

واقعاً باورم نمی‌شود رسانه در این کشور چقدر دروغگو است. مردم گاهی فراموش می‌کنند که روزنامه‌ها و کانال‌های تلویزیونی تجارت‌هایی سودآور هستند- یا حداقل تلاش می‌کنند این‌طور باشند. اگر مجبور باشند بین گزارش صادقانه و سودآوری انتخاب کنند فکر می‌کنید کدام را انتخاب کنند؟ موضوع ناراحت کننده این است که ثابت شده است که هم خروجی‌های خبری لیبرال و هم محافظه کار می‌توانند با بی‌شرمی دروغ گفته و اخبار را تحریف کنند.