بریده‌هایی از کتاب دختری با کت آبی

«دنیا رو خدا ساخت، ولی هلند رو هلندی‌ها ساختن.»

این‌که همه‌چی برامون عادی شده خیلی وحشتناکه.

«دنیا رو خدا ساخت، ولی هلند رو هلندی‌ها ساختن.» اون با غرور این جلمه رو می‌گفت، ولی چیزی‌که می‌گفت برای من یه‌کم اسباب نگرانی بود، چون من حرفشو این‌طوری می‌شنیدم که: «منتظر نباش چیزی بیاد نجاتت بده. همه‌مون تنهاییم.»

«دخترای عاشق از سر درموندگی کارای خلاقانه‌ای می‌کنن.»

این‌که همه‌چی برامون عادی شده خیلی وحشتناکه.

به‌نظرم جلوی عشقو نمی‌شه گرفت، حتا تو جنگ. خیلی وقتا پیش می‌آد که آدم این‌قدر می‌ترسه که هیچ از غریزه و عواطف طبیعی انسانی چیزی حس نمی‌کنه.

وقتش که می‌شه، همه‌ی ما تنها می‌میریم.

این اولین‌باری بود که به من گفت دوست دارم و من یادم رفت بگم منم دوست دارم. باید می‌گفتم. اگه می‌دونستم چه اتفاقایی قرار بیفته و عشق و جنگ یعنی چی، حتماً می‌گفتم. تقصیرِ من بود.

این‌که همه‌چی برامون عادی شده خیلی وحشتناکه.

«دخترای عاشق از سر درموندگی کارای خلاقانه‌ای می‌کنن.»

شباهت زیادی به اون داشتریال جز این‌که

بعد از جنگ مردم می‌شینن هرکدوم‌شون می‌گن شجاعانه چه کارایی در برابر نازی‌ها انجام دادن و دل‌شون نمی‌خواد یادشون بیاد بزرگ‌ترین طغیانی که کردن این بوده که به یاد خانواده‌ی سلطنتیِ تبعیدشده، میخکِ صدپر زدن به لباس‌شون. شاید هم اگه آلمان تو جنگ پیروز شه مردم بشینن آلمانی حرف بزنن.

من معمولاً فقط غصه‌ی خودمو می‌خورم، ولی وقتی تو یه سیستم کار می‌کنی مسئول امنیت بقیه هم هستی.

«دخترای عاشق از سر درموندگی کارای خلاقانه‌ای می‌کنن.»

جلوی عشقو نمی‌شه گرفت، حتا تو جنگ.

شانس هم دیگه معناش رو از دست داده، چون الان یه وضعی شده که وقتی تو کشور خودت مثل یه مجرم باهات رفتار نکنن می‌گیم طرف خوش‌شانس بوده.

مهربونی خطرناک‌ترین خاصیت ممکنه،

یکی پرسید دوس دارین صفحه‌ی آخر هر کتابی رو که دست می‌گیرین همون اول بخونین تا مطمئن شین کسی بلایی سرش نیومده و همه حال‌شون خوبه. باس گفت این احمقانه‌ترین چیزیه که تا حالا شنیدم. بعد گفت کتابی رو که داره ازش حرف می‌زنه بده بهش و وقتی کتاب رو گرفت با خودکار شروع کرد تو صفحه‌ی آخرش نوشتن. من فکر کردم الان می‌خواد تو اون صفحه بنویسه همه حال‌شون خوبه، ولی وقتی کتاب رو برگردونده بود توش نوشته بود یه خرس همه رو زخمی کرد، خیلی غم‌انگیز بود

زنده‌موندن قبل از هر چیز و مهم‌تر از هر چیزه.

ما نمی‌تونیم احساسات‌مون رو عقب بزنیم و وقتی شاد نیستیم وانمود کنیم که شادیم و همه‌ی مشکلات خودبه‌خود این‌طوری حل شه.

وقتی چیزی برخلاف اون‌طوری‌که ما فکر می‌کنیم تموم می‌شه، اصلاً می‌شه گفت واقعاً تموم شده؟ تو این وضعیت باید تلاش‌مون رو همچنان ادامه بدیم تا جوابی پیدا کنیم که شب‌ها بتونیم با خیال راحت سرمون رو بذاریم زمین؟ یا این‌که باید وابدیم و تسلیم شیم؟

ولی تو این دنیا باید انتخاب کنی که یا کارت درست باشه یا در امنیت باشی.

آدم بهتره گاهی اوقات واقعیت رو ندیده بگیره، چون می‌خواد وانمود کنه حق انتخاب داره و براش ساده‌تره که تصور کنه داره بر اساس عقل تصمیم می‌گیره

می‌گه از وقتی یان مُرد عصابه‌دست شده. نمی‌دونم مشکل بدنی داره یا غصه باعث شده بشکنه و لنگ بزنه.

«دخترای عاشق از سر درموندگی کارای خلاقانه‌ای می‌کنن.»

«ما بعد از جنگ قبلی، آلمانو چاقش کردیم تا بیاد و تو این جنگ به‌مون گشنگی بده.» آلمان بعد از جنگ بزرگ این‌قدر فقیر شده بود که خیلی خانواده‌ها بچه‌هاشونو می‌فرستادن هلند تا با پنیر و شیر هلندی چاق شن. اگه ما نبودیم اینا مرده بودن. حالا همین پسرا بزرگ شدن و برگشتن اومدن سراغ‌مون.

آدم بهتره گاهی اوقات واقعیت رو ندیده بگیره، چون می‌خواد وانمود کنه حق انتخاب داره و براش ساده‌تره که تصور کنه داره بر اساس عقل تصمیم می‌گیره،

برامون مهمه که همه بفهمن ما زخم‌خورده و ناشی هستیم و درعین‌حال در این جنگ سعی می‌کنیم بهترین کارو بکنیم. ما تو ماجراهایی افتادیم که خیلی بزرگ‌تر از اندازه و حد ما بود.

باید فقط به میرجام فکر کنم، چون نمی‌خوام به معلم کلاس سومم فکر کنم که نجاتش نمی‌دم یا به آقای بیرمن که نجاتش نمی‌دم یا به تمام هم‌کلاسی‌های میرجام و این‌همه آدمی که الان دارن نزدیک ما حرکت می‌کنن. من به هیچ‌کدوم این‌ها کمک نمی‌کنم.

خیلی حس خوبیه فکر کنی یکی کنارته که می‌گه همه‌چی درست می‌شه