بریده‌هایی از کتاب بهشت زیبای خدا، حقیقت دارد

وجود شیطان ضروری‌ست چرا که بدون آن، آزادی اراده غیرممکن است، و بدون آزادی اراده، هیچ رشدی، هیچ پیشرفتی و هیچ شانسی برای تبدیل‌شدنمان به آنچه خداوند میل دارد، وجود نخواهد داشت.

دو راه برای فریب خوردن وجود دارد. یکی باور آن چیزی‌ست که حقیقت ندارد و دیگری نپذیرفتن حقیقت است. سورن کرکگارد

وجود شیطان ضروری‌ست چرا که بدون آن، آزادی اراده غیرممکن است، و بدون آزادی اراده، هیچ رشدی، هیچ پیشرفتی و هیچ شانسی برای تبدیل‌شدنمان به آنچه خداوند میل دارد، وجود نخواهد داشت.

عشق صرفآ مهم‌ترین حقیقت احساسی نیست، بلکه مهم‌ترین حقیقت علمی نیز هست.

این زندگی بی‌معنی نیست، اما ما بیش‌تر اوقات آن را بی‌معنی تلقی می‌کنیم.

در تاریکی فراگیر فضای مادی، زمین را همچون یک نقطه آبی کمرنگ می‌دیدم. می‌توانستم ببینم که زمین جایی‌ست که خیر و شر درهم آمیخته‌اند و این یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد آن به شمار می‌آید. حتی روی زمین هم خیر بسیار بیش‌تر از شر است، اما زمین جایی‌ست که شر مجاز به نفوذ و گسترش است. البته این اتفاق در سطوح والاتر، کاملا غیرممکن است. شر، گاهی می‌تواند در این جهان بر خیر برتری داشته باشد و این پیامد طبیعی نعمت اختیار است که خالق به ما داده است. ذرات کوچکی از شر در سراسر جهان پراکنده شده‌اند، اما مجموع بدی‌های موجود در این جهان، در مقایسه با خوبی، فراوانی، امید، و عشق بی‌قید و شرطی که جهان با آن سیراب شده، مانند دانه‌ای از شن در یک ساحل پهناور است. ساختار اصلی این جهان بر پایه‌ی عشق و مقبولیت است و هر چیزی که این ویژگی‌ها را نداشته باشد، به سرعت و به وضوح از آن حذف می‌شود.

انسان باید به دنبال آنچه هست باشد، نه آنچه تصور می‌کند باید باشد. آلبرت آینشتاین (۱۹۵۵ ـ ۱۸۷۹)

هرچند مغز مکانیسمی بسیار شگفت‌انگیز است، آنچه آن روز مرا نجات داد، مغزم نبود. آنچه مرا در لحظه‌ی باز شدن چترچاک تحریک کرد، چیزی به غیر از مغزم بود، قسمتی ژرف‌تر از وجودم. قسمتی که می‌تواند بسیار سریع عمل کند و مثل مغز و جسم، در بند زمان نیست. و این همان قسمت از وجودم بود که مرا در دوران کودکی شیفته‌ی آسمان‌ها کرده بود. این نه‌تنها هوشمندترین، بلکه عمیق‌ترین قسمت از وجود ماست. با این‌حال، در بخشی اعظم از دوران بزرگسالی‌ام، آن را باور نداشتم. اما اکنون دیگر باور دارم

من معتقدم که معمای حیات بشر دستخوش ساده‌سازی‌های علمی گشته چرا که علم، ماتریالیسم و الگوهای فعالیت‌های عصبی را منشأ بعد معنوی انسان معرفی می‌کند. این باور، خرافه‌ای بیش نیست... ما باید بپذیریم که موجوداتی معنوی هستیم و روح‌هایمان ساکن دنیایی معنوی هستند و البته از سوی دیگر، موجوداتی مادی هستیم و بدن‌ها و مغزهایمان در دنیایی مادی سکونت می‌کنند. سر جان سی. اکلس (۱۹۰۳ ــ ۱۹۹۷)

اگر واقعآ در جستجوی حقیقت باشید، لازم است که حداقل یک بار در زندگی، تا حد امکان، به همه‌چیز شک کنید. رنه دکارت (۱۵۹۶ ـ ۱۶۵۰)

تمام احساسات انسانی وجود دارند، اما عمیق‌تر و وسیع‌تر هستند و علاوه بر درون فرد، بیرون او را نیز دربرمی‌گیرند. تصور کنید در زندگی دنیوی‌تان، هر بار که حالتان دگرگون شود، شرایط آب و هوایی نیز بلافاصله تغییر کند. اشک‌های‌تان مسبب بارانی سیل‌آسا شده و خوشحالی‌تان باعث شود که ابرها به سرعت ناپدید شوند.

برای زندگی کردن دو راه وجود دارد. یکی این است که باور کنید هیچ معجزه‌ای وجود ندارد و دیگری این‌که باور کنید همه‌چیز معجزه است. آلبرت آینشتاین (۱۹۵۵ ـ ۱۸۷۹)

وجود شیطان ضروری‌ست چرا که بدون آن، آزادی اراده غیرممکن است، و بدون آزادی اراده، هیچ رشدی، هیچ پیشرفتی و هیچ شانسی برای تبدیل‌شدنمان به آنچه خداوند میل دارد، وجود نخواهد داشت.

در چهار ماهگی به فرزندی گرفته شده‌ام، و اینکه مادر واقعی‌ام هنگام به دنیا آوردن من در سال ۱۹۵۳، مجرد، شانزده ساله و دانش‌آموز سال دوم دبیرستان بوده، بزرگ شدم. دوست پسر مادرم نیز که خود دانش‌آموز سال آخری بود.

خالق ما، تک‌تک‌مان را عمیقآ شناخته و مراقب‌مان است و به ما، بیش‌ازحد درک و تصورمان، ارج می‌نهد. این حقیقت و آگاهی دیگر نباید به عنوان یک راز باقی بماند.

دو راه برای فریب خوردن وجود دارد. یکی باور آن چیزی‌ست که حقیقت ندارد و دیگری نپذیرفتن حقیقت است.

اساسآ، ارزش واقعی یک انسان، با میزان آزادی او از خویشتن قابل سنجش است.

برای زندگی کردن دو راه وجود دارد. یکی این است که باور کنید هیچ معجزه‌ای وجود ندارد و دیگری این‌که باور کنید همه‌چیز معجزه است. آلبرت آینشتاین (۱۹۵۵ ـ ۱۸۷۹)

این تجربه به من نشان داد که مرگ بدن و مغز، پایان هوشیاری نیست و اینکه انسان پس از مرگ نیز به حیات ادامه می‌دهد. مهم‌تر اینکه این حیات، زیرنظر خدایی که تک‌تک ما را دوست دارد و برای ما و مقصد نهایی جهان هستی و تک‌تک موجودات آن اهمیت قائل است، ادامه پیدا می‌کند. جایی که من به آن رفتم، واقعی بود. آنجا به قدری واقعی بود که در قیاس با آن، زندگی کنونی ما، کاملا خواب‌مانند به نظر می‌رسد. البته این به آن معنی نیست که به زندگی کنونی‌ام بها نمی‌دهم. درواقع بیشتر از قبل به آن بها می‌دهم چرا که حال دیگر به معنای واقعی آن پی برده‌ام.

«من فراتر از جسم مادی‌ام هستم.»

۵: سرزمین مردگان تاریکی، اما تاریکی که در آن می‌بینید ــ مانند فرو رفتن در گل و لایی شفاف. شاید «ژله‌ی کثیف» توصیف بهتری برای آن فضا باشد. شفاف، اما تیره و تار، تنگ و خفقان‌آور. هوشیاری، اما هوشیاری بدون حافظه یا هویت؛ مانند رویایی که در آن می‌دانید چه در اطرافتان می‌گذرد، اما نمی‌دانید واقعآ چه‌کسی یا چه‌چیزی هستید. البته در آن فضا، صدا نیز وجود دارد: صدای عمیق و منظم ضربات، از دوردست اما واضح، طوری که هر ضربی را با تمام وجود حس می‌کنید. مثل تپش قلب؟ تا حدی، اما مرموزتر و ماشینی‌تر ــ مانند صدای برخورد دو فلز؛ گویی یک آهنگر غول‌پیکر، جایی در دوردست‌ها، روی سندان می‌کوبد: آن‌قدر محکم می‌کوبد که صدایش در زمین و یا درون آن گل و لای و یا هر کجا که هستید، می‌پیچد.

هستی آن‌قدر پیچیده است که برای درک صحیح هر یک از ابعاد و سطوح بیشمارش، باید جزئی از آن بُعد شوید. به بیان دقیق‌تر، باید درهای وجود خود را به روی هویتی از آن بُعد جهان هستی بگشایید؛ هویتی که همیشه داشته اما شاید از وجود آن بی‌خبر بوده‌اید. جهان هستی هیچ شروع و پایانی ندارد و خداوند در ذره ذره‌ی آن حضور دارد.

تمام اشیاء جهان فیزیکی از اتم‌ها ساخته شده‌اند. اتم‌ها نیز از پروتون‌ها، الکترون‌ها و نوترون‌ها تشکیل یافته‌اند. همان‌طور که فیزیک‌دان‌ها در اوایل قرن بیستم کشف کردند، پروتون‌ها، الکترون‌ها و نوترون‌ها، ذره هستند و اما واقعیت این است که فیزیکدان‌ها نمی‌دانند ذرات از چه چیزی تشکیل یافته‌اند. آنچه درباره‌ی ذرات می‌دانیم این است که در جهان هستی، هر کدام از آن‌ها به دیگری متصل است. همه‌ی آن‌ها، در عمیق‌ترین سطح، به هم پیوسته هستند.

همواره فکر می‌کردم شوخ‌طبعی، طنز و ترحم، خصوصیاتی هستند که ما انسان‌ها برای تحمل این دنیای رنج‌آور و ناعادل در خود پرورش می‌دهیم. همین‌طور نیز هست. اما علاوه بر حس تسلی، این خصوصیات که زودگذر، مقطعی، اما مهم هستند، ابزاری برای درک این حقیقت هستند که دشواری‌ها و رنج‌های این دنیا، در مقابل ما مخلوقات جاوید و قوی، هیچی بیش نیستند. خنده و طنز درواقع یادآور آنند که ما در این دنیا زندانی نیستیم، بلکه مسافریم.

اگر واقعآ در جستجوی حقیقت باشید، لازم است که حداقل یک بار در زندگی، تا حد امکان، به همه‌چیز شک کنید. رنه دکارت

به عنوان یک پزشک که همواره شاهد رنج‌های جسمی و روحی افراد بودم، هیچ‌گاه منکر آسایش و امیدی نمی‌شدم که ایمان می‌تواند به یک فرد بدهد. د

ما، مخلوقات معنوی‌ای که در حال حاضر مقیم مغزها و بدن‌های فناپذیر و به تدریج تکامل‌یافته‌ی خود، و محصول زمین و از ضروریات زمین هستیم، تصمیم نهایی را می‌گیریم. افکار درست از مغز نشأت نمی‌گیرند، اما ما آن‌قدر مغز خود را عامل افکار و صاحب هویت‌مان دانسته‌ایم که دیگر نمی‌توانیم درک کنیم که فراتر از جسم و مغز مادی خود هستیم و جسم و تن‌مان صرفآ مسئول اجرای دستورات‌مان هستند. مغز، خود تا حدودی مسبب ایجاد این دیدگاه است.

خالق ما، تک‌تک‌مان را عمیقآ شناخته و مراقب‌مان است و به ما، بیش‌ازحد درک و تصورمان، ارج می‌نهد

گرچه گاهی در دنیای ما این‌گونه تصور می‌شود که شیطان وحشتناک و قادر به هر کاری‌ست، در دید جامع‌تر، عشق بر او چیره است و این عشق است که در نهایت، غالب می‌شود.

همچنین در تکوین روش‌های جراحی تصویری با تشدید مغناطیسی، که ابزاری برای درمان مشکلات مغزی صعب‌العلاج مانند تومورها و اختلالات عروقی بودند، نقش داشتم.