بریده‌هایی از کتاب زندگی خود را دوباره بیافرینید

«فقدان کودکی خود را درک کنید. کودک محروم درون خود را درک کنید. همیشه اولین قدم «درک‌کردن» است.. شما باید نسبت به آنچه در کودکی برایتان رخ داده به حقیقت پی ببرید. همان‌طور که اشاره کردیم، رسیدن به چنین نقطه‌ای در این تله کمی مشکل است. حتی ممکن است ندانید که دچار چنین تله‌ای شده‌اید.

رابطه با افراد خودپرست، کیفیتی «نا معتبر» دارد. ارتباط نزدیک حتی با صمیمی‌ترین افراد نیز سطحی باقی می‌ماند. اگر آن شخص شما هستید، تا حدی نسبت به عمق رابطهٔ خود احساس ناامیدی می‌کنید. دلیل این امر، طلب نکردن نیازهایی است که بسیار مبرم هستند، (نیازهای احساسیِ اولیه).

برخی از کودکان در هر دو عرصه با بی‌مهری مواجه می‌شوند، چه از نظر مادی و چه از نظر معنوی. آن‌ها از هر نظر با فقدان مواجه می‌شوند. چنین کودکانی معمولاً تسلیم می‌شوند و یاد می‌گیرند که هیچ انتظاری نداشته باشند (روش تسلیم‌شدن).

برخی از افراد با خودپرستی و خودبینی نسبت به فقدان عاطفه واکنش نشان می‌دهند؟ پاسخ را می‌توان در ترکیب دو تلهٔ فقدان عاطفه و تلهٔ حق‌طلبی یافت. هرچند که نیازهای آنان به روش‌های درستی برطرف نشده اما متأسفانه این خواسته‌های مادی جایگزین بی‌ارزشی برای عشق و درک هستند و بنابراین به رضایت نخواهید رسید. تنها در طلب چیزهایی هستید که مادی و ملموس هستند و به مسائل مهم‌تر اهمیتی نمی‌دهید و «هرگز» احساس رضایت نمی‌کنید. به‌عنوان یک کودک، به شما اجازه داده نشده تا نیازهای احساسی خود را طلب کنید. مادرِ شما «احتمالاً» پاسخی نداده است. اما اگر اجازهٔ طلبکردن سایر نیازهایتان را داشته‌اید، حداقل راهی برای رسیدن به یک چیز وجود داشته است.

ممکن است نسبت به آن چه می‌خورید یا می‌پوشید، فردی که با او هستید و یا جایی که می‌روید، زیاده‌خواه باشید. ممکن است نسبت به مسائل «مادی» زیاده‌خواه باشید. ممکن است نسبت به هرچیزی زیاده‌خواه باشید جز آنچه که حقیقتاً در آرزوی آن هستید، یعنی پرورش احساس.

جِد هم همین‌طور است. فارغ از اینکه چه میزان عشق و عاطفه از دیگران دریافت می‌کند، باز هم احساس می‌کند که نیازهایش برطرف نمی‌شوند. هرچند که در هنگام عدمِ دریافت عشق، به جای احساس رنجش و طردشدن، احساس «خشم» می‌کنید. این مسئله با مورد الیزابت که فرد بیش از حد حساسی نیز هست تفاوت زیادی دارد. الیزابت در چنین مواقعی «سکوت» می‌کند. جِد و الیزابت نمونهٔ متفاوتی از واکنش در برابر تلهٔ فقدان عاطفه هستند. خشم و تمنایِ جد نوعی روشِ ضدحمله محسوب می‌شود درحالی‌که سکوت الیزابت نوعی تسلیم است.

برخی از افرادی که دچار تلهٔ فقدان عاطفه هستند «ضدحمله» می‌زنند. آن‌ها از طریق ابراز خشم و تمنا سعی در جبران حس فقدان عاطفه دارند. آن‌ها زیادی می‌خواهند و از معشوق خود نیز زیاد دریافت می‌کنند.

ممکن است با «خرابکاری» کردن در روابطتان، فقدان رابطه را تشدید کنید. ممکن است نسبت به نشانه‌های نادیده‌گرفته‌شدن، بیش از حد حساس شوید. از شریکتان انتظار دارید تا فکر شما را بخواند و به طرز معجزه‌آسایی نیازهای شما را برطرف سازد. هرچند که در ادامه توضیح می‌دهیم، برخی از افرادی که از طریق زیاده‌خواهی در روابط به ضدحمله دست می‌زنند نیز اغلب حرفی از خواسته‌هایشان نمی‌زنند. احتمالاً شما هم از نیازهایتان دم نمی‌زنید.

در فرهنگ ما، روابط عاشقانه نزدیک‌ترین نوع از روابط هستند. به همین دلیل، برخی از افرادی که گرفتار تلهٔ فقدان عاطفه هستند به کلی از چنین رابطه‌هایی دوری می‌کنند و یا تنها برای مدتی کوتاه در آن می مانند. این عمل نوعی شیوهٔ «فرار» است. هرچند که اگر برای فرار از تنهایی مایل به دریافت رابطهٔ عاشقانه باشید، احتمالاً در همین روابط است که تلهٔ شما بیش از همیشه قابل رؤیت می‌شود. شاید شما نیز مانند جِد زمانی که کسی بیش از حد به شما نزدیک می‌شده، به آن‌ها خاتمه می‌دادید. به راحتی برای پایان‌دادن به یک رابطه دلیل پیدا می‌کنید. یا اینکه مانند داستین، با انتخاب افراد دور ازدسترس، از خودتان در برابر نزدیکی مراقبت می‌کنید. یا اینکه مثل الیزابت شخصی را انتخاب می‌کنید که کنار شماست اما سرد و بی‌عاطفه است. هر مسیری را که انتخاب کنید، نتیجه یکسان است. در نهایت به موقعیتی می‌رسید که عاری از عاطفه است و بنابراین فقدان عاطفهٔ موجود در دوران کودکیِ شما تکرار می‌شود.

فقدان عاطفه عدم وجود یک چیز است. چیزی که کودک هرگز متوجه آن نخواهد شد. بنابراین، فقدان عاطفه می‌تواند تلهٔ سختی برای تشخیص باشد. سخت می‌توان تشخیص داد که آیا کودکی دچار فقدان عاطفه هستید یا نه؟ مگر اینکه به دفعات زیادی نادیده گرفته شده باشد. می‌توانید با پرسیدن سؤالات خاصی از خود، متوجه وجود این تله شوید: «آیا با مادرم احساس نزدیکی می‌کردم؟ آیا احساس می‌کردم که او درکم می‌کند؟ آیا احساس دوست داشته‌شدن داشتم؟ آیا مادرم را دوست داشتم؟ آیا او گرم و عاطفی بود؟ آیا می‌توانستم دربارهٔ احساسم به او بگویم؟ آیا او می‌توانست آنچه را نیاز داشتم به من بدهد؟»

اگر فرزندان دارای پدری بی‌عاطفه باشند و مادری باعاطفه داشته باشند، تلهٔ فقدان عاطفه‌اشان را نه در همهٔ روابط بلکه تنها در روابطی خاص تکرار می‌کنند. به‌عنوان مثال، دخترانی که پدری بی‌عاطفه دارند ممکن است تله‌اشان را در روابط عاشقانه با مردان تکرار کنند، نه در سایر روابطشان.

این تله‌های زندگی هستند که مشخص می‌کنند ما چطور فکر کنیم، احساس کنیم، عمل کنیم و آن‌ها را به دیگران نیز منتقل کنیم. آن‌ها موجب بروز احساسات قدرتمندی همچون خشم، ناراحتی و اضطراب می‌شوند. حتی زمانی که «ظاهرا» همه چیز داریم (موقعیت اجتماعی، یک ازدواج ایده‌آل، احترام افرادی که با ما صمیمی هستند، موفقیت شغلی)، اغلب طعم شیرین زندگی را نمی‌چشیم و یا نسبت به موفقیت‌هایمان باور نداریم.

من به این باور رسیده‌ام که تلفیق بهترین اجزا از چندیدن روش درمانی مختلف، بسیار مؤثرتر از استفاده از یک روش درمانی است.

سرچشمه‌های تلهٔ فقدان عاطفه سرچشمهٔ فقدان عاطفه، آن شخصی است که نقش والدین را برای کودک ایفا کرده است؛ شخصی که مسئول پروراندن کودک از نظر عاطفی می‌باشد. در برخی از خانواده‌ها، این شخص می‌تواند یک مرد باشد اما در فرهنگ ما چنین شخصی معمولاً یک زن است. شخصیت پدر نیز بسیار اهمیت دارد اما در سال‌های ابتدایی زندگی، این مادر است که دنیای یک کودک را می‌سازد. روابط اولیه، نمونه‌ای از روابط پیش رو هستند. ابتدایی‌ترین روابطی که یک فرد داشته، الگویی از روابط آیندهٔ این فرد در تمام سال‌های زندگیش می‌باشد. در تلهٔ فقدان عاطفه، مقدار تربیتیِ احساسی که دریافت می‌کند، کمتر از حد استاندارد است.

برخی از افراد با چنین تله‌ای در روابطشان حالتی تواَم با «تمنا» دارند. این تله حالتی «سیری ناپذیر» دارد. فارغ از اینکه دیگران تا چه اندازه به شما می بخشند، باز هم برای شما کافی نیست. از خودتان بپرسید، «آیا دیگران مدام به من می‌گویند که فردی متمنی هستم؟» و یا اینکه «زیادی از دیگران تقاضا دارم؟"

برخی از افراد با چنین تله‌ای در روابطشان حالتی تواَم با «تمنا» دارند. این تله حالتی «سیری ناپذیر» دارد. فارغ از اینکه دیگران تا چه اندازه به شما می بخشند، باز هم برای شما کافی نیست. از خودتان بپرسید، «آیا دیگران مدام به من می‌گویند که فردی متمنی هستم؟»

از نظر احساسی مرده‌ام. عدم برقراری ارتباط با زنان به تمام روابط من کشیده شده است. به هیچ‌کس نزدیک نیستم؛ نه به دوستان و نه به خانواده‌ام. دنیا برای جِد بی‌احساس است. تنها جایی که احساس انزوا نمی‌کند، همان مراحل اولیهٔ رابطه‌اش است و تا آنجایی که ما متوجه شده‌ایم، همهٔ آن‌ها زودگذر هستند.

فقدان عاطفه یعنی جای چیزی خالیست. احساس «تهی‌بودن» به فرد دست می‌دهد. تصویری که بهتر از هرچیز می‌تواند نشان‌دهندهٔ این تله باشد، تصویر کودکی است که «نادیده» گرفته شده است. کودکی که نادیده گرفته شده، احساس کمبود محبت می‌کند. این حس یعنی حس تنهایی. احساس سنگین و ناراحت‌کنندهٔ دانستنِ این نکته که سرنوشت شما تنهایی است.

راه خروج از تلهٔ بدگمانی و بدرفتاری، سخت و طولانی است. اما به همین دلیل، خروج از آن نیز می‌تواند بسیار ارزشمند باشد. این مسیر می‌تواند شما را به جایی برساند که همیشه می‌خواستید (دوست‌داشتن و دوست داشته‌شدن). تمام زندگی خود را در این تله گرفتار نمانید. برای خروج از این تله کمک بخواهید. این تله از تجاوز در دوران کودکی به وجود می‌آید. هرگز نباید از احساس نیاز خجالت زده باشید. تمام آنچه را که طبق گفتهٔ مدلین «به راستی حق شما هستند» طلب کنید. تمام لذتی که در روابط حمایتگر انسانی امکان‌پذیر است.

اگر نسبت به کسی که دوستش داشته‌اید بدرفتاری می‌کردید، «همین حالا» تمامش کنید. اگر قادر به چنین کاری نیستید خیلی سریع کمک بجویید. ما می‌خواهیم تا آسیب‌هایی که به دیگران رسانده‌اید را جبران کنید. به آن‌ها بگویید که می‌دانید اشتباه کرده‌اید و از آن‌ها تقاضای بخشش کنید. راه‌هایی که از طریق آن‌ها قصد تغییر دارید را مشخص کنید. کودک درون خود را به خاطر بیاورید. این بهترین راه برای متوقف‌ساختن خود در مسیر تبدیل‌شدن به یک متجاوز است.