بریده‌هایی از کتاب دختری با کت آبی

«دنیا رو خدا ساخت، ولی هلند رو هلندی‌ها ساختن.»

این‌که همه‌چی برامون عادی شده خیلی وحشتناکه.

«دخترای عاشق از سر درموندگی کارای خلاقانه‌ای می‌کنن.»

«دنیا رو خدا ساخت، ولی هلند رو هلندی‌ها ساختن.» اون با غرور این جلمه رو می‌گفت، ولی چیزی‌که می‌گفت برای من یه‌کم اسباب نگرانی بود، چون من حرفشو این‌طوری می‌شنیدم که: «منتظر نباش چیزی بیاد نجاتت بده. همه‌مون تنهاییم.»

این‌که همه‌چی برامون عادی شده خیلی وحشتناکه.

به‌نظرم جلوی عشقو نمی‌شه گرفت، حتا تو جنگ. خیلی وقتا پیش می‌آد که آدم این‌قدر می‌ترسه که هیچ از غریزه و عواطف طبیعی انسانی چیزی حس نمی‌کنه.

وقتش که می‌شه، همه‌ی ما تنها می‌میریم.

این اولین‌باری بود که به من گفت دوست دارم و من یادم رفت بگم منم دوست دارم. باید می‌گفتم. اگه می‌دونستم چه اتفاقایی قرار بیفته و عشق و جنگ یعنی چی، حتماً می‌گفتم. تقصیرِ من بود.

این‌که همه‌چی برامون عادی شده خیلی وحشتناکه.

«دخترای عاشق از سر درموندگی کارای خلاقانه‌ای می‌کنن.»

شباهت زیادی به اون داشتریال جز این‌که

من معمولاً فقط غصه‌ی خودمو می‌خورم، ولی وقتی تو یه سیستم کار می‌کنی مسئول امنیت بقیه هم هستی.

بعد از جنگ مردم می‌شینن هرکدوم‌شون می‌گن شجاعانه چه کارایی در برابر نازی‌ها انجام دادن و دل‌شون نمی‌خواد یادشون بیاد بزرگ‌ترین طغیانی که کردن این بوده که به یاد خانواده‌ی سلطنتیِ تبعیدشده، میخکِ صدپر زدن به لباس‌شون. شاید هم اگه آلمان تو جنگ پیروز شه مردم بشینن آلمانی حرف بزنن.

جلوی عشقو نمی‌شه گرفت، حتا تو جنگ.

«دخترای عاشق از سر درموندگی کارای خلاقانه‌ای می‌کنن.»

یکی پرسید دوس دارین صفحه‌ی آخر هر کتابی رو که دست می‌گیرین همون اول بخونین تا مطمئن شین کسی بلایی سرش نیومده و همه حال‌شون خوبه. باس گفت این احمقانه‌ترین چیزیه که تا حالا شنیدم. بعد گفت کتابی رو که داره ازش حرف می‌زنه بده بهش و وقتی کتاب رو گرفت با خودکار شروع کرد تو صفحه‌ی آخرش نوشتن. من فکر کردم الان می‌خواد تو اون صفحه بنویسه همه حال‌شون خوبه، ولی وقتی کتاب رو برگردونده بود توش نوشته بود یه خرس همه رو زخمی کرد، خیلی غم‌انگیز بود

مهربونی خطرناک‌ترین خاصیت ممکنه،

آدم بهتره گاهی اوقات واقعیت رو ندیده بگیره، چون می‌خواد وانمود کنه حق انتخاب داره و براش ساده‌تره که تصور کنه داره بر اساس عقل تصمیم می‌گیره

ولی تو این دنیا باید انتخاب کنی که یا کارت درست باشه یا در امنیت باشی.

وقتی چیزی برخلاف اون‌طوری‌که ما فکر می‌کنیم تموم می‌شه، اصلاً می‌شه گفت واقعاً تموم شده؟ تو این وضعیت باید تلاش‌مون رو همچنان ادامه بدیم تا جوابی پیدا کنیم که شب‌ها بتونیم با خیال راحت سرمون رو بذاریم زمین؟ یا این‌که باید وابدیم و تسلیم شیم؟