بریده‌هایی از کتاب زندگی خود را دوباره بیافرینید

نشانه‌های خطر در روابط خطر اینجاست که شما جذب افرادی متجاوز می‌شوید و یا شرکائی را انتخاب می‌کنید که شایستهٔ اعتماد شما نیستند. نشانه‌های چنین روابطی از این قرارند: ۱. او رفتاری انفجاری (خشم) دارد که شما را می‌ترساند. ۲. وقتی بیش از حد الکل مصرف می‌کند، کنترلش را از دست می‌دهد. ۳. شما را جلوی دوستان و خانواده‌تان تحقیر می‌کند. ۴. همواره شما را تخریب می‌کند، از شما انتقاد کرده و به شما احساس بی‌ارزشی می‌دهد. ۵. برای نیازهای شما احترام قائل نیست.

کودکی که والدینی دگرآزار دارد، دچار معضل بزرگی است. به سختی می‌توان از چنین مهلکه‌ای بدون آسیب‌دیدن جان سالم به در برد. والدینی هستند که می‌توانند در کمال خونسردی به فرزندان خود آسیب برسانند. چنین پدر یا مادری همیشه زمانی خود را نشان می‌دهند که فرزند در پایین‌ترین سطح سنی خود قرار دارد. (مثلاً در سنین کمتر از ۵ سالگی). پدر یا مادر نیز خیلی نگران نخواهند بود که کودک به کسی چیزی بگوید و یا دیگران بویی ببرند.

ممکن است گاه‌وبی‌گاه به دیگران بتازید. ممکن است از دیدن رنج دیگران لذت ببرید. ممکن است اهل دوز و کلک و یا توهین به دیگران باشید. آنچه که اینجا توصیف می‌کنیم، آن رویِ «دِگر آزارِ» شماست. آن جنبه‌ای از شماست که می‌تواند برایتان رعب‌انگیز باشد. جنبه‌ای که از طریق شباهت پیداکردن به شخصی که به شما آسیب رسانده، دست به ضد حمله می‌زند.

یکی از رایج‌ترین ضدحملات برای تلهٔ بدگمانی و تجاوز، تجاوز و بدرفتاری با شخصی دیگر است. همین عمل است که منجر به تداوم چرخهٔ تجاوز می‌شود. یک فردِ مورد تجاوز واقع شده، خود می‌تواند به یک متجاوز تبدیل شود. در حقیقت اکثر افرادی که به کودکان تجاوز می‌کنند، خود در کودکی مورد تجاوز و بدرفتاری واقع شده‌اند.

از هم گسیختگی می‌تواند راهی برای رهایی خود از نظر احساسی باشد تا موقعیت موجود را حس نکنید و تنها از آن عبور کنید. از هم گسیختگی همچنین فضایی برای جدایی از رخداد ارائه می‌دهد،؛ گویی که این اتفاق رویدادی جدای از مابقی زندگی شماست. بنابراین ممکن است در موقعیت‌های دیگر به شکل عادی با شخص متجاوز رابطه داشته باشید.

آخرین دفاعی که کودک در اختیار دارد، وابسته به روانشناسی است. زمانی که واقعیت بیش از اندازه وحشتناک است، امکان فرار روانشناسی وجود خواهد داشت. بسته به شدت تجاوزی که تجربه کرده‌اید ممکن است بخش‌هایی از زندگی خود را در حالتی از هم گسیخته سپری کرده باشید. درست در همان زمانی که تجاوز در حال وقوع بود، شما نیز یاد گرفته‌اید تا جدا و تنها باشید. به‌عنوان یک کودک، چنین واکنشی یک واکنش انطباقی می‌باشد.

تجاوز، احساس شدیدِ شکست را ایجاد می‌کند. شما را از آنچه که هستید شرمنده می‌سازد. بی‌ارزش خواهید بود. هیچ حقی ندارید و نمی‌توانید روی پای خود بایستید. چاره‌ای ندارید جز اینکه به فرد مقابل اجازه دهید از شما سوءاستفاده کند. چنین حسی به شما دست می‌دهد که گویا مورد تجاوز واقع‌شدن «کاملاً» همان چیزی است که لیاقتش را دارید.

فهماندن این نکته که اگر در زمان کودکی فردی نزدیک به شما، شما را تصاحب کند و به شما آسیب برساند تا چه اندازه دنیا می‌تواند برایتان خطرناک و هولناک باشد، کار سختی است. آن احساس اساسیِ امنیت که اغلب مردم آن را حق مسلم خود می‌دانند، «وجود ندارد.» در هر مورد از تجاوزی که با آن روبه‌رو شدیم، فرد متجاوز کاری کرده بود که بچه بی‌ارزش به نظر برسد. متجاوز کودک را «سرزنش» می‌کند و کودک نیز این سرزنش را می‌پذیرد.

شباهت‌های سه تجاوز (فیزیکی، حسی و زبانی) به مراتب مهم‌تر از تفاوت‌های آن هستند. همهٔ آن‌ها دارای ترکیبی غریب از عشق و نفرت هستند.

همهٔ ما می‌دانیم که اگر غریبه‌ای قصد تجاوز به ما را داشته باشد چه باید بکنیم. بایستی از خود دفاع کنیم، کمک بخواهیم و فرار کنیم. تمام این کودکان زمانی که یک کودک باشند و فرد متجاوز شخصی باشد که دوستش دارند، بسیار مشکل خواهند شد. اساساً شما تجاوز را تحمل کرده‌اید چرا که به برقراری رابطه با آن فرد احتیاج داشته‌اید. این شخص می‌تواند پدر، مادر، خواهر و یا برادر شما باشد. البته ممکن است این رابطه «تنها» رابطه‌ای بوده که می‌توانستید داشته باشید و بدون آن تنها می‌ماندید. برای بسیاری از کودکان، داشتن «هر» رابطه‌ای، حتی رابطه‌ای تواَم با تجاوز، بهتر از نداشتن رابطه است.

تجاوز جنسی علاوه بر تجاوز فیزیکی، تجاوز روحی نیز محسوب می‌شود. فارغ از اینکه در آن لحظه چه احساسی داشته‌اید، شما فردی بی‌گناه بوده‌اید. معصومیت و اعتماد شما مورد خیانت واقع شده است.

درک این مسئله مهم است که شما هیچ‌گونه مسئولیتی در این اتفاق ندارید. این حقیقت که شما اجازهٔ تجاوز داده‌اید و یا حتی نسبت به آن واکنش جنسی داشته‌اید، به هیچ عنوان دلیلی برای احساس گناه شما نیست. همین مسئله که شما یک کودک بوده‌اید شما را می بخشد. اگر در خانواده‌تان افرادی بزرگتر و قوی‌تر از شما هستند و قصد تجاوز به حریم شما را دارند، کار زیادی از عهده شما برنمی‌آید. چنین موقعیتی بسیار پیچیده است. از شما انتظار نمی‌رفته که از خود مراقبت کنید.، در عوض این خانواده شما هستند که می‌بایست مراقب شما می‌بودند.

درک این مسئله مهم است که شما هیچ‌گونه مسئولیتی در این اتفاق ندارید. این حقیقت که شما اجازهٔ تجاوز داده‌اید و یا حتی نسبت به آن واکنش جنسی داشته‌اید، به هیچ عنوان دلیلی برای احساس گناه شما نیست. همین مسئله که شما یک کودک بوده‌اید شما را می بخشد. اگر در خانواده‌تان افرادی بزرگتر و قوی‌تر از شما هستند و قصد تجاوز به حریم شما را دارند، کار زیادی از عهده شما برنمی‌آید. چنین موقعیتی بسیار پیچیده است. از شما انتظار نمی‌رفته که از خود مراقبت کنید.، در عوض این خانواده شما هستند که می‌بایست مراقب شما می‌بودند.

ذکر این مسئله مهم است که میزان تجاوز می‌تواند بسیار متفاوت باشد. برای برخی افراد، تجاوزِ شدید جنسی صورت می‌گیرد و برای برخی دیگر به لمس و نوازش محدود می‌شود. مهم‌ترین مسئله این است که شما چه احساسی نسبت به آن داشته‌اید. اگر حتی نسبت به لمس‌شدن نیز احساس خوبی نداشته‌اید، پس قطعاً چنین عملی برای شما تجاوز محسوب می‌شود. عامل دیگر که بعد ها موجب بروز احساس گناه در کودک می‌شود این است که کودک «باور می‌کند» که به شخص متجاوز اجازه داده و او را تشویق کرده و حتی از این عمل لذت برده است.

هر نوعی از تجاوز به معنی تخطی از حریم شماست. حریم فیزیکی، جنسی و یا روانی شما مورد احترام قرار نگرفته است. شخصی در خانوادهٔ شما که می‌بایست حامی و مراقب شما باشد، مشتاقانه به رنجش شما پرداخته است و شما نیز به‌عنوان یک کودک، کاملاً بی‌دفاع بوده‌اید.

سرچشمه‌های تلهٔ بدگمانی و تجاوز سرچشمه‌های این تله را می‌توان در تجربه‌های تجاوز در دوران کودکی یافت، یعنی فریب‌خوردن، تحقیرشدن و یا خیانت.

اضطراب و افسردگی رایج هستند. ممکن است احساس ناامیدی عمیقی نسبت به زندگیتان داشته باشید. عزت نفس پایینی دارید و احساس شکست می‌کنید.

ممکن است حتی خاطراتی روشن از گذشته داشته باشید که حس کنید تجاوز دوباره در شرف وقوع است. خطرناک‌ترین راهِ یادآوری از طریق روابطی است که در حال حاضر دارید. شما تجاوز دوران کودکی خود را تکرار می‌کنید.

روشی که از طریق آن تجاوز دوران کودکی را «به خاطر می‌آورید» بسیار مهم است. ممکن است همه چیز را به خاطر بیاورید و خاطرات پیش روی شما آشکار شوند. هرچیزی شما را یاد آن تجاوز می‌اندازد.

تجربه‌ای که از روابط دارید دردناک هستند. روابط برای شما، محلی برای آرامش نیستند و آسیب‌پذیر نیز می‌شوند. در عوض ارتباطات شما خطرناک و غیرقابل پیش‌بینی هستند. دیگران شما را می‌رنجانند، به شما خیانت و از شما سوءاستفاده می‌کنند. شما مجبورید که از خود دفاع کنید. حتی اعتماد به نزدیک‌ترین افراد هم برای شما مشکل خواهد بود. در حقیقت ممکن است «دقیقاً» همین افرادِ نزدیک، سخت‌تر از دیگران قابل اعتماد باشند. تصور می‌کنید که دیگران به شکلی مخفیانه سعی در آسیب‌رساندن به شما را دارند. زمانی که کسی لطفی در حق شما می‌کند، ذهن شما به دنبال انگیزه‌ای برای این کار می‌گردد. مردم را دروغگوهایی می‌دانید که سعی دارند از شما سوءاستفاده کنند.