بریده‌هایی از کتاب تاریخ فرهنگی قبیله لعنت (جلد چهارم، الیگارشی حاخامی، تلمود و کابالا)

سررشتهٔ کلّیهٔ امور به دست کاهنان و احبار افتاد؛ ولی کتاب مقدّس ایشان، همان قانون موسی (تورات) بود و توجّه مخصوص به امر حلال و حرام و نجس و طاهر در دین پدید آمد. آنان زنان بیگانهٔ خود را با اطفال بیرون کردند و از آن پس، مزاوجت با عنصر غیریهود را اکیداً حرام دانستند و جزای متخلّف را محرومیّت از حقوق اجتماعی مقرّر داشتند و از آن هنگام، یهود مراحل وحدت قومی و نژادی خود را به وسیلهٔ مذهب ثابت گردانید.

تاجران یهودی بندر «اودیسا» واقع در ساحل «دریای سیاه»،‌ اقدام به فروش دختران و زنان کرده و این تجارت را در انحصار خود داشتند. آنان بنا به سفارش‌های واصله نیز کالاهای خود را به خانه‌های مورد نظر می‌فرستادند.

«یوده، هاگاگ ۲۳۲-۱۴» در امور مالی، رخصت سوگند دروغ داده شده است. «هوئم هامیشپات، هاگاگ ۵-۱۵۶» مال و منال و ملک غیریهودی بلاصاحب شناخته می‌شود. قبل از همه، هر یهودی که بر آن دست اندازد، صاحب آن شناخته می‌شود.

فریسیان علاوه بر عهد عتیق که «تورات مکتوب» نامیده می‌شد، به تورات شفاهی نیز معتقد شدند. تورات شفاهی گفته‌های حکیمانهٔ دانشمندان یهود است که به عقیدهٔ آنان، نسل به نسل از زمان حضرت موسی (ع) برای قوم یهود باقی مانده است. این گفته‌ها در فاصلهٔ قرن دوم تا پنجم میلادی، در کتابی بسیار بزرگ، به نام «تلمود» جمع‌آوری شده و زیربنای فکر و اعتقاد بنی‌اسرائیل قرار گرفته است.