بریده‌هایی از کتاب روی پاهای خودم

هر یک از ما خیلی فراتر از آنچه هم‌اکنون می‌داند، تواناست.

یک پیچ خطرناک در جاده به معنای پایان نیست؛ مگر آنکه شما نتوانید بپیچید. هلن کلر

یک دختر فقط باید دو چیز باشد: کسی و چیزی که خود خودش می‌خواهد.

زمانی که نوزده ساله هستی، همه‌چیز به‌نظر ممکن می‌رسد.

ما ذهنمان خیلی زودتر از بدنمان خسته می‌شود.

«انسان‌ها را دیدم که بسیار هراسانند، آخر برای چه؟ آن‌ها که چیزی برای از دست دادن ندارند.»

احساس می‌کردم در بهشت هستم.

مشکلات می‌توانند یا ما را متوقف کنند یا ما را مجبور کنند که خلاقیت به خرج دهیم.

وقتی‌که شما به اندازۀ کافی متمرکز و مصمم هستید، توانایی‌هایتان چندبرابر می‌شود.

من این کتاب را ننوشته‌ام تا همه بگویند: «وای این دختر را ببین که بر ناتوانی‌هایش پیروز شده است.» من داستانم را با شما به اشتراک می‌گذارم تا ببینید چه چیزهایی در زندگی شما امکان‌پذیر است؛ تا قلم خود را بردارید و داستان خود را آن‌طور خلق کنید که دوست دارید.

تا زمانی که با تمام قلبت دریافت نکنی، نمی‌توانی چیزی را نیز با تمام قلبت اهدا کنی. بن براون

کل محله ظاهراً قدیمی و کلاسیک بود ولی حقیقت این بود که شاید فقط به این خاطر در نظرم زیبا می‌نمود که با زادگاهم خیلی متفاوت بود.

چیزهایی که ما را از دیگران متفاوت می‌کنند، همان چیزهایی هستند که ما را زیبا می‌کنند.

یک دختر فقط باید دو چیز باشد: کسی و چیزی که خود خودش می‌خواهد. کوکو شنل

تنها با چشم دل می‌توان حقایق را دید. آنچه حیاتی است، در برابر چشمان ما نامرئی است.

زندگی فقط یک فاصلۀ کوتاه بین زندگی و مرگ نیست، فرصتی است برای تجربه کردن، دیدن و اندیشیدن و این تماماً به ما برمی‌گردد که این فرصت کوتاه را تبدیل کنیم به جملۀ معروف اقبال لاهوری که می‌گوید: «زندگی، در صدف خویش گوهر ساختن است.» یا رکود و بی‌هدفی را ترجیح دهیم.

متوجه شدم مشکلات می‌توانند یا ما را متوقف کنند یا ما را مجبور کنند که خلاقیت به خرج دهیم

تا وقتی‌که خودم بیش‌ازحد به نقصان‌هایم نپردازم، آن‌ها هم متوجه این مسئله نخواهند شد. این انتخاب خود ماست که به جنبۀ مثبت قضیه بپردازیم یا به جنبۀ منفی.

ایمان یعنی برداشتن قدم اول، حتی وقتی کل مسیر را نمی‌بینی.

مسیر زندگی‌ام من را به جایی که الان هستم، رسانده است. من عمیقاً معتقدم که این جایگاه بهترین و مناسب‌ترین نقطه در چهارراه زندگی من است. تمامی قدم‌هایی که در این مسیر برداشته‌ام، حتی سخت‌ترین و جانفرساترینشان همگی باید اتفاق می‌افتادند. حضور همۀ کسانی که از قبل در زندگی‌ام بودند یا بعدها وارد شده‌اند نیز بی‌دلیل نبوده است. هیچ‌چیز بی‌دلیل نیست، هیچ تصادفی و هیچ اشتباهی. آن‌ها فقط تجاربی برای آموختن هستند، درس‌های بزرگی که ما را روبه‌جلو هدایت می‌کنند.

اگر کسی به انسان عمیقاً عشق بورزد، به او قدرت می‌دهد. اگر انسان به کسی عمیقاً عشق بورزد، این عشق به او جسارت می‌دهد. لائوتسه

آیا تو هیچ‌وقت موقع ضبط دستپاچه نمی‌شوی؟» جوابی که به من داد به‌قدری برایم جالب بود که هیچ‌وقت فراموش نمی‌کنم. او گفت: «البته که استرس دارم، ولی این استرس هجمه‌ای از انرژی است، می‌توانی آن را به انرژی مثبت یا انرژی منفی تبدیل کنی. اگر در یک صحنۀ احساسی باشم و نیاز باشد که گریه کنم، از این انرژی برای احساساتی شدن استفاده می‌کنم ولی اگر نیاز باشد که بخندم از این انرژی برای خوشحالی استفاده می‌کنم. فقط کافی است که بدانی این انرژی را به کدام سو هدایت کنی.»

نگاهی به آسمان انداختم و زیرلب زمزمه کردم: متشکرم.

ما همیشه نمی‌توانیم تصمیم بگیریم که از کدام مسیر پایین می‌آییم یا با کدام کوه مواجه می‌شویم، ولی همیشه فرصت مهم‌ترین انتخاب‌ها به ما داده می‌شود و آن این است که یا مقاومت کنیم یا تغییر. این مسئله در اسنوبرد و همین‌طور در زندگی صدق می‌کند.

از بابت چه چیزی در زندگی‌ات شکرگزار هستی؟

برای خودم معین کرده بودم که پاهای مصنوعی نباید مثل خاری در چشمم باشند، آن‌ها بایستی قسمتی از وجود من باشند. به‌جای اینکه از پوشیدن هرروزۀ آن‌ها ناراحت باشم یا تحملشان کنم، باید آن‌ها را در آغوش بکشم و هر روز یک کفش زیبا برایشان انتخاب کنم.

«گذشته، هیچ غلبه و قدرتی بر زندگی امروز شما ندارد.»

تمامی کارهای آدمی در عمیق‌ترین لایه‌های وجودشان از دو انگیزه سرچشمه می‌گیرد. ترس و عشق.

مسابقه زندگی یک ماجراجویی شجاعانه است یا هیچ چیزی نیست.

زندگی ما بر اساس آنچه برایمان اتفاق می‌افتد، رقم نمی‌خورد؛ بلکه بر اساس پاسخ‌هایمان به این اتفاقات است که سرنوشتمان ترسیم می‌شود.