بریده‌هایی از کتاب برای من غمگین نشوید

عکس جنازهٔ همینگوی در سالنِ طبقهٔ پایین: زنگ‌ها برای چه کسی به صدا در می‌آید.

سارویان در بستر مرگ گفت: ــ فکر می‌کردم هیچ وقت نمی‌میرم... فکر می‌کنم منظورش را می‌فهمم

وقتی عشق خاکستر می‌شود، از اندوه خجالت نکش، همین‌طور از دیوانگی و کج‌خلقی.

تحمل مرگ خودمان آسان است؛ مرگ دیگران! رسیدن مرگ دیگران است که نمی‌توانیم تحملش کنیم

چوبهٔ دار با صدای ترومپت‌ها برپا می‌شود و مردان کوچک دربارهٔ چیزهایی که از توان‌شان خارج است یاوه‌سرایی می‌کنند.

به‌خاطر این که قهرمانی ندارم، مرا سرزنش نکن! به‌خاطر این که قهرمان نمی‌سازم، مرا سرزنش نکن!