بریده‌هایی از کتاب زندگی خود را دوباره بیافرینید

او با آنچه که می‌خواست ارتباط برقرار نمی‌کرد (با عقاید و الویت‌هایش). او آنچه را که می‌خواست به دیگران نمی‌گفت و در نتیجه وقتی به آن‌ها نمی‌رسید عصبانی می‌شد.

راه حل اول: به خودتان یادآوری کنید که «آگاهی» سریع و «تغییر» بسیار آهسته رخ می‌دهد.

والدینی که بیش از حد مراقبت می‌کنند اغلب دوستدار و مهربان هستند، اما عموماً ترسیده، مضطرب و یا منزوی می‌باشند. آن‌ها از ترس خودشان نسبت به ترک‌شدن، کودکان خود را نزدیک خود نگه می دارند و با چنین کاری استقلال کودک را از بین می‌برند. آن‌ها خودشان احساس ناامنی می‌کنند و نمی‌توانند به کودکانشان احساس امنیت بدهند. آن‌ها عشق می‌دهند و اما حمایت و آزادی لازم برای استقلال کودک را برای او فراهم نمی‌کنند.

اگر همه چیز را به طرف مقابل ببخشید، از دست‌دادن شخص یک فاجعه خواهد بود.

تکرارِ مداومِ دردها و رنج‌های کودکی‌مان؛ یکی از آگاهی‌های اصلی در روان‌درمانی با رویکرد روانکاوی است. فروید چنین فرآیندی را «تکرارِ بی‌اختیار» نامیده است.

ما معتقدیم که هر فردی می‌بایست رابطه‌ای ناامیدکننده و ناخشنود را رها کند. الیزابت برای مدتی طولانی تلاش کرد تا روابطش با جاش را بهبود ببخشد اما فایده ای نداشت. با ماندنش در این رابطه احتمالاً تا آخر عمرش همچنان سرخورده و ناراضی باقی می‌ماند. جاش آن‌قد ها هم الیزابت را دوست نداشت تا به خاطرش دست به تغییر بزند.

بیشترِ آنچه ما از آن سخن می‌گوییم، به برقراری ارتباط باز می‌کردد. اگر می‌خواهید رابطه تان عملی شود، بایستی شریک خود را در جریان افکار و احساسات خود قرار دهید. بایستی خود را با او سهیم شوید و خود را به او متصل کنید.

خشمگین‌شدن و تمناکردن، عملی خودشکنانه است و به ندرت به نتیجه می‌رسد.

تمام آنچه که احساس می‌کنم، احساس خشم و تمام آنچه که انجام می‌دهم، تحقیرِ میشل است.» به خشم پناه نبرید. نیازهای خود را مستقیماً با شریک خود در میان بگذارید. در هنگام خشم از احساس خود به او بگویید. چنین عملی را با آرامش و بدون سرزنش انجام دهید. در لایهٔ زیرینِ خشم، احساس رنج و آسیب‌پذیری وجود دارد. چنین حسی را با شریک خود در میان بگذارید. اگر فقط خشم خود را بروز دهید، شریکتان را از خود می‌رانید و احتمال اینکه نیازهایتان برآورده شود را کم می‌کنید.

شما می‌بینید که با وجودِ داشتنِ شریکی مهربان، نیازهای شما «همچنان» برآورده نمی‌شوند. اگر با شخصی دوست‌داشتنی در ارتباط هستید، از نیازهایتان به او بگویید. به او اجازه دهید تا از شما مراقبت و شما را درک کند.

آنچه را که می‌خواهید مخفی نگه می‌دارید و سپس وقتی به آن نمی‌رسید خشمگین می‌شوید. مخفی نگه‌داشتن خواسته‌هایتان نوعی تسلیم‌شدن در برابر تله است

همان‌طور که در جلساتمان اشاره کردیم، داستین در حقیقت فهمید که اغلب مواقع او از میشل خسته نشده، بلکه خشمگین شده است. از اینکه آنچه می‌خواست را دریافت نمی‌کرد عصبانی می‌شد. البته داستین چیزی از نیازهایش به میشل نمی‌گفت. این یک الگوی رایج در تلهٔ فقدان عاطفه است.

ما معتقدیم که جذابیت امری نیست که شما بتوانید آن را بدون اینکه وجود داشته باشد بیافرینید. اما اگر در آغاز، حداقل میزانی از جذابیت وجود داشته باشد، شانس بازیابیِ آن در زمان کمرنگ‌شدن وجود خواهد داشت.

موردِ داستین، به خوبی اهمیت نقش پدر در دوران کودکیِ فرزند را نشان می‌دهد. اگر فرزند مادری بی‌عاطفه و پدری با عاطفه داشته باشد، پدر می‌تواند به نقطه‌ای روشن در زندگی تاریک کودک تبدیل شود. عشق پدر می‌تواند تا حدی جبران‌کنندهٔ فقدانِ رابطهٔ فرزند باشد. اگر فرزند کمی خوش‌شانس باشد، پدرش بی‌کفایتی مادر را حس می‌کند و برای تربیت فرزندش مسئولیتی دو چندان قائل می‌شود.

راه خروج از تلهٔ بدگمانی و بدرفتاری، سخت و طولانی است. اما به همین دلیل، خروج از آن نیز می‌تواند بسیار ارزشمند باشد. این مسیر می‌تواند شما را به جایی برساند که همیشه می‌خواستید (دوست‌داشتن و دوست داشته‌شدن). تمام زندگی خود را در این تله گرفتار نمانید. برای خروج از این تله کمک بخواهید. این تله از تجاوز در دوران کودکی به وجود می‌آید. هرگز نباید از احساس نیاز خجالت زده باشید. تمام آنچه را که طبق گفتهٔ مدلین «به راستی حق شما هستند» طلب کنید. تمام لذتی که در روابط حمایتگر انسانی امکان‌پذیر است.

«سعی کنید با شخصی رابطه برقرار کنید که به حقوق شما احترام می‌گذارد و قصد آزردن شما را ندارد.» روابط صمیمانهٔ خود در گذشته و حال را بررسی کنید و به دنبال دلایلی مبنی بر تجاوز و بدرفتاری و سوءاستفاده بگردید. اگر در رابطه‌ای ناسالم هستید، برای پایان‌دادن به تجاوز کمک بجویید و یا رابطهٔ خود را خاتمه دهید. حفظ رابطه با شریکی متجاوز، نابودکننده‌ترین شکل یک رابطه است.

به روابط کنونی خود نگاهی بیاندازید. به روش‌هایی نگاه کنید که بر اساس آن‌ها همچنان اجازه می‌دهید تا با شما بدرفتاری شود؛ بدرفتاری‌هایی همچون کتک‌خوردن، تحقیرشدن، تخریب‌شدن و مورد تجاوز واقع‌شدن. تمامی این‌ها بایستی به پایان برسند.

تفاوت مهم بین تلهٔ ترک‌شدن و تلهٔ فقدان محبت در همین است. در فقدان محبت، والدین شما از نظر «جسمی» در کنار شما بوده‌اند اما کیفیت روابط احساسی آن‌ها همیشه پایین بوده است. والدین شما نمی‌دانستند چگونه عشق بورزند، تربیت کنند و به قدر کافی با شما همدردی داشته باشند. «رابطه با والدین باثبات بوده اما نه به قدر کافی.» در تلهٔ ترک‌شدن، رابطه وجود داشته و بعد «از دست رفته است» و یا این که والدین شما به شکلی «بی حساب و کتاب» در آمد و شد بوده‌اند. متأسفانه برخی از کودکان، هم پدر و هم مادرشان از نظر احساسی غیرقابل پیش‌بینی بوده‌اند. در چنین محیطی که کاملاً هم رایج است، معمولاً بچه‌ها گرفتار هردو تلهٔ فقدان محبت و ترک‌شدن می‌شوند.

اغلب از نظر «احساسی» احساس ترک‌شدن می‌کنید. احتمالاً همسر و یا معشوق شما به شکلی سرد، فاصله گرفته، پریشانی‌های گاه‌گاه و یا با علاقه به شخص دیگری عمل می‌کند. یا شاید همسر یا معشوق شما به شما پیشنهاد می‌دهد تا برای مدت کوتاهی جدا از هم زندگی کنید. هر مسئله‌ای که به شما احساس قطع رابطه دهد می‌تواند عاملی برای ایجاد این تله باشد، حتی اگر واقعاً ارتباطی به یک جدایی واقعی نداشته باشد.

جدایی از معشوق یکی از اصلی‌ترین عواملی است که این تله را به وجود می‌آورد. هرچند که نیازی نیست جدایی‌ها الزاماً واقعی باشند و یا به طور فیزیکی به وقوع بپیوندند. اگر دچار این تله باشد، بیش از حد حساس می‌شوید و انتظار رهاشدن دارید. قوی‌ترین محرک های این تله، جدایی‌های حقیقی و واقعی همچون طلاق، نقل مکان کردن یک شخص و یا مرگ هستند اما عوامل محرک معمولاً شامل رویدادهای ظریف‌تری می‌شوند.