بریده‌هایی از کتاب زندگی خود را دوباره بیافرینید

شما برای رسیدن به احساس آرامش به دیگران نیاز دارید. این جمله با تلهٔ ترک‌شدن بر اساس وابستگی فرق می‌کند؛ در ترک‌شدن بر اساس وابستگی، شما به گونه‌ای برای مراقبت از خود به دیگران نیاز دارید که بچه‌ای کوچک به پدر و مادرش. در مورد اول شما به دنبال راهنمایی، هدایت و کمک هستید و در مورد دوم شما در جستجوی پرورش و عشق و نوعی رابطهٔ احساسی می‌باشید.

دو نوع ترک‌شدن وجود دارد که از دو نوع محیط مختلف در دوران کودکی سرچشمه می‌گیرند. اولی از محیطی می‌آید که بیش از اندازه در آن امنیت و حمایت وجود داشته. این نوع از ترک‌شدن، نمایانگر ترکیبی از تله‌های ترک‌شدن و وابستگی است. نوع دوم از محیطی می‌آید که از نظر احساسی محیطی بی‌ثبات است. هیچ‌کس به طور مداوم در کنار کودک حضور ندارد.

تلهٔ ترک‌شدن تله‌ای «پیش زبانی» است: در اولین سال‌های زندگی و پیش از اینکه کودک زبان را یاد بگیرد آغاز می‌شود.

عزتِ نفسِ پایین، حسی دردناک و جدایی‌ناپذیر در تلهٔ وابستگی است.

بخشیدن والدینتان الزامی نیست. خصوصاً زمانی که بدرفتاری و غفلت شدیدی نسبت به شما صورت گرفته باشد؛ قادر به بخشیدن آن‌ها نخواهید بود. حق انتخاب کاملاً با شماست اما ما به این نتیجه رسیده‌ایم که در بسیاری از موارد، بخشیدن والدین اتفاقی است که به طور طبیعی در طول روند درمان رخ می‌دهد. افراد به مرور زمان کمتر به والدین خود به‌عنوان افرادی غول آسا و منفی نگاه می‌کنند و آن‌ها را به‌عنوان افرادی با نگرانی‌ها و مشغله‌های مختص خودشان می‌بینند. آن‌ها در می‌یابند که والدین آن‌ها نیز در تله گرفتار شده‌اند و بیشتر به بچه‌ها شبیه هستند تا هیولا. آن‌ها می‌توانند والدین خود را ببخشند.

معمولاً وقتی مراجعین تلهٔ زندگی خود را تشخیص می‌دهند، به چنین احساسی می‌رسند. این احساس عبارتست از روشن‌شدن موضوعی که همیشه برای آن‌ها مبهم و گنگ بوده است.

اغلبِ ما، به ترکیبی از تسلیم‌شدن، فرارکردن و ضدحمله روی می‌آوریم. باید یاد بگیریم تا برای غلبه بر تله‌های زندگی و رسیدن به سلامتِ دوباره، این شیوه‌های غلبه را تغییر دهیم.

با اتخاذ رویکرد فرار، با خودمان معامله می‌کنیم. در کوتاه مدت احساس رنجش نداریم اما در طولانی مدت از عواقب ناشی از این فرار رنج می‌بریم.

زمانی که تسلیم می‌شویم، دیدگاه خود نسبت به شرایط را، در راستای تأیید تله‌ای که گرفتار آن هستیم، به هم می‌ریزیم. هر زمان که تلهٔ ما فعال می‌شود، با حسی شدید واکنش نشان می‌دهیم. شریکی را برمی‌گزینیم و با او وارد موقعیت‌هایی می‌شویم که تله‌ای که در آن گرفتار آمده‌ایم را تشدید می‌کنند. «ما همچنان تلهٔ زندگی را زنده نگه می‌داریم.»

اگر در خانواده‌ای بزرگ شده‌اید که در آن استقلال فردی ترویج داده شده است، پس والدینتان به شما مهارت‌های خودکفایی را آموزش داده‌اند و شما را به پذیرش مسئولیت تشویق کرده و درایت را به شما یاد داده‌اند. آن‌ها شما را به تعامل با دنیای بیرون تشویق کرده‌اند. به جای اینکه بیش از حد از شما مراقبت کنند، به شما یاد داده‌اند که دنیا جای امنی است و به شما گفته‌اند که چگونه می‌توانید از خطرات در امان باشید. شما را در جهتِ داشتن هویتی مستقل حمایت کرده‌اند.