بریده‌هایی از کتاب برای من غمگین نشوید

خانم مرگ می‌خندد آسانسورها خرد می‌شوند منظره‌های سیاسی از نظر دور می‌شوند کارگر سوپرمارکت مدرک دانشگاهی دارد ماهی‌های نفتی طعمه‌های نفتی‌شان را به بیرون تف می‌کنند خورشید نقاب زده است شبیه این به دنیا آمده‌ایم به این‌جا پا گذاشته‌ایم به این جنگ‌های دقیقاً دیوانه به منظرهٔ خالیِ پنجره‌های شکستهٔ کارخانه به کافه‌هایی که دیگر در آن‌ها آدم‌ها باهم حرف نمی‌زنند به مسابقات مشت‌زنی که با تیراندازی و چاقوکشی تمام می‌شوند به این‌جا پا گذاشته‌ایم به بیمارستان‌هایی چنان گران‌قیمت که مردن به‌صرفه‌تر است

روزهای اول خوب بودند، روزهای میانی بهتر شدند و حالا عالی است. کلمات مرا دوست دارند. انتخابم کرده‌اند مرا از بقیه جدا کرده‌اند

چه شهامتی داریم که در این شعلهٔ وحشتناک راه می‌رویم و خورشید سراسیمه‌مان می‌کند و تاریکی ما را می‌بلعد و ما راه‌مان را ادامه می‌دهیم ـ بنزین می‌زنیم، سیفون را می‌کشیم، قبض‌ها را می‌پردازیم و در درد غرق می‌شویم لگد می‌پرانیم انگشت‌های پاهایمان را تکان می‌دهیم به آهنگ‌های ناجور که در هوا منتشر است گوش می‌کنیم و رنج، روح را می‌خورد. بله، من فکر می‌کنم ما تحسین‌برانگیز و شجاع هستیم اما مدت‌ها پیش باید می‌رفتیم. شما این‌طور فکر نمی‌کنید؟

اون‌قدر ساده‌ای که کسی به تو بی‌احترامی نمی‌کنه دخترها پیش تو چاقوهاشونو غلاف می‌کنن تو فقط به بیس‌بال و فیلمای وسترن و چمن علاقه داری. یکی از این چاقوهای منو برمی‌داری؟ مثلاً این یکیو ــ قدیمیه ــ سال ۱۹۵۵ رفت تو تنم صاحبش حالا مرده، دیگه خیلی اذیتم نمی‌کنه. این چاقوی آخریو نمی‌تونم بدم ــــ هنوز نمی‌تونم درش بیارم اما این یکی مال ۱۹۶۴ ئه، نظرت چیه؟ این شصت و چهاری رو برمی‌داری؟ مردی که کمی اون‌طرف‌تر چمن‌ها رو می‌زنی چاقویی تو دل و روده‌ت فرو نرفته؟ چاقویی که عشق زده باشه.

و مردان کوچک دربارهٔ چیزهایی که از توان‌شان خارج است یاوه‌سرایی می‌کنند.

عشق یعنی سوسک حمام

عشق یعنی نوری که در شب، از میان مه می‌گذرد عشق یعنی تشتک بطری آبجو که در مسیر حمام زیر پایت می‌ماند عشق یعنی کلید خانه‌ات که در حال مستی پیدایش نمی‌کنی عشق یعنی چیزی که ده سال یک بار اتفاق می‌افتد عشق یعنی گربه‌ای له‌شده عشق یعنی روزنامه‌فروشِ پیر که گوشه‌ای ایستاده

درون خودم مقبره‌ای دارم که می‌گوید: ــ بذار دیگران این کار رو بکنن. بذار اونا برنده بشن! بگذارید بخوابم عقل در تاریکی است مثل جارو تاب می‌خورم و به تاریکی می‌روم جایی می‌روم که مگس‌های تابستان رفته‌اند

متولد شده‌ام که در خیابان‌های بی رفت و آمد گل سرخ بفروشم.

از اندوه خجالت نکش، همین‌طور از دیوانگی و کج‌خلقی.