بریده‌هایی از کتاب زندگی خود را دوباره بیافرینید

از پدر یا مادری که مراقب شما نبوده‌اند عصبانی شوید. این نیز بخشی از تصویرسازی است. خشم را از سمت خود دور کنید. خشم خود را در مسیری خود ویرانگر به‌کار نبرید؛ مسیرهایی همچون پرخوری، اعتیاد و یا احساس افسردگی و پوچی. از خشم خود در جهت قوی‌ترشدن استفاده کنید.

مراقب برخی «مکاتب فکری» باشید. این مکاتب رهبرانی با جذبه دارند که که از شما می‌خواهند افراد جدیدی را به عضویت درآورید و کم‌کم مبالغ سنگینی برای عضویت از شما می‌خواهند. این‌گونه مکاتب فکری به ترویج وابستگی و مطیع‌شدن می‌پردازند. به اعضا این‌گونه القاء شده است که افرادی خاص هستند و رازی را می‌دانند که هیچ‌کس نمی‌داند. در واقعیت، اعضای این‌گونه مکاتب فکری، به کودک‌ماندن تشویق می‌شوند، نه رسیدن به نیازهای دوران بزرگسالی. آن‌ها به دنباله‌روی از رهبر خود ترغیب و تشویق شده‌اند، نه کشف امیال طبیعی خودشان.

بسیار اهمیت دارد که معالجی را پیدا کنید که از نظر احساسی با او «ارتباط» برقرار می‌کنید. فردی گرم را می‌خواهید که پذیرای شما باشد و به شما احساس امنیت دهد. فردی همدرد می‌خواهید که شما را درک کند. فردی خالص را می‌خواهید که بتوانید به او اعتماد کنید. شخصی را می‌خواهید که بتواند به شما رسیدگی کند. کسی که محدودیت های روشنی را برای شما معین می‌کند و زمانی که از مسیر خارج می‌شوید با شما روبه‌رو می‌شود. به معالجی که همیشه با شما موافق است و باعث می‌شود احساس خوبی داشته باشید شک کنید؛ معالجی که سرد است و از شما فاصله گرفته، بیش از حد از شما انتقاد می‌کند و یا فردی که به نظر می‌رسد هدف‌های دیگری از کارکردن با شما در سر دارد.

شرم شما همچون تودهٔ ابر سیاهی است که شما را احاطه کرده و از حرکت باز می‌دارد. به شما اجازهٔ ارتباط و ابراز وجود برای برآوردن نیازها و رسیدن به مهارت و برتری نمی‌دهد

ما نمی‌توانیم به گونه‌ای خودخواهانه تنها به دنبال آنچه که ما را خوشحال می‌کند باشیم. بایستی تعادلی میان نیاز جامعه و احساس تکامل شخصی‌امان برقرار کنیم. ما هرگز از یک روش زندگیِ خودخواهانه دفاع نمی‌کنیم.

برای خلق یک تصویر شخصی بایستی «تمایلات طبیعی» خود را کشف کنید که شامل علایق، روابط و فعالیت‌هایی می‌شوند که به طور ذاتی ما را به سوی تکامل پیش می‌برند. ما معتقدیم که هر شخص، مجموعه‌ای از اولویت‌های درونی دارد. احتمالاً حیاتی‌ترین کاری که می‌توانیم انجام دهیم، کشف اشتیاقات و تمایلات درونی است.

ما از رویارویی با موقعیت‌هایی که منجر به رنجش ما می‌شوند اجتناب می‌کنیم، حتی اگر رویارویی با آن‌ها منجر به رشد و پیشرفت شود. گرایش به اجتناب از رنجش، یکی از بزرگترین موانعِ مسیرِ تغییر است. برای تغییر تله‌های اصلی بایستی به رویارویی با خاطرات دردناکی که احساس خشم، ناراحتی، اضطراب، گناه، شرمساری و خجالت را در شما برمی‌انگیزند، تمایل داشته باشید. بایستی به رویارویی با موقعیت‌هایی که اغلب از آن‌ها اجتناب می‌کرده‌ایم تمایل نشان دهیم؛ از این موقعیت‌ها اجتناب می‌کردیم چرا که از شکست، طردشدن و یا تحقیر احتمالی آنان هراس داشتیم. اگر با این خاطرات دردناک و موقعیت‌های تهدیدکننده روبه‌رو نشویم، محکوم به تکرار الگویی‌هایی هستیم که ما را می‌رنجانند.

این الگو ها راحت و آشنا هستند و بعید است که آن‌ها را تغییر دهیم مگر اینکه تصمیمی قاطع، اگاهانه و مداوم برای انجام آن بگیریم. اگر منتظر باشید که این تغییر اساسی خود به خود ایجاد شود، تقریباً به طور قطع می‌توان گفت که چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد. ما محکوم به تکرار اشتباهات گذشته و میراث پدران و پدربزرگانمان هستیم مگر اینکه به تلاشی آگاهانه و طولانی‌مدت برای تغییرِ آن دست بزنیم.

فرضیهٔ سوم در رویکرد درمانیِ تله‌های زندگی این است که «افراد می‌توانند به روش‌هایی بسیار ساده تغییر کنند.» برخی افراد به این رویکرد شک دارند. آن‌ها معتقدند: که اساساً شخصیت یک فرد در انتهای دوران کودکی و یا حتی قبل‌تر از آن معین می‌شود و تغییر آن در بزرگسالی غیرممکن و یا بعید است. ما این باور را قویاً رد می‌کنیم. دیده‌ایم که افراد بسیاری به روش‌هایی بسیار بنیادین در هر زمانی تغییر کرده‌اند. هرچند که ما نیز می‌پذیریم که تغییردادن الگوهای اصلی کار به شدت دشواری است. خلق‌وخوی ذاتیِ ما در نظامِ تجربه‌هایی که از خانواده و دوستان در کودکی به‌دست آورده‌ایم، الزامات و اجبارهای قدرتمندی را ایجاد می‌کنند که مانعی در مسیر تغییر هستند. هرچند که خاطرات کودکیِ ما موانعی جدی در مسیر تغییر هستند، باز هم روند تغییر را غیر ممکن نمی‌سازند.

همهٔ ما بخشی داریم که می‌خواهد احساس شادی و رضایت داشته باشد. گاهی به چنین فردی «خود شکوفاگر» می‌گویند. فرض می‌کنیم که این نفسِ سالم، در زیرِ سال‌ها نادیده گرفته‌شدن، مطیع‌شدن، بدرفتاری، انتقاد و سایر الزاماتِ مخرب دفن شده است. روند تغییر شامل بازیابیِ این بُعدِ مثبت و امیددادن به آن می‌شود.

مطالعات نشان داده است که وقتی بیمار اندوه و محنت بیشتری داشته باشد، احتمال تغییرکردنش بیشتر است.

اگر در کنترل احساساتتان مشکل دارید، از روش «تایم اوت» استفاده کنید: روش تایم اوت برای کنترل خشم بسیار کارآمد است. این روش به شما کمک می‌کند که در زمان عصبانیت قبل از تخلیهٔ خشم و احساسات از آن موقعیت خارج شوید وخود را کنترل کنید. وقتی دوباره کنترل خود را به دست گرفتید آن وقت می‌توانید تصمیم عاقلانه و منطقی بگیرید.

- یاد بگیرید که برای رسیدن به اهداف بلندمدت باید تحمل شکست و اصطکاک را داشته باشید.

هرچه بیشتر وابسته باشید، هرچه بیشتر به شما رسیدگی شود و چیزهایی که می‌خواهید به شما داده شوند، بیشتر مستعد تلهٔ حق‌طلبی وابستگی خواهید بود.

حق‌طلبی همیشگی: به کودکان آموزش داده نشده که در مقابل فرسایش و شکست مقاومت کنند. آن‌ها مجبور نشده‌اند که مسئولیت کارهایشان را بپذیرند و اموری که به آن‌ها محول شده است را تکمیل کنند. این کارها شامل کارهای روزمرهٔ خانه یا تکالیف مدرسه بوده‌اند. والدین نگذاشتند که کودکانشان طعم عواقب منفی کارهایشان را بچشند و آن‌ها را بی‌مسئولیت بار آورده‌اند. همچنین به این کودکان، کنترل کردن دائمی خودشان آموزش داده نشده است. والدین اجازه داده‌اند که فرزندانشان اعمال بدون فکری مثل عصبانیت انجام دهند، بدون اینکه عواقب آن را متحمل شوند.

به تعویق انداختن لذات کوتاه‌مدت برای رسیدن به اهداف بلندمدت برایتان مشکل است و احتمال دارد برای جبران آن به سمت اعتیاد، پرخوری، سیگار، مشروب، مواد مخدر یا حتی رابطهٔ جنسی مایل شوید. اما مشکلات ناشی از چنین اعتیادهایی دال بر وجود این تله در زندگی شما نیست. این اعتیادها فقط می‌توانند یکی از نشانه‌ها باشند. برای کسی که دچار تلهٔ حق‌طلبی است چنین اعتیادهایی، بخشی از یک الگوی کلی‌تر مثل مشکلِ داشتن در مدیریت خود و نظم است. شاید شما در کنترل احساسات، خصوصاً خشم و عصبانیت مشکل داشته باشید. اگرچه ممکن است که افسردگی داشته باشید اما خشم، احساس اصلی در وجود شماست. نمی‌توانید خشم خود را به روشی درست بروز دهید و مانند یک کودک عصبانی رفتار می‌کنید. بیتاب، تندمزاح و عصبی هستید.

بر طبق میل و احساس خود عمل می‌کنید. بدون اینکه به پیامدهای اعمالتان توجه داشته باشید. نمی‌توانید فرسایش کارهای طولانی‌مدت را تحمل کنید، خصوصاً کارهای روزمره و کسل‌کننده را. عموماً در نظم و نظام‌مندی مشکل دارید. روی هم رفته مرتب و منظم نیستید.

شما هم مانند نینا شاید توقع داشته باشید که از لحاظ مالی تأمین شوید. شما اجازه می‌دهید که دیگران مسئولیت امور روزانه‌تان را به عهده بگیرند و بیشتر تصمیم‌گیری‌ها را افزایش دهند. به احتمال زیاد بیشتر دچار پرخاش منفعلانه هستید. وقتی کسی در رسیدگی به شما خوب عمل نکند، حس می‌کنید که قربانی شدید. عصبانی هستید اما آن را مستقیماً بروز نمی‌دهید. خشم شما به صورت اخم‌کردن، پرخاش منفعلانه، بهانه‌گیری‌های غیرمنطقی، غرزدن و گاهی هم به صورت بدعنقی‌های بچگانه بروز می‌کند.

سه نوع حق‌طلبی وجود دارد که هرکدام ویژگی‌های خاص خود را دارند. این انواع با یکدیگر هم‌پوشانی دارند و شما می‌توانید به بیشتر از یک نوع آن گرفتار باشید. انواع حق‌طلبی عبارتند از: ۱. حق به‌جانبی ۲. حق‌طلبی وابسته ۳. دائمی

پاملا فلش‌کارتی با خودش داشت که روی آن نوشته بود: «می‌توانم بدون اینکه احساس شکست کنم، کمی معیارهایم را پایین بیاورم. می‌توانم کارهایم را بدون وسواس، به خوبی انجام دهم و احساس رضایت داشته باشم اما تقلایی برای بی‌نقص بودن آن‌ها نکنم».